Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Łukasz Borowicz – dyrygent
Michał Białko – organy
Repertuar:
Koncert z przerwą, czas trwania ok. 100 min.
ŁUKASZ BOROWICZ – dyrygent-szef Orkiestry Filharmonii Poznańskiej i dyrektor muzyczny Filharmonii Poznańskiej, I dyrygent gościnny Filharmonii Krakowskiej. Urodził się w 1977 roku w Warszawie. Studiował w klasie Bogusława Madeya w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, tam też uzyskał tytuł doktora w dziedzinie dyrygentury pod kierunkiem Antoniego Wita. W latach 2007–2015 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Radiowej, a w latach 2006–2021 był I dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonii Poznańskiej.
W 2008 roku został wyróżniony Paszportem Polityki, w 2011 roku – nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej, w 2013 roku – Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida, w 2014 roku – nagrodą Tansman za wybitną indywidualność muzyczną, a w 2021 roku Nagrodą Honorową Związku Kompozytorów Polskich.
Jako dyrygent operowy zadebiutował w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta. W 2018 roku poprowadził spektakl Hugenoci Giacomo Meyerbeera w Opéra Bastille. W 2019 roku poprowadził premierę Halki Stanisława Moniuszki w Theater and der Wien, w reżyserii Mariusza Trelińskiego i z udziałem Piotra Beczały (polska premiera tej inscenizacji pod jego batutą odbyła się Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie, w 2020 roku).
Dyrygował m.in.: Israel Philharmonic, London Philharmonic Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, BBC Scottish Symphony Orchestra, Akademie für Alte Musik, RIAS Kammerchor, WDR Sinfonieorchester, SWR Sinfonieorchester, Bamberger Symphoniker, Deutsche Symphonie-Orchester Berlin, Orquestra Titular del Teatro Real, The Paris Opera Orchestra, L’Opéra Orchestre national Montpellier Occitanie, Prague Symphony Orchestra FOK, Janáček Philharmonic Orchestra, Los Angeles Philharmonic New Music Group i większością polskich orkiestr symfonicznych.
Dyskografia Łukasza Borowicza liczy ponad 120 albumów. Nagrania zostały nagrodzone dwukrotnie nagrodą ICMA (2015 i 2018) oraz czterokrotnie Diapason d'Or. Łukasz Borowicz jest profesorem Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.
Michał BIAŁKO - ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie w klasie organów Andrzeja Białki (dyplom z wyróżnieniem). Jest także absolwentem Conservatorium van Amsterdam, gdzie studiował w klasie organów Pietera van Dijka. W 2021 r. obronił z wyróżnieniem pracę doktorską napisaną pod kierunkiem Wacława Golonki w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, uzyskując stopień doktora sztuki.
Koncertował jako solista i kameralista w Polsce (m.in. festiwale w Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Leżajsku, Nowym Sączu i Tyńcu), a także w Austrii, Czechach, Holandii, Niemczech, Norwegii, Portugalii, na Litwie, Ukrainie oraz we Włoszech. Uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez: Joachima Grubicha, Juliana Gembalskiego, Gerharda Gnanna, Bernarda Haasa, Lorenza Ghielmiego, Jacquesa van Oortmerssena, Jaroslava Tůmę i Davida Titteringtona.
Współpracuje z Chórem Mieszanym Katedry Wawelskiej, zespołami Collegium Zieleński, Fresco Sonare i OCTAVA ensemble, a także z Filharmonią Krakowską. Regularnie koncertuje ze skrzypkiem Markiem Polańskim, z którym nagrał płytę zawierającą komplet dzieł Josefa Gabriela Rheinbergera na skrzypce i organy.
Prowadzi klasę organów w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie.
Kiedy młody E.W Korngold, syn cenionego krytyka muzycznego, zaczął odnosić sukcesy kompozytorskie, zawistni członkowie środowiska artystycznego zarzucali jego ojcu nepotyzm. Tymczasem już pierwszym utworem scenicznym, baletem Der Schneeman (Bałwan), Korngold udowodnił wysoką wartość własnej twórczości. Premiera programowego, mocno zakorzenionego w wiedeńskiej muzyce tanecznej dzieła odbyła się w Wiener Staatsoper w 1910 roku, w obecności cesarza Franciszka Józefa I.
Dla francuskiego kompozytora A. Guilmanta pierwszym przewodnikiem po świecie muzyki także był ojciec, organista w kościele Boulogne-sur-Mer. Alexandre okazał się na tyle utalentowany, że wkrótce zastąpił go na tym stanowisku. Rozbudowane symfonie na organy i orkiestrę Guilmanta to transkrypcje jego wieloczęściowych sonat organowych Powstała w 1907 roku II Symfonia A-dur wywodzi się z VIII Sonaty, którą zmienił w symfonię, idealnie łącząc partie instrumentu solowego i orkiestry.
Możliwości orkiestry symfonicznej znakomicie wykorzystywał w swoich utworach R. Strauss. Zachęcany przez ojca, waltornistę orkiestry bawarskiej, wcześnie zaczął komponować. W 1896 roku, zainteresowany ideami zawartymi w traktacie filozoficznym F. Nietzschego Also sprach Zarathustra, napisał poemat symfoniczny pod tym samym tytułem. Prawykonanie składającego się z kilku różnorodnych ogniw dzieła odbyło się we Frankfurcie, dyrygował sam kompozytor. Kilkadziesiąt lat później malarski potencjał muzyki Straussa wykorzystał S. Kubrick, włączając fragment poematu do ścieżki dźwiękowej filmu 2001: Odyseja kosmiczna.
Dorota Staszkiewicz