Wykonawcy:

Repertuar:

Gioachino Rossini - L'inganno felice (wersja sceniczna)

Młody Gioachino Rossini nie wahał się ani chwili, gdy impresario weneckiego Teatro San Moisè poprosił go o napisanie L’inganno felice. Premiera Szczęśliwego oszukania (pod tym tytułem operę znamy w Polsce) odbyła się w styczniu 1812 roku. Poprzedzona błyskotliwą uwerturą jednoaktówka do libretta Giuseppe Foppy odniosła duży sukces, otwierając dziewiętnastoletniemu kompozytorowi drogę do światowej kariery.

L’inganno felice to opowieść o nikczemnej zdradzie, ale także o niezłomnej wierności, która zostaje nagrodzona. Libretto było jednym z czterech tekstów Foppy do dzieł Rossiniego wystawianych w Wenecji – oprócz L’inganno felice, Giuseppe i Gioachino współpracowali również przy Jedwabnej drabince (La scala di seta), Signor Bruschino (Il signor Bruschino) i Zygmuncie (Sigismondo). Autorzy nazwali dzieło farsą, chociaż Szczęśliwemu oszukaniu bliżej do melodramatu ze szczęśliwym zakończeniem. Struktura dramatyczna utworu nawiązuje do popularnej zwłaszcza we Francji pod koniec XVIII i w początkach XIX wieku romantycznej „opery ratunkowej”. Pełna cnót główna bohaterka, prześladowana przez cały utwór, tuż przed końcem zostaje niespodziewanie uratowana… i to wszystko z lekkim przymrużeniem oka.

Tuż po premierze Szczęśliwego oszukania Rossini podpisał następny kontrakt z impresariem Teatro San Moisè, a opera rozpoczęła triumfalny pochód na kolejne sceny. Zanim przyćmiły ją inne kompozycje „Łabędzia z Pesaro”, zdążyła oczarować publiczność m.in. w Niemczech, Chile, Stanach Zjednoczonych, a także w Polsce, gdzie dotarła w 1820 roku.

Dorota Staszkiewicz

Claudia PATANÈ – włoska dyrygentka uważana za jedną z najbardziej intrygujących osobowości artystycznych naszych czasów. Studiowała w pierwszej kolejności grę na fortepianie w Konserwatorium im. Vincenza Belliniego w Katanii, a następnie dyrygenturę w Konserwatorium Świętej Cecylii w Rzymie. Po uzyskaniu dyplomu kontynuowała naukę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Pescaro pod kierunkiem Donato Renzettiego, który określił ją jako „jeden z najciekawszych talentów swojego pokolenia”.

Uczestniczyła również w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Johannesa Schlaefliego, Jamesa Lowe’a i Norberta Baxę. Obecnie jest doktorantką teorii i analizy muzyki na Uniwersytecie Tor Vergata w Rzymie.

Swoje pierwsze doświadczenia zdobyła jako główna dyrygentka orkiestry Konserwatorium Świętej Cecylii w Rzymie w sezonie 2015/2016, gdzie dyrygowała m.in. prawykonaniami trzech oper współczesnych kompozytorów.

Artystka współpracowała z tak znanymi instytucjami jak: Teatro Massimo Bellini w Katanii, gdzie od 2019 roku pełni funkcję dyrygentki gościnnej, Theater Erfurt, Johannesburg Philharmonic Orchestra, KwaZulu-Natal Philharmonic Orchestra, Orchestra Sinfonica Siciliana oraz Północnoczeska Filharmonia w Cieplicach.

W lutym 2024 roku prowadziła w Teatro Bellini w Katanii prawykonanie kantaty Le Ragioni degli Angeli włoskiego kompozytora Emanuele Casale, które spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności i krytyków.

Repertuar tej charyzmatycznej i wszechstronnej dyrygentki obejmuje dzieła od muzyki dawnej po utwory współczesne, a także repertuar symfoniczny, operowy, baletowy oraz muzykę teatralną i musicalową.

W Theater Erfurt w Niemczech prowadziłą musical Sweeney Todd Stephena Sondheima oraz balet Face Me/Le Sacre du Printemps z muzyką Michaela Krause i Igora Strawińskiego — koprodukcję Deutsches Nationaltheater, Staatskapelle Weimar oraz Tanztheater Erfurt pod kierownictwem Ester Ambrosino.

Pracowała również jako asystentka i dyrygentka gościnna w Teatrze Josefa Kajetana Tyla w Pilźnie (Czechy), prowadząc zarówno spektakle operowe, jak i baletowe.

fot. Lutz Edelhoff

Jochen SCHÖNLEBER - niemiecki reżyser operowy i publicysta. Ukończył studia humanistyczne na Uniwersytecie Eberharda Karlsa w Tybindze. W latach 1985–1986 asystował Jurijowi Ljubimowowi w Staatsoper w Stuttgarcie i Karlsruhe. Od 1987 do 1993 pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Theaterkeller Sindelfingen. Od tego czasu aktywnie zajmuje się reżyserią. Realizował m.in. takie przedstawienia, jak Kassandra (1988), Weiße Rose (1989), Maria Stuart (1990) i Das letzte Band (1991).

Od 1992 Schönleber jest Dyrektorem Artystycznym festiwalu Rossini in Wildbad. Od 2004 roku jest również Dyrektorem Akademii BelCanto. W Bad Wildbad reżyserował m.in. Edipo a Colono (1992), Semiramide (2005) i Il barbiere di Siviglia (2023). W 2017 roku w Tybindze zrealizował współczesną premierę Il cacciatore deluso Jommelliego, która została również wydana na DVD.

fot. Magdalena Kiwior

Xiangije LIU – sopran. Uzyskała tytuły licencjata i magistra w zakresie śpiewu operowego w Centralnej Akademii Dramatycznej w Pekinie. Od 2024 roku mieszka i pracuje w Wiedniu, gdzie jest członkinią Akademii Chóralnej przy Wiedeńskiej Operze Państwowej.

Do jej osiągnięć konkursowych należą m.in. pierwsze miejsce w Konkursie im. Czajkowskiego w Szanghaju oraz na Koreańsko-Chińskim Festiwalu Muzycznym w Pekinie. Artystka otrzymała wsparcie z Chińskiego Narodowego Funduszu Sztuki, w ramach którego wcieliła się w rolę Noriny w operze Don Pasquale G. Donizettiego na scenie Centralnego Konserwatorium Muzycznego w Pekinie.

Brała udział w licznych międzynarodowych kursach mistrzowskich, m.in. prowadzonych przez Umberta Finazziego i Lucię Rizzi.

Wśród wykonanych przez nią partii scenicznych znajdują się: Serpetta (La finta giardiniera W. A. Mozarta), Królowa Nocy (Czarodziejski flet W. A. Mozarta), Adina (Napój miłosny G. Dionizettiego), Norina (Don Pasquale G. Donizettiego) oraz Zijun w operze Shangshi chińskiego kompozytora Shi Guangnana. W jej repertuarze znajdują się także role: Lucia (Łucja z Lammermooru G. Donizettiego), Gilda (Rigoletto G. Verdiego) oraz Ofelia (Hamlet A. Thomasa).

W planach ma m.in. ósmą część koncertu symfonicznego Earth Home pod batutą Wanga Ninga w siedzibie UNESCO w Paryżu.

fot. Tong Sheying

Francesco BOSSI – baryton. Urodzony w 1995 roku, ukończył Civica Scuola di Musica Claudio Abbado w Mediolanie z najwyższym wyróżnieniem oraz specjalnym odznaczeniem. Zadebiutował w 2018 roku jako Leporello w Don Giovannim Mozarta w Teatro Savoia w Campobasso, a następnie występował w rolach takich jak Figaro (Le nozze di Figaro), Don Alfonso (Così fan tutte) oraz w roli tytułowej w Don Giovannim. W roku 2021 zdobył nagrodę Fundacji im. Luciano Pavarottiego w konkursie im. Etty i Paolo Limiti. Rok później, w wyniku Konkursu im. Giancarla Aliverty zorganizowanego przez Voce all’Opera, obsadzony został w roli Figara w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego pod kierownictwem Giulii Bonghi i pod batutą Nicolò Jacopo Suppy. Otrzymał stypendium Stowarzyszenia Wagnerowskiego i zaproszenie do udziału w Festiwalu w Bayreuth. Jako solista zadebiutował w Carmina burana C. Orffa pod batutą Andrei Fuoli.

W 2022 roku otrzymał rolę Figara w Cyruliku sewilskim Rossiniego podczas Konkursu Giancarla Aliverty, co zapoczątkowało jego współpracę z Voce All’Opera. Otrzymał także stypendium Stowarzyszenia Wagnerowskiego w Mediolanie na udział w Festiwalu w Bayreuth.

W roku 2023 artysta otrzymał stypendium Jochena Schönlebera w Akademii Bel Canto i uczestniczył w V edycji Royal Opera Festival odbywającej się w Filharmonii Krakowskiej, a także w Festiwalu Rossini in Wildbad, gdzie debiutował w operach G. Rossiniego: jako Filiberto w Il Signor Bruschino pod batutą José Miguela Perez-Sierry oraz Fiorello/Oficer w Cyruliku sewilskim pod dyrekcją Antonino Foglianiego. W ramach uczestnictwa w Akademii, zdobył nagrodę Belcanto Prize 2023 i wcielił się w rolę Figara w Cyruliku sewilskim w produkcji Junga.

W 2024 roku został przyjęty do Akademii Belcanto im. Rodolfa Cellettiego, powrócił do Teatro Massimo w Palermo w Tournedos alla Rossini P. V. Montanariego oraz zaśpiewał Haliego w Włoszce w Algierze G. Rossiniego na Royal Opera Festival w Krakowie i role Guwernera/Giacoma w Masaniellu M. Carafy na festiwalu Rossini in Wildbad pod dyrekcją Nicoly Pascoliego. Wystąpił także jako Malatesta w Don Pasquale G. Donizettiego w Teatro Donizetti w Bergamo pod batutą Arama Khacheha.

W 2025 roku śpiewa rolę Enrica w Il campanello G. Donizettiego w ramach Bottega Donizetti pod kierunkiem Giuseppe Zappy i Alessandro Corbelli oraz występuje jako Gasparo w Ricie na Piccolo Festival di Gorizia i Tarabotto w L’inganno felice G. Rossiniego na festiwalu Rossini in Wildbad.

Równolegle z karierą solową działa również jako dyrygent chóralny i pedagog. Od 2018 roku współpracuje ze Studium Musicale Katolickiego Uniwersytetu w Mediolanie oraz prowadzi chór mieszany Uncoroparticolare, który założył w 2012 roku.

fot. Denise Prandini

Eugenio Maria DEGIACOMI – bas-baryton. Rozpoczął naukę śpiewu w wieku osiemnastu lat pod kierunkiem Manuela Ferrando, a następnie kontynuował studia w Konserwatorium im. A. Boito w Parmie w klasie Romano Franceschetto. Swoją karierę rozpoczął od ról Balu maskowym, Rigoletto oraz Requiem G. Verdiego i Adinie G. Rossiniego

W 2018 roku ukończył studia z wyróżnieniem. W styczniu 2020 roku rozpoczął naukę na Zaawansowanym Kursie Kształcenia Śpiewaków Operowych w Teatro Comunale Pavarotti-Freni w Modenie. Trzy lata później został przyjęty do Akademii Doskonalenia Wokalnego „Rodolfo Celletti” przy Fundacji Paolo Grassi w Martina Franca. Obecnie szlifuje swoje umiejętności wokalne pod kierunkiem Shermana Lowe’a.

W 2020 roku został laureatem III nagrody w konkursie Capri Gold Voice. W 2023 roku zdobył II miejsce w konkursie Lirico Mario Orlandoni w Como. Uczestniczył w mistrzowskich kursach prowadzonych przez m.in.: Elizabeth Norberg-Schulz, Fabia Sparvoliego, Roberta De Candia, Jana Schultza, Federica Marię Sardelliego, Alfonsa Antoniozziego, Lucę Salsiego, Vincenza Scalerę i Mariellę Devię.

Jako solista występował w operach takich jak: Rigoletto G. Verdiego (Marullo), Traviata G. Verdiego (Markiz d’Obigny), Cyrulik sewilski G. Rossiniego (Fiorello), Gianni Schicchi G. Pucciniego (Betto i Spinelloccio), Don Pasquale G. Donizettiego (rola tytułowa), Eliksir miłosny G. Donizettiego (za rolę Dulcamary w Teatro Lirico G. Gaber w Mediolanie otrzymał nagrodę Premio Koliqi), Così fan tutte W. A. Mozarta (Guglielmo), Kopciuszek G. Rossiniego (Alidoro), Don Giovanni W.A. Mozarta (Leporello), Carmen G. Bizeta (Zuniga), Tosca G. Pucciniego (Sciarrone) czy Madame Butterfly G. Pucciniego (Yakusidè).

fot. Luca Bertozzi

Paolo MASCARI – tenor. Urodził się w Rzymie w 1997 roku. Naukę śpiewu rozpoczął w wieku szesnastu lat pod kierunkiem Stefanii Zanchiello. Po przyjęciu do Państwowego Konserwatorium Muzycznego im. O. Respighiego w Latinie studiował kolejno u Virny Sforzy oraz Enrico Turco. Od października 2018 roku jest członkiem Cantorii przy Operze Rzymskiej – Szkoły Śpiewu Chóralnego, gdzie kształci się pod kierunkiem Giuseppe Sabbatiniego, Elizabeth Norberg-Schulz oraz Roberto Gabbianiego.

W 2022 roku został przyjęty do prestiżowej Akademii Belcanta „Rodolfo Celletti” w Martina Franca. Obecnie szlifuje swoje umiejętności wokalne u Williama Matteuzziego.

W 2024 roku zdobył I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Luciana di Pasquale. Rok wcześniej został laureatem 77. edycji Europejskiego Konkursu Wokalnego w Spoleto. Podczas studiów brał udział w licznych kursach mistrzowskich, m.in. u Viviki Genaux, Williama Matteuzziego, Stefanii Bonfadelli Renaty Lamandy, Shermana Lowe’a oraz Carmeli Remigio.

Swoją działalność artystyczną rozpoczął w maju 2019 roku, debiutując jako Edoardo w Wekslu małżeńskim G. Rossiniego. Jako solista wcielał się w postacie takie jak: Hrabia Almaviva w Cyruliku sewilskim G. Paisiella, Vespone w La serva padrona G. B. Pergolesiego, Hrabia Alberto w Okazja czyni złodzieja G.Rossiniego, Alessandro w Królu pasterzu W. A. Mozarta, Don Ramiro w Kopciuszku G. Rossiniego, Don Ottavio w Don Giovannim W. A. Mozarta, Peter Quint w The Turn of the Screw B. Brittena oraz Macduff i Malcolm w Makbecie G. Verdiego. Występował także z recitalem pieśni Brahmsa, jako solista w koncercie noworocznym z Orkiestrą Symfoniczną w Latinie oraz zaśpiewał Małą mszę uroczystą G. Rossiniego.

W 2024 roku zaśpiewał również na koncercie inauguracyjnym Uniwersytetu La Sapienza w Rzymie, wykonując IX Symfonię Beethovena z Orkiestrą Canova pod batutą Enrico Saverio Pagano.

fot. Simone Scatarzi

Edoardo DI CECCO – baryton. Urodzony w Genui, ukończył z wyróżnieniem studia z zakresu sztuki, muzyki i sztuk performatywnych na Uniwersytecie w Genui. Śpiewu uczył się pod kierunkiem Angelo Mulégo,

a następnie doskonalił swoje umiejętności u Giovanny Canetti, Silvany Mangi, Vincenza Scalery, Michele D’Elia oraz Ernesta Palacio.

Równolegle ze studiami nad repertuarem operowym został wybrany na członka zespołu wokalnego Concento Armonico, z którym koncertował we Włoszech oraz poza jej granicami, wykonując dzieła włoskiej i flamandzkiej polifonii.

Jako solista występował w kraju i za granicą. Wśród jego ról scenicznych znajdują się m.in.: Mamma Agata w Le convenienze ed inconvenienze teatrali G. Donizettiego i Osmano w Almirze, królowej Kastylii G. F. Händla (oba spektakle w Teatro G. Chiabrera w Savonie); Hrabia Robinson w Potajemnym małżeństwie D. Cimarosy (Schloss Ruegers Festspiele, Austria); nauczyciel muzyki w Prima la musica e poi le parole A. Salieriego oraz Wiedźma w Dydonie i Eneaszu H. Purcella (Palazzina di Caccia di Stupinigi); a także Figaro w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego (Teatro Talisio Tirinnanzi w Legnano i Teatro Lirico w Magencie). Wystąpił także w operetce Wesoła wdówka F. Lehára.

W lutym 2023 roku znalazł się w gronie laureatów XII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Miasta Massy. W lipcu 2024 roku był finalistą XVI Międzynarodowego Konkursu Luciano Di Pasquale, a w tym samym roku został laureatem VI edycji Nagrody im. Marii Labii oraz zdobywcą Nagrody Specjalnej Società Amici della Musica di Verona 2024–2025. Jest również zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Premio Franco Sioli 2024.

W 2025 roku został przyjęty do Akademii Bel Canto w ramach festiwalu Rossini in Wildbad.

fot. Letizia Barbero

Carlos REYNOSO – baryton. Urodzony w Meksyku, zadebiutował w wieku 14 lat w Pałacu Sztuk Pięknych (Palacio de Bellas Artes) w Meksyku, wykonując partię Papagena w dziecięcej adaptacji Czarodziejskiego fletu Mozarta, z towarzyszeniem Orquesta Sinfónica Nacional (OSN). W jego repertuarze znajdują się dzieła oratoryjne, takie jak Petite Messe Solennelle G. Rossiniego, Requiem G. Faurégo oraz kantata J. S. Bacha Ich habe genug, a także inne utwory, w tym Kindertotenlieder G. Mahlera oraz The Infant Minister and his Peculiar Menagerie L. Auerbach.

Pośród zdobytych przez niego nagród i wyróżnień są m.in. II nagroda w Konkursie Wokalnym im. Josepa Paleta w Martorell (Hiszpania), III nagroda w Narodowym Konkursie Wokalnym w Albacete (Hiszpania), Medal Honorowy Kultury Miasta Albacete oraz Encouragement Award w Konkursie Laffonta organizowanym przez Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Dodatkowo, w 2017 roku dziennik Excélsior uznał go za jedną z „Siedmiu największych muzycznych nadziei Meksyku”.

Karierę w Hiszpanii rozpoczął w 2021 roku, wykonując role: Don Fabio w operze Un avvertimento ai gelosi Garcíi, Sama w Trouble in Tahiti Bernsteina oraz Littore / Famigliare 3 w Koronacji Poppei Monteverdiego – wszystkie w Palau de Les Arts Reina Sofía w Walencji. Występował również jako Figaro i Fiorello w Cyruliku sewilskim Rossiniego oraz Montano w Otellu Verdiego z Concerlírica pod kierownictwem Leonor Gago.

W styczniu 2023 roku zadebiutował w Teatre Principal w Palma de Mallorca w produkcji Il Trittico Pucciniego, wcielając się w postać Maestro Spinelloccio.

W sezonie 2023/24 wystąpił po raz pierwszy na scenie Ópera de Tenerife w roli Sama w Trouble in Tahiti Leonarda Bernsteina, zastępując innego śpiewaka zaledwie z jednodniowym wyprzedzeniem.

Obecnie jest współzałożycielem i współdyrektorem inicjatywy Ópera: Nuestra Herencia Olvidada („Opera: Nasze Zapomniane Dziedzictwo”), której celem jest rewitalizacja, wykonanie i promocja meksykańskiej opery. W ramach tego projektu wykonał liczne koncerty w Meksyku i za granicą, przywracając do życia niepublikowane dotąd dzieła operowe. W marcu 2023 roku ukazał się pierwszy album projektu (dostępny na platformach streamingowych), towarzyszący mu krytyczny wybór pieśni Cenobia Paniagui na głos i fortepian, zaprezentowany podczas tournée w miastach Meksyku, a także w Madrycie, Barcelonie, Grenadzie i Paryżu.

Wśród jego ostatnich i nadchodzących występów znajdują się: trasa koncertowa z Otellem po różnych hiszpańskich miastach, Les Trois Brigands, Peer Gynt, La traviata i Brundibar w Opéra National du Rhin, a także L’inganno felice na festiwalu Rossini in Wildbad Belcanto Opera Festival.

fot. Igor Muñoz

Partnerzy Royal Opera Festival: