Wykonawcy:
Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
Paul McCreesh – dyrygent
Claire Rutter – sopran
Polly Leech – mezzosopran
Attilio Glaser – tenor
William Thomas – bas
Piotr Piwko – chórmistrz
Repertuar:
Giuseppe Verdi – Messa Da Requiem
Koncert bez przerwy, czas trwania ok. 1,5 godz.
Ze względu na bardzo duże zainteresowanie koncertem, uruchomiona została sprzedaż dodatkowej puli biletów.
Bilety w cenach regularnych na miejsca dostawiane zakupić można w kasie biletowej Filharmonii w godzinach jej pracy. Miejsca nie podlegają rezerwacji internetowej ani telefonicznej. Ilość dodatkowych miejsc jest bardzo ograniczona.
Giuseppe Verdi był nie tylko obserwatorem życia politycznego swojej ojczyzny, ale jako zwolennik jej zjednoczenia aktywnie w nim uczestniczył. Znaczący wpływ na zaangażowanie kompozytora miała włoska literatura, której czołową postacią był gorący patriota – Alessandro Manzoni. Pisarz zmarł w 1873 roku w Mediolanie, a rok później światło dzienne ujrzało zadedykowane mu Requiem Verdiego na chór, solistów i orkiestrę.
Nad mszą żałobną kompozytor pracował już od jakiegoś czasu, przeczuwając odejście sędziwego pisarza, ale ciekawostką jest, że jedna z jej części powstała dla uczczenia pamięci… kogoś innego. Verdi był inicjatorem projektu zrzeszającego kilkunastu artystów, którzy razem z nim pracowali nad mszą w hołdzie dla G. Rossiniego. Z przyczyn organizacyjnych projekt został zawieszony, ale Giuseppe zachował swoją część Libera me i włączył ją do nowej, indywidualnej kompozycji.
Premiera Requiem pod batutą autora odbyła się w 1874 roku w kościele św. Marka w Mediolanie, z okazji pierwszej rocznicy śmierci Manzoniego. Choć Verdi sam wybierał miejsce pierwszego wykonania, czuł, że dzieło lepiej zabrzmiałoby w filharmonii lub w teatrze. Rzeczywiście, krytycy okrzyknęli je „operą przebraną w kościelne szaty”, zarzucając artyście brak przestrzegania formalnych reguł i styl bardziej odpowiedni dla opery, niż dla mszy. Czas pokazał, że Requiem Verdiego przetrwało w repertuarze i w świadomości melomanów na całym świecie jako jedno z największych arcydzieł muzyki religijnej.
Dorota Staszkiewicz
Paul McCREESH – uważany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych dyrygentów, doskonale odnajdującym się zarówno w prowadzeniu zespołów muzyki dawnej, w tym grających na historycznych instrumentach, jak i współczesnych orkiestr symfonicznych. Podziwiany jest też za innowacyjne interpretacje repertuaru koncertowego i operowego.
Jest założycielem i dyrektorem artystycznym powstałego w 1982 roku zespołu Gabrieli Consort & Players, z którym zjechał cały świat i nagrał wiele obsypanych nagrodami płyt. W latach 2013-2016 roku był głównym dyrygentem i doradcą artystycznym orkiestry Gulbenkian w Lizbonie, z którą wykonywał dzieła symfoniczne, oratoryjne oraz koncertowe wykonania oper, współpracując ściśle ze światowej sławy chórem Gulbenkian.
Jako dyrygent gościnny Paul McCreesh regularnie pracuje z licznymi europejskimi orkiestrami, w tym nad rozbudowanymi projektami chóralno-instrumentalnymi. Występuje w najznakomitszych salach koncertowych na całym świecie, jest gościem prestiżowych festiwali muzycznych, m.in. Verbier Festival w Szwajcarii.
Angielski dyrygent znany jest również z działalności na scenie operowej – do najsłynniejszych jego produkcji należą dzieła Georga Friedricha Händla: Tamerlano (z udziałem Placido Domingo) oraz Il trionfo del tempo e del disingannow Teatro Real w Madrycie, Orfeusz i Eurydyka Christopha Willibalda Glucka w Welsh National Opera, a także produkcje w Duńskiej Operze Królewskiej oraz w Komische Oper w Berlinie czy Opéra Comique w Paryżu.
Paul McCreesh przez wiele lat nagrywał dla Deutsche Grammophon. W 2011 roku, we współpracy z Gabrieli Consort & Players, Signum Classics oraz Festiwalem Wratislavia Cantans (którego w latach 2006-2012 był dyrektorem artystycznym), otworzył własną wytwórnię – Winged Lion. Jej nakładem wydał już 13 albumów, spośród których cztery zostały nagrodzone: War Requiem Benjamina Brittena (BBC Music Magazine Award 2014), Eliasz Felixa Mendelssohna (Diapason d’Or Award 2013), Grande Messe des Morts Hectora Berlioza (BBC Award 2012), A New Venetian Coronation1595 (Gramophone Award 2013).
Pasją artysty są zajęcia z młodymi muzykami – regularnie współpracuje z wieloma młodzieżowymi orkiestrami i chórami. Aktywnie włącza się też w nowe edukacyjne inicjatywy przybliżające młodym ludziom muzykę klasyczną. fot. Ben Wright
Claire RUTTER – artystka pochodzenia norweskiego i szkockiego, urodzona w South Shields. Jedna z najbardziej znanych i wszechstronnych sopranistek swojego pokolenia, specjalizująca się w dziełach Verdiego, Pucciniego, Straussa oraz dramatycznych operach bel canto Belliniego i Donizettiego.
Kształciła się w Guildhall School of Music and Drama oraz National Opera Studio w Londynie. Wspierana przez Friends of ENO (English National Opera) oraz Young Classical Artists Trust, rozpoczęła karierę jako młoda artystka w Scottish Opera, zdobywając uznanie krytyków rolą Violetty w Traviacie G. Verdiego.
Śpiewała główne i tytułowe role (m.in. Tosca G. Pucciniego, AidaVerdiego, NormaV. Belliniego, Madama Butterfly i Manon LescautPucciniego, Leonora (Trubadur Verdiego), Amelia (Bal maskowy Verdiego), Turandot Pucciniego, Lukrecja Borgia G. Donizettiego) w najznakomitszych teatrach operowych w Wielkiej Brytanii i za granicą. Z powodzeniem wykonuje repertuar koncertowy i recitale. Występowała z wybitnymi dyrygentami i orkiestrami w najważniejszych salach koncertowych. Na swoim koncie posiada także wiele nagrań. Claire zdobyła nagrodę Gramophone Award za rolę w Królestwie E. Elgara (Elder/Hallé) i była nominowana do nagrody Classical Brit Award. Śpiewała także role tytułowe w Aidzie (Gubbay/RAH) i Lukrecji Borgii (ENO), które były transmitowane na żywo w kinach.
Niedawno artystka zadebiutowała w nowych produkcjach Petera GrimesaB. Brittena (Ellen Orford) i Rusałki A. Dvořáka (Obca Księżniczka) dla Theatre Erfurt w Niemczech. W tym sezonie powraca także w nowej produkcji Toski. Jeszcze w tym roku zadebiutuje w Ariadnie na Naksos R. Straussa w Chorwackim Teatrze Narodowym, Galach Operowych w Den Haag (Gale Noworoczne z Residentie Orkest/Suganandarajah), Królestwie Elgara w Londynie, a także w recitalach z pieśniami R. Straussa i programem z repertuaru Marii Callas, artystki, do której jest porównywana w krajowej i międzynarodowej prasie.
Claire Rutter prowadzi również własną prężnie działającą pracownię pedagogiczną, w której kształci kolejne pokolenia śpiewaków operowych. Przez "Magazine” została okrzyknięta brytyjską „Prima Assoluta Tosca” za swoje ostatnie wykonanie dla Welsh National Opera, a za zasługi dla świata muzyki operowej otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Winchester. fot. Joseph Sinclair
Polly LEECH – brytyjska mezzosopranistka, ciesząca się dużym uznaniem w najważniejszych europejskich teatrach operowych. Jej liczne występy obejmują między innymi takie role jak: Waltraute w Walkirii R. Wagnera dla Teatru Królewskiego La Monnaie w Brukseli, La suora Zelatrice (Siostra Angelica) i La Ciesca (Gianni Schicchi) z Tryptyku G. Pucciniego dla Holenderskiej Opery Narodowej, Tisbe w Kopciuszku G. Rossiniego (Holenderska Opera Narodowa i Opéra de Montpellier), Kompozytor w Ariadnie na Naksos R. Straussa i Dorabella w Così fan tutte W.A. Mozarta dla Garsington Opera, Hipolita w Śnie nocy letniej F. Mendelssohna dla opery w Montpellier, Druga Dama w Czarodziejskim flecie Mozarta z Nederlandse Reisopera i Orfeusz w Orfeuszu i Eurydyce Ch.W. Glücka w koncercie z Opera North. Ostatnio występowala również w Requiem G. Verdiego z Gabrieli Consort i Paulem McCreeshem, Les nuits d’été H. Berlioza z Walijską Narodową Orkiestrą BBC oraz Szeherezadzie M. Ravela z Concertgebouworkest w Concertgebouw w Amsterdamie.
Sezon artystyczny 2024/2025 rozpoczął się dla niej od debiutu w roli Pani Grose w The Turn of the Screw B. Brittena w Genui i powrotu do La Monnaie w Brukseli ze światową premierą Fanny&Alexander M. Karlssona (jako Lydia). Jej wypełniony kalendarz koncertowy na najbliższy sezon obejmuje role: Czarownicy w Dydonie i Eneaszu H. Purcella w Holenderskiej Operze Narodowej, tytułową w Giustino G.F. Haendla debiutując w Royal Opera House w Londynie oraz Zlatohřbítek w Przygodach Lisiczki ChytruskiL. Janáčka dla Nederlandse Reisopera, a także powrót do Szwajcarii, gdzie zadebiutuje w Opéra de Lausanne. fot. Marc Gascoigne
Attilio GLASER – tenor włosko-niemieckiego pochodzenia. Naukę śpiewu rozpoczął w wieku 15 lat w BayerischenSingakademie u HartmutaElberta. Ukończył studia wokalne w Musikhochschulefür Musik und Theater w Monachium u Gabriele Fuchs, następnie doskonalił swoje umiejętności tu Andreasa Schmidta.
Jako jeden z najbardziej obiecujących tenorów swojego pokolenia, artysta gościł na estradach: Teatro alla Scala, Teatro La Fenice, Wiedeńskiej Opery Państwowej, Opery Narodowej w Hamburgu, Holenderskiej Opery Narodowej, SemperoperDresden, Oper Frankfurt, Festiwalu w Bayreuth i innych. Jako członek Deutsche Oper Berlin kreował takie role, jak: Don José (Carmen G. Bizeta), Rodolfo (CyganeriaG. Pucciniego), Alfredo (La Traviata G. Verdiego), Duca (Rigoletto Verdiego), Tamino (Czarodziejski flet W.A, Mozarta), Narraboth (Salome R. Straussa), Froh (Złoto Renu R. Wagnera), Adorno (Simon Boccanegra Verdiego), Lohengrin Wagnera i in. W 2019 roku za rolę w spektaklu WertherJulesa Masseneta w Klagenfurcie był nominowany do nagrody Austriackiego Teatru Muzycznego w kategorii Najlepszy Śpiewak.
Na scenie koncertowej wykonywał dzieła J.S. Bacha, L. van Beethovena, A. Dvořáka, G. Mahlera, F. Mendelssohna, W.A. Mozarta i G. Verdiego na festiwalach, takich jak Salzburg EasterFestival, Mahler FestivalLeipzig, Beijing Music Festival, Rheingau Musik Festival i innych.
Współpracował z renomowanymi orkiestrami, m.in. Concertgebouworkest, LaPhilharmonic, Filarmonicadella Scala, SächsischeStaatskapelleDresden oraz z wybitnymi dyrygentami, takimi jak: Alain Altinoglu, Andrea Battistoni, Łukasz Borowicz, Riccardo Chailly, Myung-WhunChung, Daniele Gatti, Thomas Guggeis, Alexander Liebreich, Oksana Lyniv, Zubin Mehta, Franz Welser-Möst, Markus Poschner, Ivan Repušić, AinārsRubiķis, Donald Runnicles, Markus Stenz, Sir Jeffrey Tate, Christian Thielemann, Lorenzo Viotti i inni.
Do najważniejszych ról, które artysta kreuje w sezonie 2024/2025 należą Idomeneo Mozarta z okazji ponownego otwarcia Theatrean der Wien, Hoffmann (Opowieści Hoffmanna Jacques’a Offenbacha) w OpéraNationalduRhin, Don José (Carmen Bizeta) w La Monnaie, a także Macduff (Makbet Verdiego), Erik (Latający Holender) i Lohengrin Wagnera w Deutsche Oper w Berlinie. fot. Simon Pauly
William THOMAS – bas brytyjskiego pochodzenia. Absolwent Guildhall School of Music and Drama w Londynie. Zdobywca wielu prestiżowych nagród, który szybko zyskuje sławę jako jeden z najbardziej obiecujących wokalistów młodego pokolenia.
Do najważniejszych wydarzeń sezonu artystycznego 2024/2025 z udziałem Williama Thomasa należy jego debiut w Bayerische Staatsoper w Monachium w roli Colline w Cyganerii Giacoma Pucciniego, powrót do English National Opera jako Sparafucile w Rigoletcie Giuseppe Verdiego oraz debiut w Carnegie Hall w Pasji według św. Jana Johanna Sebastiana Bacha z orkiestrą kameralną St. Luke's pod batutą Bernarda Labadie.
Ostatnie angaże artysty obejmują występy w takich miejscach, jak Wiener Staatsoper, Opera narodowa w Paryżu, La Scala w Mediolanie, na festiwalu w Glyndebourne i Seiji Ozawa Matsumoto Festival, na festiwalu w Salzburgu z orkiestrą Cameratą Salzburg i Manfredem Honeckiem oraz z Monteverdi Choir and Orchestrai Dinisem Sousą, na BBC Proms z Britten Sinfonia pod batutą Davida Batesa, a także na festiwalu w Edynburgu z The English Concert i Johnem Buttem oraz z London Symphony Orchestra pod dyrekcją François-Xaviera Rotha. fot. Benjamin Ealovega
Partner:
