Wykonawcy:

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej

Alexander Humala - dyrygent

Inmo Yang - skrzypce
Zwycięzca Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im Jeana Sibeliusa w Helsinkach w 2022 roku

Repertuar:

Jean Sibelius -  Poemat symfoniczny Finlandia op. 26
Jean Sibelius - Koncert skrzypcowy d-moll op. 47

***

Johannes Brahms - III Symfonia F-dur op. 90

Inmo YANG - koreański skrzypek jest zwycięzcą pierwszej nagrody na Konkursie Skrzypcowym im. Jana Sibeliusa w 2022 roku, jak również nagrody specjalnej za najlepsze wykonanie utworu Magnusa Lindberga. Przewodniczący jury konkursu, Sakari Oramo, skomentował jego wygraną słowami: “Zwycięstwo Yanga było przytłaczające. O jego grze można powiedzieć wiele wspaniałego, zarówno pod kątem wiolinistycznym, jak i muzycznym. Zmiany strun odbywają się bez żadnego wysiłku, a dźwięk wydobywa się bez napięcia i jest śpiewny.”

W marcu 2015 roku wygrał 54 Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. N. Paganiniego w Genui. Jego zwycięstwo było pierwszym przypadkiem przyznania pierwszej nagrody od 2006 roku. Zdaniem Fabio Luisiego, przewodniczącego jury „Inmo jest intuicyjnym muzykiem. Jego Paganini przykuwa uwagę i jest wyjątkowy”. Poza pierwszą nagrodą zdobył szereg nagród specjalnych: dla najmłodszego finalisty, za najlepsze wykonanie utworu współczesnego oraz nagrodę publiczności. W ramach nagrody wystąpił ze specjalnym recitalem, wykonanym na skrzypcach Guarneriego należących do Paganiniego.

W ramach wygranej w konkursie Concert Artists Guild, artysta zadebiutował na scenie Carnegie Hall w Weil Recital Hall i otrzymał zaproszenia na koncerty w wielu innych amerykańskich instytucjach kultury, takich jak Boston Symphony Hall, Kravis Center for the Performing Arts, Ravinia Music Festival, Marlboro Music Festival.

Występował z wieloma dyrygentami światowej sławy, takimi jak: Fabio Luisi, Neeme Järvi, Myung-Whun Chung, James Gaffigan, czy Osmo Vänskä. Występował z takimi orkiestrami jak: Orchestre National de France, Lucerne Symphony Orchestra, Zurich Philharmonic Orchestra, Danish National Symphony Orchestra, Richmond Symphony Orchestra, Seoul Philharmonic Orchestra, oraz Orkiestra Teatru Carlo Felice.

W 2021 roku Yang wydał swój drugi album pod egidą Deutsche Grammophon – The Genetics of Strings. Jego debiutancki album – Pahanini: 24 Caprices – został nagrany na żywo w ramach jego rezydencji artystycznej w Kumho Art Hall i wydany w tej samej wytwórni w 2019 roku.

Skrzypek studiował w klasie skrzypiec Miriam Fried w New England Conservatory of Music w Bostonie, jako jedyny skrzypek w ramach elitarnego programu studiów Artist Diploma. Artysta aktualnie przebywa w Berlinie, gdzie jest studentem studiów magisterskich w klasie skrzypiec Antje Weithaas w Wyższej Szkole Muzycznej im. Hansa Eislera. Yang aktualnie gra na skrzypcach G. B. Guadagniniego z Turynu, które są mu pożyczone dzięku uprzejmości J & A Beare Foundation oraz Beare's International Violin Society for The International Jean Sibelius Violin Competition.

Sibelius mawiał, że nie należy przejmować się opiniami recenzentów, bo żaden z nich nie doczekał się dotąd choćby skromnego pomnika. Finlandia jest dziś jednym z najbardziej znanych utworów fińskiego kompozytora, a jednak swego czasu była krytykowana przez berlińską prasę. Dzieło powstało w 1899 roku, jako ilustracja muzyczna do spektaklu o tematyce patriotycznej. Kilka miesięcy później Sibelius opracował Finlandię jako poemat symfoniczny, który stał się symbolem dążeń niepodległościowych jego rodaków.

Jako chłopiec Sibelius marzył o karierze skrzypka. Życie zmodyfikowało dziecięce fantazje, ale sentyment do instrumentu pozostał i w 1903 roku kompozytor napisał Koncert skrzypcowy. Niestety, krytycy nie zostawili na nim przysłowiowej suchej nitki. Choć główną przyczyną było słabe przygotowanie solisty, autor postanowił przeredagować dzieło. Nowa wersja odniosła umiarkowany sukces i utwór pozostał jedynym koncertem skrzypcowym w dorobku Sibeliusa. Dopiero wiele lat później interpretacja J. Heifetza zachwyciła recenzentów...

Podczas premiery III Symfonii J. Brahmsa w 1883 roku w Wiedniu, na widowni słychać było gwizdy i okrzyki dezaprobaty, ale kompozytor tylko się uśmiechał. Zdawał sobie sprawę, że to mało znacząca demonstracja zwolenników H. Wolfa, który jako krytyk muzyczny w piśmie „Wiener Salonblatt” agresywnie próbował atakować jego dzieła. Najkrótsza symfonia Brahmsa powstała podczas kilku miesięcy spędzonych przez artystę w Wiesbaden i szybko zyskała aprobatę publiczności. Nieliczne złe recenzje nie mogły zaszkodzić utworowi, zapisanemu w historii muzyki jako najgłębsze i najbardziej osobiste dzieło Brahmsa.

Dorota Staszkiewicz