Wykonawcy:

Pamięci prof. Stefana Wojtasa - w 1-szą rocznicę śmierci

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej

Łukasz Borowicz – dyrygent

Szymon Nehring – fortepian

Repertuar:

Charyzmatem wielkiego kompozytora jest umiejętność dostrzegania w otaczającej go rzeczywistości inspirujących momentów. Niespodziewany wybuch zakazanego uczucia lub zaduma nad przemijaniem zmieniają się w natchnienie, napędzające powstanie nieśmiertelnych dzieł. Pierwsze szkice Koncertu fortepianowego d-moll J. Brahmsa narodziły się podczas choroby R. Schumanna. Jedna z tysiąca trudnych chwil towarzyszących powolnemu odchodzeniu przyjaciela stała się dla Brahmsa impulsem do podjęcia pracy nad utworem pożegnalnym. Prawykonanie Koncertu odbyło się w 1859 roku w Hanowerze, niestety przyjęto go powściągliwie. Początkowe niepowodzenie dzieła miało dość nieoczekiwane konsekwencje. Zraniony Brahms stwierdził, że nie powinien odtąd okazywać swoich uczuć i… zerwał zaręczyny z sopranistką A. von Siebold.

Osobiste przeżycia miały ogromny wpływ także na twórczość H. Berlioza, autora opartej na wątkach autobiograficznych Symfonii fantastycznej. Inspiracją kompozycji była początkowo nieszczęśliwa, bo nie od razu odwzajemniona miłość do aktorki H. Smithson, która ostatecznie została jego żoną. Co prawda płomienne uczucie zgasło, za to Harriet przeszła do historii muzyki jako bohaterka pierwszej wielkiej kompozycji Hectora, opatrzonej podtytułem „Epizod z życia artysty”. Berlioz otrzymał propozycję wykonania symfonii w paryskim Théâtre des Nouveautés, jednak z przyczyn technicznych premiera odbyła się w 1830 roku w sali konserwatorium. Fantastyczna wywołała sensację i podzieliła krytyków na dwa przeciwstawne obozy, ale na Harriet, której zainteresowania obracały się głównie wokół jej własnej gry aktorskiej, nie wywarła podobno większego wrażenia…

Dorota Staszkiewicz

Szymon NEHRING – studiował w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie Stefana Wojtasa oraz (w okresie 2017–2019) na amerykańskim Uniwersytecie Yale w New Haven u Borisa Bermana. Od 2020 roku jest doktorantem Szkoły Doktorskiej Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie Katarzyny Popowej-Zydroń.

Początkowo był uczniem Zespołu Szkół Muzycznych I stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie (2002–2008), a następnie klasy fortepianu Olgi Łazarskiej w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Krakowie (2008–2014), którą to ukończył z wyróżnieniem.

Jeden z najbardziej utalentowanych i obiecujących pianistów młodego pokolenia w Polsce. Jedyny Polak, który otrzymał pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Artura Rubinsteina w Tel Awiwie. W wieku 19 lat był również finalistą Międzynarodowego Konkursu im. F. Chopina w Warszawie.

Występuje z takimi orkiestrami, jak Sinfonia Varsovia, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestra Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, Narodowa Orkiestra Izraela, Bamberger Symphoniker, Symphoniker Hamburg, Orchester Philharmonique de Marseille i Orchestre Paseloup we Francji oraz Orkiestra XVIII Wieku z takimi dyrygentami, jak John Axelrod, Łukasz Borowicz, Sylvain Cambreling, Karina Canellakis, Pablo Heras-Casado, Marzena Diakun, Lawrence Foster, Giancarlo Guerrero, Jacek Kaspszyk, Grzegorz Nowak, Paweł Przytocki, George Tchitchinadze, David Zinman i Omer Meir Wellber. Występował oraz nagrywał z Krzysztofem Pendereckim.

Koncertował w takich salach, jak Carnegie Hall, Tonhalle Zürich, Elbphilharmonie w Hamburgu, Palau de la Música Catalana w Barcelonie, Auditorio Nacional w Madrycie, Konzerthaus w Berlinie, DR Koncerthuset w Kopenhadze, Musikverein w Wiedniu oraz Prinzregententheater i Herkulessaal w Monachium.

Artysta wydał do tej pory kilka płyt, zarówno recitalowych jak i z orkiestrą. Wśród nagrań znajdują się koncerty fortepianowe F. Chopina pod batutą Krzysztofa Pendereckiego. W obecnym sezonie ukazały się dwa nowe wydawnictwa – pierwsze z nich skupia się na minimalizmie w muzyce, drugie jest pierwszą częścią cyklu Chopinowskich nagrań dla Instytutu F. Chopina w Warszawie.

Pianista wystąpi w najbliższym czasie między innymi w takich salach, jak Bozar w Brukseli, Laeiszhalle w Hamburgu i La Seine Musicale w Paryżu. Zaplanowana jest także trasa Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia z jego udziałem pod batutą Marin Alsop.

W 2015 został laureatem stypendium Krystiana Zimermana.

fot. B. Barczyk,  Archiwum Stowarzyszenia im. L. v. Beethovena

Łukasz BOROWICZ - dyrygent-szef Orkiestry Filharmonii Poznańskiej i dyrektor muzyczny Filharmonii Poznańskiej (od sezonu 2021/2022). Urodził się w 1977 roku w Warszawie. Studiował w klasie Bogusława Madeya w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, tam też uzyskał tytuł doktora w dziedzinie dyrygentury pod kierunkiem Antoniego Wita. W latach 2007-2015 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Radiowej, a w latach 2006-2021 był I dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonii Poznańskiej.

W 2008 roku został wyróżniony Paszportem Polityki, w 2011 roku – nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej, w 2013 – Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida, a w 2014 roku – nagrodą Tansman za wybitną indywidualność muzyczną.

Jako dyrygent operowy zadebiutował w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie Don Giovannim Wolfganga Amadeusa Mozarta, a od tego czasu poprowadził tam ponad 180 przedstawień operowych i baletowych, w tym m.in. także premiery Orfeusza i Eurydyki Christopha Willibalda Glucka, Święta wiosny Igora Strawińskiego, Snu nocy letniej Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego i György Ligetiego, Romea i Julii Siergieja Prokofiewa oraz Baletów Polskich. Dyrygował również premierami: Don Giovanniego Wolfganga Amadeusa Mozarta, Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego, Halki Stanisława Moniuszki i Króla Rogera Karola Szymanowskiego w Operze Krakowskiej, Czarodziejskiego fletu Wolfganga Amadeusa Mozarta, Rusałki Antonína Dvořáka, Zamku Sinobrodego Béli Bartóka oraz Dydony i Eneasza Henry’ego Purcella w Teatrze Wielkim w Łodzi, Króla Rogera Karola Szymanowskiego w Operze ABAO w Bilbao, Don Giovanniego Wolfganga Amadeusa Mozarta w Polskiej Operze Królewskiej. Podczas koncertów odbywających się w ramach kolejnych edycji Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena zaprezentował i nagrał 13 zapomnianych oper. Prowadził także koncerty na festiwalach w Pesaro (recital Ewy Podleś) oraz w Szlezwiku-Holsztynie (Halka Stanisława Moniuszki z Orkiestrą NDR Radiophilharmonie). W październiku 2018 roku poprowadził spektakl Hugenoci Giacomo Meyerbeera w Opéra Bastille, stając się pierwszym polskim dyrygentem w historii Opery Paryskiej. W grudniu 2019 roku poprowadził premierę Halki Stanisława Moniuszki w Theater and der Wien, w reżyserii Mariusza Trelińskiego i z udziałem Piotra Beczały (polska premiera tej inscenizacji pod jego batutą odbyła się Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, w lutym 2020 roku).

Łukasz Borowicz dyrygował wieloma orkiestrami, w tym m in.: Royal Philharmonic Orchestra, Konzerthausorchester Berlin, NDR Radiophilharmonie, MDR Sinfonieorchester Leipzig, SWR Sinfonieorchester Stuttgart, Düsseldorfer Symphoniker, Hamburger Symphoniker, Lucerne Symphony Orchestra i większością polskich orkiestr symfonicznych.

W latach 2015-2021 dyrygował m. in. London Philharmonic Orchestra, BBC Scottish Symphony Orchestra, RIAS Kammerchor oraz Akademie für Alte Musik, Deutsche Symphonie-Orchester Berlin, Bamberger Symphoniker, Gürzenich Köln, Deutsche Staatsphilharmonie Rheinland-Pfalz, Orquestra Titular del Teatro Real (Madrid), Orchestre Symphonique et Lyrique de Nancy, Orchestre National des Pays de Loire, Orchestre National de Lille, Orkiestrą Filharmonii Narodowej Węgier, Praską Orkiestrą Symfoniczną FOK, Janáček Philhamonic Orchestra (Ostrava), Orchestra Classica Santa Cecilia Madrid, Orchestra della Svizzera Italiana, Trondheim Symphony Orchestra, Los Angeles Philharmonic New Music Group, Queensland Symphony Orchestra, Luxembourg Philharmonic Orchestra.

Dyskografia Łukasza Borowicza liczy ponad sto albumów. Dla wytwórni Chandos nagrał wszystkie koncerty skrzypcowe Grażyny Bacewicz (solistka Joanna Kurkowicz). Komplet dzieł symfonicznych Andrzeja Panufnika z Polską Orkiestrą Radiową oraz Konzerthausorchester Berlin pod jego batutą nagrany dla wytwórni cpo został uhonorowany Special Achievement Award ICMA 2015. Płyta Piotra Beczały Heart’s Delight nagrana z Royal Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Łukasza Borowicza dla wytwórni Deutsche Grammophon uzyskała w Polsce status Złotej Płyty. Płyta Quo Vadis Feliksa Nowowiejskiego nagrana z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej dla wytwórni cpo została nagrodzona nagrodą ICMA 2018 w kategorii Choral Music. Płyta z polską muzyką fortepianową (Paderewski, Stojowski) nagrana w z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus oraz solistą Jonathanem Plowrightem została wyróżniona Concerto Choice magazynu BBC Music. Nagrania Łukasza Borowicza zostały czterokrotnie wyróżnione nagrodą Diapason d’Or.

W sezonie 2021/22 artysta zadebiutuje z zespołami takimi jak: Chœur de l’Opéra national du Rhin, Orchestre symphonique de Mulhouse, Brandenburger Symphoniker oraz powróci do zespołów takich jak: Praska Orkiestra Symfoniczna FOK, L’Opéra Orchestre national Montpellier Occitanie, Prague Philharmonia, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Opera Wrocławska, NOSPR, Filharmonia Łódzka, Filharmonia Bałtycka.

Fot. Ksawery Zamoyski