Wykonawcy:

Repertuar:

Gioachino Rossini - Otello (ver. Rome 1820)

Koncert pod patronatem honorowym Ambasady Hiszpanii w Polsce
oraz Instytutu Cervantesa w Krakowie

Przypadające na koniec XVI wieku narodziny opery zbiegły się ze szczytowym okresem twórczości Williama Szekspira, a dzieła słynnego dramaturga stały się później inspiracją dla wielu librecistów i kompozytorów. Premiera trzyaktowej opery Otello ossia Il Moro di Venezia z tekstem Beria di Salsy i muzyką Gioachina Rossiniego odbyła się w grudniu 1816 roku w Neapolu.

Autor libretta Otella przesunął dramatyczne akcenty historii Szekspira i zmienił wagę niektórych ról, za co został skrytykowany m.in. przez lorda Byrona. Ewentualne niedostatki tekstu wynagrodziła jednak wspaniała muzyka Rossiniego. Przyzwyczajeni do jego wcześniejszych, lekkich oper komicznych słuchacze byli pozytywnie zaskoczeni sporym ładunkiem emocjonalnym dzieła. Po nieudanej premierze wcześniejszej Gazety, Gioachino postanowił poświęcić swojej nowej kompozycji więcej czasu (dlatego impresario Domenico Barbaia narzekał, że praca nad Otellem postępuje bardzo wolno – oczywiście jak na Rossiniego). Premiera w Teatro del Fondo odniosła sukces, chociaż tragiczne zakończenie utworu wzbudziło nieco kontrowersji.

Nie chcąc narażać się na niechęć publiczności, wiele włoskich teatrów operowych wolało później wystawiać Otella w alternatywnej wersji, w której tytułowy bohater decyduje uwierzyć w niewinność oskarżonej o cudzołóstwo małżonki i nie odbierać życia ani jej, ani sobie. Przygotowując wystawienie opery w Rzymie w 1820 roku, Rossini pozwolił pogodzić się Otellowi i Desdemonie, przez co zakończenie było może mniej spójne, ale za to szczęśliwe.

Dorota Staszkiewicz

Nicola PASCOLI – dyrygent. Po ukończeniu studiów pianistycznych rozpoczął naukę śpiewu solowego w Konserwatorium im. Benedetta Marcellego w Wenecji w klasie Franco Ghittiego. Następnie z wyróżnieniem ukończył Konserwatorium im. Jacopo Tomadiniego w Udine. Swoje umiejętności wokalne i interpretacyjne doskonalił w kolejnych latach pod kierunkiem tenora Beniamina Priora.

Brał udział w międzynarodowych kursach mistrzowskich z dyrygentury w Mediolanie prowadzonych przez Juliusa Kalmara. Studiował kompozycję i dyrygenturę chóralną u Adriano Martinollego d’Arcy oraz dyrygenturę orkiestrową pod kierunkiem Antonina Foglianiego, z którym współpracował jako dyrygent-asystent przy produkcjach Cyganerii G. Pucciniego, Falstaffa i Makbeta G. Verdiego w Vlaamse Opera w Antwerpii; Carmen G. Bizeta na Festiwalu w Bregencji; Sroki złodziejki G. Rossiniego w Theater an der Wien; Elżbiety, królowej Anglii G. Rossiniego w Teatro Massimo w Palermo; a także Aidy i Nabucca G. Verdiego, Kopciuszka G. Rossiniego, Turandot G. Pucciniego oraz Fedory U. Giordana w Grand Théâtre de Genève.

Był finalistą 54. Konkursu Wspólnoty Europejskiej w Spoleto, gdzie zadebiutował na scenie Teatro Sperimentale w Carmen G. Bizeta. Dzięki zakwalifikowaniu się w konkursie AsLiCo do roli tytułowej w Idomeneo W.A. Mozarta, wystąpił w tym dziele na scenach teatrów operowych w Lombardii (Como, Cremona, Brescia, Pawia) i we Francji – w Vichy i Massy pod Paryżem.

Występował w Teatro Regio w Parmie w takich produkcjach, jak Alceste C.W. Glucka (pod batutą Bruno Bartolettiego, w reżyserii Liliany Cavani), Manon Lescaut G. Pucciniego, Czarodziejski flet W.A. Mozarta oraz Makbet G. Verdiego – ponownie pod dyrekcją Bartolettiego.

Zadebiutował w Teatro alla Scala w operze Il dissoluto assolto A. Corghiego, prezentowanej po raz pierwszy na scenie tego teatru.

Przez wiele lat poświęcał się pracy dyrygenta chóralnego oraz pełniąc funkcję korepetytora podczas różnych festiwali i produkcji operowych, w tym Don Giovanni i Così fan tutte W.A. Mozarta, Cyrulik sewilski i La cambiale di matrimonio G. Rossiniego oraz Wiejski filozof B. Galuppiego. W Bad Wildbad pełnił funkcję korepetytora podczas kursów mistrzowskich prowadzonych przez Lorenzo Regazza i uczestniczył w produkcji Podróż do Reims G. Rossiniego.

Zadebiutował jako dyrygent operowy prowadząc Tancrediego G. Rossiniego w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie oraz operze L'accademia di musica S. Mayra podczas festiwalu Rossini in Wildbad. Ostatnio poprowadził pierwszą współczesną inscenizację opery Masaniello M. Carafy w Bad Wildbad.

fot. Claudio Pagnutti

Giulio PELLIGRA – urodzony w Katanii tenor o jasnej i dźwięcznej barwie głosu, reprezentujący włoski styl operowy. Regularnie występuje na najbardziej prestiżowych scenach, współpracując z dyrygentami, takimi jak: Roberto Abbado, Daniel Oren, Renato Palumbo, Donato Renzetti, Riccardo Frizza, Daniele Gatti, Henrik Nánási oraz z reżyserami takimi jak Graham Vick, Pier Luigi Pizzi, Damiano Michieletto, Henning Brockhaus, Valentina Carrasco, Emma Dante, Calixto Bieito i Emilio Sagi.

W wieku 20 lat zadebiutował na scenie w partii Almavivy w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego w Teatrze Manoel na Malcie. Swoją pozycję ugruntował jako jeden z czołowych interpretatorów repertuaru bel canto, wykonując role w operach G. Donizettiego, takie jak: Percy w Annie Boleyn w Teatro dell’Opera di Roma, Teatro Regio di Parma oraz w Karlsruhe; Roberto Devereux w Roberto Devereux w Teatro Massimo w Palermo; Roberto Leicester w Marii Stuardzie w Deutsche Oper am Rhein, Teatro Carlo Felice w Genui, Prinzregententheater w Monachium; Nemorino w Napoju miłosnym w Maggio Musicale Fiorentino, Theater Sankt Gallen, Rennes, Angers i Nantes; Carlo w Linda di Chamounix w Opera di Roma, Maggio Musicale Fiorentino; Ernesto w Don Pasquale w Theater Basel.

Występował również w operach V. Belliniego jako: Tebaldo w Capuleti i Montecchi w Operze Rzymskiej; Arturo w Purytanach w Teatro Bellini w Katanii, Seoul Arts Center; Elvino w Lunatyczce w Filarmonico di Verona, Las Palmas; Pollione w Normie w Luglio Musicale Trapanese. W repertuarze G. Rossiniego zaprezentował się jako: Arnold w Wilhelmie Tellu w Operze w Lombardii; Jago w Otellu w Opéra Royal de Wallonie w Liège; Paolo Erisso w Mahomecie II w Rzymie.

Odniósł także duże sukcesy w repertuarze G. Verdiego, m.in. jako Alfredo w Traviacie w Operze w Rzymie, Teatro La Fenice w Wenecji, Turynie, Genui, Bari, Palermo oraz Japonii; Książę Mantui w Rigoletto w Sassari, Litewskiej Operze Narodowej w Wilnie, Wenecji; Ismaele w Nabucco w Teatro Massimo w Palermo, Teatro Petruzzelli w Bari, Theater St. Gallen, Opéra Royal de Wallonie w Liège; Henri w Nieszporach sycylijskich w Palermo i Rzymie; Gaston w Jérusalem w Theater Freiburg.

Do innych ważnych punktów jego kariery należą występy jako: Rodolfo w Cyganerii (G. Puccini) w Grand Théâtre de Genève i Maggio Musicale Fiorentino; Fra Diavolo (D. Auber) w Teatro Massimo w Palermo; Romeo w Romeo i Julii (C. Gounod) w Pizie i Rawennie; Tamino w Czarodziejskim flecie (W.A. Mozart) w Rzymie; Don Ottavio w Don Giovannim (W.A. Mozart) w Palermo, Rawennie i Salerno; rola tytułowa w Idomeneo (W.A. Mozart) w Palermo i Würzburgu.

W repertuarze oratoryjno-kantatowym artysty znajdują się: Messa di Gloria (G. Puccini), Stabat Mater (G. Rossini), Requiem (W.A. Mozart, G. Verdi), Stabat Mater (L. Boccherini) oraz Petite messe solennelle (G. Rossini).

Do jego ostatnich sukcesów należą występy w operach: Lélio (H. Berlioz) z Czeską Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Pradze; Traviata (G. Verdi) w Nantes, Rennes i Angers; Joanna d’Arc (G. Verdi) na Malcie; Łucja z Lammermooru (G. Donizetti) w Katanii; Messa di Gloria (G. Puccini) z Orkiestrą Symfoniczną RAI w Turynie; Falstaff (G. Verdi) i Czarodziejski flet (W.A. Mozart) w Opéra Royal de Wallonie w Liège; Makbet (G. Verdi) w Teatro San Carlo w Neapolu; La Tempesta (F. Halévy) w Wexford.

fot. Francesco Di Summa

Diana HALLER – mezzosopran. Chorwacka śpiewaczka o włoskich korzeniach. Studiowała w Konserwatorium im. Giuseppe Tartiniego w Trieście, w Royal Academy of Music w Londynie oraz na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Stuttgarcie pod kierunkiem Dunji Vejzović. Po ukończeniu studiów kształciła się również pod okiem Brigitte Fassbaender.

Do najważniejszych wydarzeń sezonu 2024/2025 należą jej debiuty w rolach Elektry (Idomeneo – W.A. Mozart) oraz Obcej Księżniczki (Rusałka – A. Dvořák), powrót do Musiktheater an der Wien z operetką Das Spitzentuch (F. Lehár), a także koncerty m.in. w Rijece, z Orkiestrą Radia Bawarskiego, w Lizbonie i Stuttgarcie.

Po roku spędzonym w studiu operowym Staatstheater Stuttgart, Diana Haller została najmłodszą członkinią zespołu w sezonie 2010/11. Od tego czasu regularnie występuje na tej scenie w szerokim repertuarze, obejmującym role od muzyki barokowej, przez dzieła stylu bel canto po utwory R. Straussa. W 2021 roku otrzymała w tym teatrze tytuł Kammersängerin.

Występowała gościnnie m.in. na Festiwalu w Salzburgu, Haendel Festival w Londynie, Festiwalu w Bregencji, festiwalu Rossini in Wildbad (gdzie otrzymała prestiżową nagrodę Belcanto Prize), Festiwalu w Savonlinnie oraz na scenach operowych w Zurychu, Dreźnie, Mediolanie, Strasburgu, Kolonii, Hamburgu i Frankfurcie.

Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. I nagrody na 8. Międzynarodowym Konkursie Sztuki Pieśniarskiej Akademii Hugo Wolfa oraz 5. Manhattan International Competition. Haller cieszy się równie dużym uznaniem jako śpiewaczka pieśni i repertuaru koncertowego. Współpracowała z takimi dyrygentami, jak Philippe Herreweghe, Jordi Savall i Diego Fasolis, a także z orkiestrami symfonicznymi WDR, MDR, NDR oraz orkiestrą Komische Oper Berlin.

Na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino wykonała VIII Symfonię (G. Mahler) pod batutą Fabio Luisego, to samo dzieło śpiewała również na Festiwalu w Bregencji pod kierunkiem Kirilla Petrenki. Z recitalami wystąpiła m.in. w Akademii Hugo Wolfa, Operze w Stuttgarcie, na Eppan Song Festival, Schubertiade w Hohenems, w Meksyku, Teatrze Narodowym w Rijece, Wiedniu, Zagrzebiu.

Diana Haller poszerzyła także swój repertuar o wybrane partie sopranowe i odniosła już sukcesy m.in. jako Elektra (Idomeneo – W.A. Mozart) oraz Leonora (Trubadur – G. Verdi). Inne role sopranowe w jej dorobku to Desdemona (Otello – G. Rossini), tytułowa rola w Marii Stuardzie (G. Donizetti) oraz Norma (V. Bellini).

Prowadzi działalność pedagogiczną w Katedrze Opery Uniwersytetu Muzyki i Sztuk Scenicznych w Stuttgarcie.

fot. Matthias Baus

Nathanaël TAVERNIER – francuski bas aktywnie koncertujący w całej Europie. Po swoim debiucie w Wielkiej Brytanii jako Sparafucile w Rigoletto (G. Verdi) z Welsh National Opera oraz jako Komendant w Don Giovannim (W.A. Mozart) w Théâtre de l'Athénée w Paryżu dla ARCAL, wystąpił jako Nourabad w Poławiaczach pereł (G. Bizet) w Opéra de Dijon oraz jako Sarastro w Czarodziejskim flecie (W.A. Mozart) w operach w Rennes, Nantes i Angers. W planach ma kolejną produkcję Czarodziejskiego fletu w roli Sarastra w TOBS w Szwajcarii.

Wśród jego ostatnich ról znalazły się: François Tortebat w Czarnej masce (K. Penderecki) z Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (NOSPR) pod batutą Marin Alsop; Drugi Żołnierz w Salome (R. Strauss) w Opéra de Metz; Adamas w Les Boréades (J.-P. Rameau) w Oldenburgu; oraz Emireno w Ottone in Villa (A. Vivaldi) i Ruffino w Masaniello (M. Carafa) na festiwalu Rossini w Wildbad i Royal Opera Festival w Krakowie.

Jako członek zespołu Badisches Staatstheater w Karlsruhe w latach 2020–2023 wcielił się w wiele ról, w tym takich jak: Pierwszy Czeladnik w Wozzecku (A. Berg), Król w Aidzie (G. Verdi), Basilio w Cyruliku sewilskim (G. Rossini), Borsuk i Ksiądz w Przygodach lisiczki chytruski (L. Janáček), Komendant w Don Giovannim (W.A. Mozart), Sarastro w Czarodziejskim flecie (W.A. Mozart) i Zuniga w Carmen (G. Bizet).

Do innych jego ról scenicznych należą: Balthazar w Faworycie (G. Donizetti), Zimny Geniusz w Królu Arturze (H. Purcell), Simone w Giannim Schicchim (G. Puccini) i brat Laurent w Romeo i Julii (C. Gounod). Współpracował z reżyserami, takimi jak Robert Carsen, Waut Koeken, Pierre Audi, Valentina Carrasco i Olivier Py oraz z dyrygentami, m.in. Gabrielem Garrido, Daniele Callegarim, Marko Letonją, Christophem Roussetem i Constantinem Trinksem.

Śpiewał również rolę Lekarza w Pelleasie i Melisandzie (C. Debussy) w Opéra-Comique, Osmina w Uprowadzeniu z seraju (W.A. Mozart) dla La Co[opéra]tive, Éole’a i Drugiego Satyra w Les Amants Magnifiques (J.-B. Lully) z Le Concert Spirituel pod batutą Hervé Niqueta w Opéra de Limoges, Horatia w Hamlecie (A. Thomas) w operach w Rennes, Angers i Nantes oraz Monterone/Sparafucile’a w młodzieżowej wersji Rigoletta (G. Verdi) w Théâtre des Arts w Rouen i Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu.

Jego repertuar jest eklektyczny – równie dobrze czuje się w muzyce barokowej, klasycznej, jak i współczesnej. Na scenie koncertowej wykonywał m.in. Petite messe solennelle (G. Rossini) – ostatnio na Festiwalu La Chaise-Dieu we Francji – a także Requiem (W.A. Mozart), Stabat Mater (J. Haydn) oraz współczesne dzieło Lamentations de Job (L. Collin).

Nathanaël studiował etnomuzykologię, a następnie ukończył studia magisterskie z wokalistyki/opery w Genewie. Jest laureatem wielu konkursów, w tym Konkursu Belvedere w Moskwie, konkursu Mount Fuji w Japonii oraz Konkursu Operowego w Paryżu. Otrzymał także stypendium Bayreuth przyznane przez Richard Wagner Circle i został wyróżniony tytułem Révélation Classique de l’ADAMI w 2015 roku.

fot. Heleni Genoa

Juan de Dios MATEOS – tenor. Urodzony w Almerii (Hiszpania), rozpoczął swoją drogę muzyczną jako instrumentalista, uzyskując dyplom w zakresie fletu poprzecznego w konserwatorium swojego rodzinnego miasta. Równocześnie rozpoczął prywatne lekcje śpiewu u Coral Morales i Carlosa Aransaya, a także uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Rainę Kabaivanską, Roberta Scandiuzziego, Hedwig Fassbender, Ildara Abdrazakova, Lucianę d’Intino, Davida Menéndeza, Raúla Giméneza i Jaume Aragalla.

Laureat wielu międzynarodowych konkursów wokalnych: w 2017 roku zajął drugie miejsce na Międzynarodowym Konkursie im. Hariclei Darclée w Rumunii; w 2019 roku zdobył nagrody: Plácida Dominga oraz Fundacji Ferrer-Salat podczas 56. Międzynarodowego Konkursu Tenor Viñas w Barcelonie a w 2023 roku otrzymał Nagrodę Publiczności na Concurso Internacional de Canto Lírico de Lousada.

W latach 2016–2018 był członkiem Opéra Studio przy Opéra National de Paris, biorąc udział w licznych wydarzeniach artystycznych, w tym Les Fêtes d’Hébè (J.-P. Rameau), Owen Wingrave (B. Britten), Bastien i Bastienne (W.A. Mozart), Reigen (P. Böhm) oraz The Little Match Girl Passion (D. Lang).

Od tego czasu występuje na scenach czołowych teatrów operowych świata, m.in. w Gran Teatre del Liceu, Deutsche Oper Berlin, Opera Australia w Sydney i Melbourne, Teatro Municipal w Santiago de Chile, Teatro Petruzzelli w Bari, Teatro Massimo Bellini w Katanii, Teatro Verdi w Trieście oraz Teatro Campoamor w Oviedo. Artysta odnajduje się szczególnie w repertuarze belcantowym i mozartowskim, kreując role w takich operach, jak Cyrulik sewilski (G. Rossini), Napoj miłosny (G. Donizetti), Kopciuszek (G. Rossini), Così fan tutte (W.A. Mozart), Don Giovanni (W.A. Mozart), Turek we Włoszech (G. Rossini), a także promując muzykę hiszpańską, wykonując m.in. El caballero de Olmedo (J. Nieto), La Dolores (T. Bretón), La Araucana (E. Palacios), Luisa Fernanda (F. Moreno Torroba).

Do najważniejszych ról w jego dotychczasowej karierze należą: Hrabia Almaviva w Cyruliku sewilskim (G. Rossini) w Deutsche Oper Berlin i Den Norske Opera w Oslo; Kawaler Belfiore w Podróży do Reims (G. Rossini) w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie oraz w Australii (Sydney Opera House i Melbourne Arts Centre); Don Ottavio w Don Giovannim (W.A. Mozart) w Sydney Opera House i Opera de Oviedo; Don Ramiro w Kopciuszku (G. Rossini) w Teatro Petruzzelli w Bari; Lindoro we Włoszce w Algierze (G. Rossini) w Teatro Municipal w Santiago de Chile oraz Hrabia Libenskof w Podróży do Reims (G. Rossini) w Deutsche Oper Berlin.

Ostatnie występy obejmują koncert Un Tal Oudrid (J. Oudrid) w Teatro de la Zarzuela w Madrycie oraz opery: Don Giovanni (W.A. Mozart) w Shanghai Opera House; koncertowe wykonania Ariadny na Naxos (R. Strauss) w Müpa Budapest i Teatro Olimpico w Vicenzy pod batutą Ivána Fischera; Cyrulik sewilski (G. Rossini) w Opera de Oviedo; Kopciuszek (G. Rossini) w Teatro Verdi w Trieście; Włoszka w Algierze (G. Rossini) w Salerno; Napój miłosny (G. Donizetti) w Granadzie; Podróż do Reims (G. Rossini) w Santiago de Chile oraz Cyrulik sewilski (G. Rossini) w Deutsche Oper Berlin.

Nadchodzące projekty to: Don Pasquale (G. Donizetti) – partia Ernesto – w Teatre Principal w Palma de Mallorca; Falstaff (G. Verdi) – partia Fentona – w Shanghai Opera House; La traviata (G. Verdi) – partia Alfreda – w Almeríi; El gitano por amor (J. Inzenga) w Teatro de la Zarzuela w Madrycie; La fille du régiment (G. Donizetti) – partia Tonia – w Maladze oraz Semiramide (G. Rossini) w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie.

fot. Jesus Gomba

Anle GOU – tenor. Przez OperaWire określany mianem „znakomitego tenora rossiniowskiego”, Anle Gou jest jednym z najbardziej obiecujących głosów swojego pokolenia w repertuarze barokowym i belcanto.

Dysponując lirycznym, olśniewającym głosem, który – jak pisał „Kronen Zeitung” – „potrafi przeniknąć do głębi w muzyce Rossiniego”, Gou „szybko zyskuje status jednego z najważniejszych tenorów rossiniowskich nowej generacji” („Online Merker”).

Urodzony w Chinach, ukończył studia licencjackie i magisterskie w Centralnej Akademii Dramatu w Pekinie, otrzymując tam narodowe stypendium. W 2021 roku przeniósł się do Wiednia, by na zaproszenie dyrygenta Nielsa Muusa podjąć drugie studia magisterskie w zakresie wokalistyki na Wiedeńskim Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych.

Artysta występował na prestiżowych scenach w Chinach i Europie, m.in. w Wiener Staatsoper, Theater an der Wien, Theater Akzent, Sofia Bulgaria Hall, Teatrze Manoel na Malcie, Opera Națională Română w Klużu-Napoce, Landestheater Detmold, Štátna opera w Bańskiej Bystrzycy, National Centre for the Performing Arts, Beijing Concert Hall, Jinji Lake Concert Hall i wielu innych.

W jego scenicznym dorobku znalazły się m.in. role Ernesto w Don Pasquale (G. Donizetti), Belfiore w Rzekomej ogrodniczce (W.A. Mozart) i Lysandera w Śnie nocy letniej (B. Britten).

W 2024 roku zadebiutował w rolach Gernando/Ubaldo w Armidzie (G. Rossini) w produkcji Paula Carra w Teatrze Manoel na Malcie (pod batutą Davidego Leviego), zachwycając publiczność „nadzwyczaj precyzyjną koloraturą”. W tym samym roku wcielił się w rolę Hrabiego Almavivy w Cyruliku Sewilskim (G. Rossini) na scenie Opery Narodowej w Klużu-Napoce. W 2025 roku poszerzył repertuar o postać Don Ramira w Kopciuszku (G. Rossini), występując w Landestheater Detmold. Czołowe czasopisma operowe, takie jak „Das Opernmagazin” i „Der Opernfreund”, wysoko oceniły jego interpretację, pisząc, że „świat bel canta stoi przed nim otworem” i że „to nazwisko warto zapamiętać”. Jego „jasny i błyskotliwy głos”, „lśniące wysokie tony” oraz „imponująca łatwość w opanowaniu roli” sprawiły, że debiut ten stał się prawdziwym kamieniem milowym w jego karierze.

Wśród nadchodzących angaży znajdują się Pierre de Médicis (J.M. Poniatowski) i Otello (G. Rossini) podczas Royal Opera Festival w Krakowie oraz Rossini in Wildbad; Mesjasz (G.F. Haendel) na scenie Wuppertal Bühnen, a także debiut w Glyndebourne z Turkiem we Włoszech (G. Rossini) podczas letniego festiwalu. Artysta powróci do Glyndebourne również w kolejnych sezonach, by znów wystąpić w innym dziele Rossiniego.

Jest laureatem wielu międzynarodowych konkursów, w tym nagrody dla najlepszego tenora i IV nagrody na Konkursie im. Ferruccia Tagliaviniego, Nagrody Specjalnej na Konkursie im. Kamena Chaneva, Nagrody Petera Dvorský’ego oraz Nagrody Filharmonii Turyngii na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Gabrieli Beňačkovej. Doskonalił swoje umiejętności na kursach mistrzowskich prowadzonych przez Barbarę Frittoli, Giacomo Prestię oraz w Georg Solti Academy.

fot. Courtesy of Ben Artists Management

Verena KRONBICHLER – mezzosopran, urodzona w Południowym Tyrolu, studiowała śpiew i pedagogikę wokalną na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Wiedniu w klasie śpiewu zespołowego, gdzie kształciła się pod kierunkiem KrassimaryStoyanovej oraz KarlheinzaHansera. Kontynuowała naukę na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Monachium w klasie śpiewu zespołowego u ChristianeIven oraz w zakresie pieśni artystycznej u Christiana Gerhahera, a następnie u Ursuli Hesse von den Steinen w Hochschule Roberta Schumanna w Düsseldorfie.

Verena była członkinią Studia Operowego przy Deutsche Oper am Rhein przez dwa sezony (2022–2024). Występowała tam m.in. jako Zulma w L’Italiana in Algeri G. Rossiniego, Aninna w La Traviata G. Verdiego, Alisa w Lucia di Lammermoor G. Donizettiego, Laudines Herz w Iwein Löwenritter M. Eggerta, Sandmännchen w Hänselund Gretel E. Humperdincka, Kate Pinkerton w Madama Butterfly G. Pucciniego, młoda Babilonka w Hérodiade J. Masseneta oraz w wielu innych rolach.

Brała również udział w licznych koncertach, m.in. jako solistka gościnna w Paukenmesse Haydna z Rhein-Erft Chamber Philharmonic Orchestra w Filharmonii Kolońskiej, w Lieder lines fahrenden Gesellen Mahlera z orkiestrą Wilde Gungl w Herkulessaal w Monachium, w Stabat Mater Dvořáka w Tonhalle w Düsseldorfie oraz w różnych recitalach pieśni w ramach Liedforum Köln.

W 2023 roku uczestniczyła w Solti Accademia, a w sezonie 2024/25 bierze udział w Liedakademie podczas festiwalu Heidelberger Frühling. Mistrzowskie kursy wokalne pod kierunkiem Thomasa Hampsona, Edith Wiens, Mariusa Vlada, Barbary Frittoli, Jonathana Pappa, François Le Rouxa, Richarda Bonynge’a i Leo Nucciego stanowiły ważne źródło artystycznej inspiracji i rozwoju.

Verena była finalistką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. IVC 's-Hertogenbosch, Konkursu Belvedere im. Hansa Gabora, CLIP Portofino oraz Osaka International Music Competition.

Występowała na scenie Schlosstheater Schönbrunn jako Druga Dama w Die Zauberflöte W.A. Mozarta, Hänsel w Hänselund Gretel E. Humperdincka oraz Rosina w Il barbiere di Siviglia G. Rossiniego. Zagrała również Dorabellę w Così fan tutte W. A. Mozarta w Kultur kongresszentrum w Eisenstadt (Austria). Kolejne angaże gościnne zaprowadziły ją na sceny Theater Bonn oraz Musiktheater Mönchengladbach. fot. Lena Kern

Partnerzy Royal Opera Festival: