Muzyka może łączyć ludzi i obalać granice, ale może też stać się manifestem narodowej odrębności lub tęsknoty za utraconą ojczyzną. III Koncert fortepianowy (1945) B. Bartóka był jednym z pierwszych utworów, skomponowanych przez niego na emigracji. Po wybuchu II wojny światowej artysta zerwał umowę z niemieckim wydawcą i zabronił wykonywania swoich utworów na koncertach, w których uczestniczyli naziści. Zmuszony do opuszczenia Węgier, nigdy nie czuł się dobrze poza ich granicami.

Do polskich motywów narodowych nawiązuje skomponowana przez Z. Noskowskiego w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim II Symfonia c-moll Elegijna (1879), świadcząca o dużym zaangażowaniu patriotycznym jej autora. Symfonię, zawierającą stylizację krakowiaka w scherzu oraz ukryty cytat Mazurka Dąbrowskiego w finale, po raz pierwszy wykonano w Warszawie w 1880 roku.

Polska muzyka ludowa była źródłem inspiracji dla W. Kilara podczas komponowania poematu symfonicznego Krzesany (1974). Tytuł tego jednoczęściowego utworu oznacza taniec góralski polegający na uderzaniu piętą o piętę, a warstwa dźwiękowa to bardzo osobiste spojrzenie Kilara na niezwykle mu bliską muzykę Podhala. Premiera Krzesanego odbyła się podczas festiwalu Warszawska Jesień.

Dorota Staszkiewicz

Marcin KOZIAK – studiował na Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Stefana Wojtasa oraz na Texas Christian University w Fort Worth (USA), w klasie fortepianu prof. Tamasa Ungara. W wieku 10 lat wygrał swój pierwszy ogólnopolski konkurs, a rok później debiutował z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej.

Mimo młodego wieku koncertował już w 22 krajach Europy, Azji i Ameryki Północnej; występował w Niemczech, Francji, Włoszech, Szwajcarii, Czechach, Austrii, Wielkiej Brytanii, Rosji, Izraelu, USA, Japonii, Chinach, Szwecji, Norwegii, Islandii, Estonii, Rumunii, Chorwacji, Gruzji, na Wyspach Kanaryjskich, Ukrainie i na Węgrzech w renomowanych salach koncertowych, takich jak: Tokyo International Forum, Forbidden City Concert Hall (Pekin), National Centre for the Performing Arts (Pekin), Art Center of Kobe (Kobe, Japonia), Bass Performance Hall (Fort Worth, USA), Peabody Auditorium (Daytona Beach, USA), Ferguson Center for the Arts (Newport News, USA), Detroit Music Hall, Mechanics Hall (Worcester, USA), The Palladium (Carmel, USA), C.Y. Stephens Auditorium (Ames, USA), Renée and Henry Segerstrom Concert Hall (Costa Mesa, USA), Lehman Center for the Performing Arts (Nowy Jork), Cadogan Hall (Londyn), Salle Cortot (Paryż), Filharmonii Narodowej i Operze Narodowej w Warszawie, nowej Sali Koncertowej NOSPR w Katowicach, Auditorium di Milano, Wielkiej Sali Konserwatorium Genewskiego, Verdi Hall w Mediolanie, Auditorio Alfredo Kraus (Las Palmas) czy Vatroslav Lisinski Concert Hall w Zagrzebiu.

Współpracował z wybitnymi dyrygentami: A. Lazarevem, A. Witem, G. Tchitchinadze, J. Maksymiukiem, X. Chen, M. Valdésem, Yip Wing-sie, Ch. Olivieri-Munroe, M. Pijarowskim, M. Caldim, S. Krawczyńskim, M. Dworzyńskim, B. Dawidowem, J.M. Florêncio, E. van Tielem, M. Tworkiem występując z wieloma znanymi orkiestrami: China National Symphony Orchestra, Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Royal Philharmonic Concert Orchestra, Sinfonia Varsovia, Hong Kong Sinfonietta, Sinfoniettą Cracovia, Zagreb Philharmonic Orchestra, Orquestra Filarmonica de Gran Canaria, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Polską Orkiestrą Sinfonią Iuventus, orkiestrami Filharmonii Krakowskiej, Poznańskiej, Łódzkiej, Pomorskiej i Bałtyckiej, z którą w 2016 roku odbył tournée po Stanach Zjednoczonych.

Laureat licznych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów m.in. II nagrody w V Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Młodych Pianistów w Narvie (Estonia 2004), I nagrody w II Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Młodych Pianistów (Budapeszt 2006), II nagrody i trzech nagród dodatkowych w VII Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam”; półfinalista XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie 2010.

Pianista brał udział w wielu znaczących festiwalach oraz cyklach koncertowych, m.in.: La Roque d’Anthéron International Piano Festival, ASEM Culture and Arts Festival, X Kiev Summer Music Evening. Chopin i jego Europa, Rubinstein Piano Festival, Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju.

Od 2016 roku pracuje jako pedagog w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie. Od kilku lat współpracuje również z Krajowym Funduszem na rzecz Dzieci.

Antoni WIT - Dyrygent honorowy Filharmonii Krakowskiej oraz dyrektor artystyczny Orquesta Sinfónica de Navarra w Pampelunie. Wcześniej kierował zespołami Filharmonii Pomorskiej (1974–77), Orkiestrą i Chórem Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie (1977–83), Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (1983–2000), Orquesta Filarmónica de Gran Canaria (1987–92). W latach 2002–2013 sprawował funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Absolwent krakowskiej Wyższej Szkoły Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna), gdzie studiował w klasie dyrygentury u Henryka Czyża oraz kompozycji u Krzysztofa Pendereckiego. Równolegle ze studiami muzycznymi kształcił się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Muzyczną edukację kontynuował w paryskiej École Normale de Musique oraz u Nadii Boulanger.

Karierę muzyczną rozpoczął jako asystent Witolda Rowickiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Po otrzymaniu II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Herberta von Karajana w Berlinie (1971) został asystentem patrona konkursu.

Występował niemal we wszystkich ośrodkach muzycznych Europy, Azji, Australii i obu Ameryk. Współpracował z takimi zespołami jak Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, Tonhalle-Orchester Zürich, Royal Philharmonic, Philharmonia Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Orchestre Symphonique de Montréal, Orchestra dell’Accademia di Santa Cecilia, Orchestre de la Suisse Romande, NHK Symphony Orchestra, Filharmonia Petersburska. W maju 2009 roku, wraz z Orkiestrą Symfoniczną Radia Czeskiego zainaugurował 64. Festiwal Praska Wiosna. W ostatnich sezonach prowadził m.in. orkiestry La Scali w Mediolanie, Budapest Festival Orchestra, Santa Cecilia w Rzymie, Staatskapelle Dresden, Berner Symphoniker, China Philharmonic (Pekin), Shanghai Symphony Orchestra, Denver Symphony Orchestra, New Zealand Symphony Orchestra, Yomiuri Nippon SO (Tokio), Nagoya Philharmonic, orkiestrę Teatro Colón (Buenos Aires), Royal Philharmonic Orchestra (na festiwalu Montreux), orkiestry w Liège, Brukseli, Trondheim, Zagrzebiu, Bilbao i Barcelonie. Jesienią 2012 roku przewodniczył jury Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W sierpniu 2013 roku wystąpił na słynnym festiwalu BBC Proms w Londynie z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, a we wrześniu 2013 roku dyrygował orkiestrą Berliner Phliharmoniker i Chórem Filharmonii Narodowej w Berlinie. 3 października 2015 w ramach dnia zatytułowanego Total Immersion Henryk Górecki dyrygował w Londynie orkiestrą BBC prowadząc wieczorny koncert złożony z utworów Góreckiego, natomiast w kwietniu 2016 dyrygował Cleveland Orchestra.

Jego nagrania (ponad 200 albumów płytowych) otrzymały liczne nagrody fonograficzne, w tym m.in. Grammy Award 2013 oraz sześć innych nominacji do tej nagrody, Diapason d’Or i Grand Prix du Disque de la Nouvelle Académie, Cannes Classical Award, Choc, ICMA, cztery polskie nagrody „Fryderyk”. Zarejestrował wiele dzieł polskich kompozytorów, takich jak: Paderewski, Wieniawski, Karłowicz, Szymanowski, Lutosławski, Penderecki, Kilar, jak również utwory należące do kanonu światowej literatury muzycznej – m.in. przyjęte z wielkim uznaniem krytyków interpretacje dzieł Mahlera i R. Straussa. W ostatnim czasie zarejestrował utwory Moniuszki, Góreckiego, Weinberga, Brahmsa i Dvořáka. Nagrał komplet dzieł Chopina na fortepian z orkiestrą z Kun Woo Paikiem i Orkiestrą Filharmonii Narodowej, a z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia – koncerty Prokofiewa. Należy do nielicznego grona artystów, których płyty sprzedano w łącznym nakładzie niemal pięciu milionów egzemplarzy.

Antoni Wit prócz aktywności koncertowej prowadził również działalność pedagogiczną jako profesor dyrygentury Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, a jego studenci zdobywają najwyższe laury w polskich i międzynarodowych konkursach muzycznych.