Wykonawcy:

Projekt Muzyczne Mosty

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej 

Francesco Bottigliero - dyrygent

Lidia Sosnowska - sopran

Simonide Braconi - altówka 

Franciszek Pall - wiolonczela

Repertuar:

The Beauty of Silence

Yukiko Nishimura – Ancient Flower

Simonide Braconi – Il Canto del Silenzio - na altówkę i smyczki (polskie prawykonanie)

Alessandro Rolla – Divertimento BI 330 na altówkę i smyczki

* * *

Joe Hisaishi – Kaze no Toorimichi na wiolonczelę i fortepian

Francesco Bottigliero – Marilena

Francesco Bottigliero – Mysterium Mariae (prawykonanie)

The Beauty of Silence / Piękno ciszy

Koncert The Beauty od Silence stanowi zapowiedź IV edycji Festiwalu Serate Musicali Cracoviensis, która odbędzie się we wrześniu tego roku. Motywem przewodnim nadchodzącej odsłony będzie rola kobiet w muzyce – zarówno jako artystek i kompozytorek, jak i inspirujących muz.

Nie jest przypadkiem, że dzisiejszy program rozpoczyna się utworem japońskiej kompozytorki Yukiko Nishimury.

„Ancient Flower” to utwór, który natychmiast przenosi słuchacza w wymiar prostoty, rozumianej tutaj nie jako brak złożonej struktury i przez to mniej wyrafinowanej, ale raczej jako ideał innego sposobu pojmowania bytu i istnienia, bliski heideggerowskiemu „Byciu-tu” (Da-sein). Delikatne brzmienie tego utworu, typowe dla muzyki japońskiej, sięgające pianissimo, przywołują ciszę jako wartość samą w sobie.

Piękno dźwięku kryje się w najdelikatniejszych dźwiękach, stąd pomysł na tytuł koncertu "The Beauty of Silence" (Piękno ciszy).

"Il Canto del Silenzio" (Pieśń ciszy) autorstwa Simonide Braconi na altówkę i instrumenty smyczkowe będzie polskim prawykonaniem tego utworu. Pomysł na tą kompozycję zrodził się w czasie lockdownu w 2020 roku. Utwór ujrzał światło dzienne i został po raz pierwszy wykonany w kolejnym roku. Opowiada o najważniejszych momentach pandemii za pomocą mrocznych dźwięków altówki i jest dedykowany wszystkim ofiarom tego strasznego wydarzenia. Utwór zaczyna się od pojedynczej nuty kontrabasu, która narasta w kierunku eksplozji symbolizującej rozprzestrzenianie się wirusa. Po chwili szaleństwa i niedowierzania, powierzonej wyłącznie altówce, pojawia się prawdziwy bohater: cisza, przerywana jedynie dźwiękiem karetek pogotowia. Następuje pieśń bólu. I znowu: niepohamowane poszukiwanie rozwiązania przez całą ludzkość, gniew i desperacja w czasach pandemii, nagle przełamane głębokimi i natarczywymi nutami kontrabasów, by przedstawić „nieuchronność losu, którego głos przytłacza każdą ludzką udrękę”. Powoli powraca pieśń bólu, wykonywana przez altówkę solo, owinięta tajemnicą wiary, reprezentowaną przez stanowczy i ostry dźwięk skrzypiec i altówek z tłumikami; rodzaj modlitwy, jedyna deska ratunku przed przeciwnościami losu. Celem dzisiejszego wieczoru jest refleksja oddająca hołd zarówno tragedii pandemii, jak i maryjnemu wymiarowi duchowości.

Pierwszą część koncertu zamyka „Divertimento” Alessandro Rolli. Ten rzadko wykonywany utwór daje słuchaczowi możliwość eksploracji wielu zasobów brzmieniowych i technicznych altówki. Divertimento, z lekkością i cantabile (melodyjnością) z pierwszej części i radosnym finałem „alla polacca” rozjaśnia dramaturgię programu.Część druga, podobnie jak pierwsza, również zaczyna się od japońskiego utworu autorstwa Joe Hisaishiego, kompozytora muzyki filmowej, „Kaze no Toorimichi” (Mój przyjaciel Totoro). Dzięki swojej prostocie i delikatności brzmienia wiolonczeli utwór ten przenosi słuchacza w niemal intymną, cichą przestrzeń.

„Marilena” autorstwa Francesco Bottigliero, pierwotnie napisana na kwartet wiolonczelowy, następnie przepisana na orkiestrę smyczkową, jest kompozycją o „morskim” charakterze, opowiada o wspomnieniu spotkania z delfinami.

Pierwotny tytuł wersji na wiolonczele brzmiał „Delfiny z Hurghady”. W tym utworze można poczuć delikatny śpiew delfinów, początkowo daleko, powoli zbliżają się, przez chwilę można śpiewać razem z nimi, ale zaraz potem zachwyt się kończy, a cudowne delfiny znów się oddalają.

Tytuł zmieniono następnie na „Marilena”, aby zadedykować go bliskiej osobie, poetce, która zmarła kilka lat temu. Tematem niektórych wierszy Marileny było morze i delfiny, a zatem pragnienie wolności.

„Misterium Mariae” to kompozycja podzielona na 3 części, w których główną bohaterką jest Najświętsza Maryja Panna.

„Stabat Mater” – ciężkie, dramatyczne, inspirowane okresem Męki Pańskiej; „Ave Maria”, skromna i oszczędna, umiejscawia człowieka w bezpośredniej, niemal macierzyńskiej relacji ze Świętą Dziewicą; finał „Verso la luce” (Ku światłu) – mistyczny, ekstatyczny, inspirowany tematem Niepokalanego Poczęcia (którego rocznica przypada 8 grudnia). Tekst finałowej części napisał ks. Giuseppe Canovai – włoski duchowny i mistyk, autor ekstatycznych tekstów modlitewnych.

Refleksja i intymność, delikatność i głębia – oto elementy, które składają się na dzisiejszy wieczór. To zaproszenie do kontemplacji piękna ciszy, która łączy tragedię, duchowość i wolność.

Francesco Bottigliero

Francesco BOTTIGLIERO – kompozytor, dyrygent i pianista. Studiował w Konserwatorium w Salerno w klasie kompozycji i fortepianu oraz w Konserwatorium w Neapolu w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej. W roku 2005 obronił również dyplom magistra filozofii.

Francesco Bottigliero jest uznanym kompozytorem. Spośród własnych kompozycji dyrygował premierą Kantaty Tumskiej (2009) oraz Le premier Tango (2012). Jego musical Księga Dżungli został wystawiony podczas Domstufen-Festspiele (Erfurt 2015, 2017). W roku 2019 jego opera Wehikuł czasu otrzymała II nagrodę na konkursie kompozytorskim, organizowanym przez ZAIKS i Teatr Wielki–Operę Narodową. Jego kompozycja Sentieri Interrotti, concerto quadruplo na cztery wiolonczele i orkiestrę wiolonczelową miała swoją premierę 27.07.2021 w NFM we Wrocławiu. W roku 2022 artysta otrzymał stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na skomponowanie opery „Papież”, którego premiera w formie oratorium odbyła się 17.11.2024 w Filharmonii Krakowskiej. W roku 2016 wytwórnia fonograficzna DUX wydała album zatytułowany Canción, zawierający kompozycje Bottigliera na fortepian, wiolonczelę, skrzypce i sopran. W 2018 roku ukazała się kolejna płyta Portraits z jego muzyką kameralną.

Współpracował m.in. z Narodową Orkiestrą Filharmonii w Sibiu w Rumunii, Mołdawską Orkiestrą Symfoniczną w Kiszyniowie, Janáčkův Komorní Orchestr w Ostravie, Kongresową Orkiestrą Symfoniczną w Sankt Petersburgu, Philarmonisches Orchester w Erfurcie, Orkiestrą Slezské Divadlo w Opawie, Orchestra Sinfonica di Lecce, Sinfoniettą Cracovią, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Filharmonią Śląską, Filharmonią Łódzką, Filharmonią Krakowską, NFM Orkiestrą Leopoldinum, Operą Wrocławską, Teatrem Wielkim w Poznaniu, Operą Bałtycką w Gdańsku, oraz Operą Śląską w Bytomiu

W roku 2020 otrzymał stopień doktora sztuki. Był wykładowcą na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, w Katowicach, w Weimarze, w Ostrawie, w Lecce, w Mantui, w Taranto, w Reggio Calabria, w Konserwatorium San Pietro a Majella w Neapolu. Od 2022 roku jest twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Serate Musicali Cracoviensis, który odbywa się corocznie jesienią w Krakowie. fot. Maciej Galas

Lidia SOSNOWSKA - sopranistka, rozpoczęła naukę śpiewu w Państwowej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, pod kierunkiem dr hab. Macieja Gallasa. Od samego początku swojej edukacji muzycznej brała udział w licznych przedstawieniach, koncertach i konkursach. Po ukończeniu szkoły kontynuowała studia na Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie w 2019 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Wzbogacała swoje umiejętności uczestnicząc w kursach mistrzowskich, między innymi z udziałem Mariusza Kwietnia, Piotra Beczały, prof. Teru Yoshihary czy Sivan Rotem.

Na swoim koncie ma między innymi rolę Tatiany w operze Eugeniusz Oniegin oraz rolę Kleopatry w operze Juliusz Cezar G.F. Händla. W 2018 roku wystąpiła na festiwalu "Muzyka w Starym Krakowie", wykonując między innymi cykl Pieśni kurpiowskich K. Szymanowskiego.

W 2022 roku zadebiutowała na krakowskim Festiwalu Muzyki Filmowej, wykonując Suitę Marcina Skolimowskiego z filmu Ciemno, prawie noc. Współpracowała z orkiestrami Opery Krakowskiej, Filharmonii Krakowskiej oraz Capelli Cracoviensis. Śpiewała pod batutą takich dyrygentów jak Sascha Goetzel, Sebastian Perłowski, Tomasz Tokarczyk, Paul Esswood czy Jan Stokłosa.

fot. Sosnowska

Simonide BRACONI – pierwszy altowiolista Teatro alla Scala w Mediolanie. Urodził się w 1971 roku, ukończył z wyróżnieniem studia w Rzymie i we Fryburgu (Niemcy), studiując pod kierunkiem prof. S. Esposito i Kim Kashkashian. Kontynuował naukę pod kierunkiem uznanych solistów, takich jak Y. Bashmet (Accademia Chigiana) i B. Giuranna (Accademia Stauffer w Cremonie).

Zwycięzca wielu konkursów, nagrodzony w 1994 roku w konkursie im. Lionela Tertisa. W 1995 roku otrzymał nagrodę specjalną z ramienia Kulturkreis der deutschen Wirtschaft w Kolonii. Jako solista i kameralista uczestniczył w nagraniach, które ukazały się nakładem wytwórni takich jak Vigiesse, Thymallus, Agorà, Tudor, DAD, Rhona, Stradivarius, Dynamic, Decca, Fonè, włoskie Radio3, Sky Classica, Suonare News i Amadeus (sonaty Brahmsa w wersji na altówkę).

Główny altowiolista Orchestre des jeunes de la Mediterranée, a następnie członek European Community Youth Orchestra (ECYO). W 1994 Maestro Riccardo Muti zdecydował o jego wyborze na stanowisko pierwszego altowiolisty w Teatro alla Scala oraz Orchestra Filarmonica della Scala w Mediolanie. Był też zapraszany do wspólnych występów z Filharmonikami Berlińskimi.

Często występuje w duecie ze swoim bratem, który jest pianistą. Wraz z liderami innych sekcji swojego zespołu orkiestrowego, założył Quartetto d'archi della Scala.

Simonide Braconi zasiada w jury kilku międzynarodowych konkursów (Genewa), uczy gry na altówce w Milano Music Master i jest regularnie zapraszany do prowadzenia kursów mistrzowskich i występów w ramach prestiżowych festiwali i konkursów (Accademia Perosi w Biella, Festival delle citta' w Portogruaro, Festiwal w Gubbio, Konkurs im. T. Vargi w Sion, Konkurs Muzyki Kameralnej w Pinerolo).

Jako kameralista lub solista występował z takimi artystami jak J. Rachlin, I. Faust, P. Vernikov, T. Brandis, A. Sitzkovesky, U. Ughi, M. Quarta, S. Accardo, E. Dindo, N. Gutman, I. Golan, J. Carreras, E. Pahud czy M. Argerich. Jako solista wykonuje również utwory na violę d’amore, a komponowane przez niego dzieła publikowane są przez wydawnictwo Sonzogno i wykonywane premierowo w Teatro alla Scala w Mediolanie oraz Filharmoników Berlińskich. Niedawno wykonał skomponowany przez siebie utwór „Canto del Silenzio” na altówkę i orkiestrę smyczkową wraz z wenecką Orkiestrą La Fenice.

W 2003 roku wykonał Kammermusik Nr 5 (koncert na altówkę) wraz z zespołem Orchestra Filarmonica della Scala pod batutą M. W. Sawallischa, a w 2005 roku Sinfonię Concertante Mozarta pod batutą Riccardo Mutiego i z towarzyszeniem Orkiestry Cherubini.

Franciszek PALL – w 1999 r. ukończył z wyróżnieniem studia w klasie wiolonczeli Witolda Hermana. Uczestniczył w wielu kursach solistycznych i kameralnych.

Od 1996 r. jest wiolonczelistą Orkiestry Filharmonii Krakowskiej. Współpracuje ponadto z zespołem Sinfonietta Cracovia, Przemyską Orkiestrą Kameralną i Tarnowską Orkiestrą Kameralną. Koncertuje chętnie jako kameralista. Z Kwartetem Smyczkowym Filharmoników Krakowskich występował na festiwalach w Niemczech, Włoszech, San Marino i Czechach. Brał udział w nagraniach muzyki filmowej oraz płyty z polską muzyką wiolonczelową dla wytwórni DUX.

Udziela się jako pedagog, prowadząc klasę wiolonczeli w Zespole Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie.