Wykonawcy:
Koncert połączony ze zbiórką na rzecz walczącej Ukrainy
Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
Paul Goodwin - dyrygent
Elizabeth Watts – Matka Boska (sopran)
Christine Rice – Maria Magdalena (kontralt)
Toby Spence – św. Jan (tenor)
Mark Stone – św. Piotr (bas)
Piotr Piwko - chórmistrz
Repertuar:
Edward Elgar - The Kingdom op. 51
Monumentalne oratorium The Kingdom op. 51 Sir Edwarda Elgara (1857-1934) prawykonane zostało 3 października 1906 roku podczas Birmingham Music Festival: publiczność przyjęła je entuzjastycznie. Już w latach 1901-1902 kompozytor myślał o napisaniu trylogii o życiu i dziele Apostołów: z zamierzonego cyklu powstały tylko dwa oratoria The Apostles oraz właśnie The Kingdom.
Treść – forma – przesłanie
Źródłem tekstów dla Elgara, które sam ułożył w libretto, były Dzieje Apostolskie, ewangelia, a także wczesnochrześcijański zbiór modlitw Didache. Oratorium The Kingdom przyjęło formę pięcioczęściową, otwartą preludium orkiestrowym, które ma przedstawiać Jerozolimę. W centrum historii, „opowiadanej” głosami solistów, chóru i orkiestry, znalazły się wydarzenia po Wniebowstąpieniu Chrystusa – w centrum z Pięćdziesiątnicą i zesłaniem Ducha Świętego. Krąg pierwszoplanowych postaci-bohaterów tworzą: Najświętsza Maryja Panna (sopran), Maria Magdalena (kontralt), św. Jan (tenor) i św. Piotr (bas). Znacząca jest dedykacja: A(d) M(aiorem) D(ei) G(loriam) – kompozytor był osobą żarliwie religijną, dając w muzyce wyraz mistycznej duchowości i uczuciom pobożnym. Przesłanie dzieła ma puentę symbolizującą pogodną miłość do Boga. O, Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem…
Krąg inspiracji
Najbliżej Elgarowi, co zrozumiałe, do oratoriów Georga Friedricha Haendla: to przecież autor Mesjasza stworzył wzorzec dramatów chóralnych, w których wystawność brzmienia i uczony kontrapunkt łączą się z tradycją angielskiego śpiewu hymnicznego – gatunku anthem. Styl melodyczny Elgara, trafiający plastyczną frazą w sposób bezpośredni do słuchacza, odsyła z kolei do poruszającej liryki Felixa Mendelssohna. Posługiwanie się motywami czy tematami przewodnimi w narracji dźwiękowej może wskazywać na inspirację teatrem muzycznym Richarda Wagnera.
Odrodzenie muzyki angielskiej
Twórczość Sir Elgara – uosabiająca wartości klasycyzująco-późnoromantyczne – przyniosła znaczące ożywienie w muzyce angielskiej, zmartwiałej od czasów Henry’ego Purcella i Haendla. Warto przypomnieć, że w 1915 roku artysta skomponował preludium symfoniczne Polonia, z cytatem między innymi z Mazurka Dąbrowskiego i dedykacją dla Ignacego Jana Paderewskiego.
Małgorzata Janicka-Słysz
Paul GOODWIN - jeden z najbardziej znanych brytyjskich dyrygentów wywodzących się z nurtu historycznego wykonawstwa muzyki dawnej. Ukończył University of Nottingham w klasie kompozycji, następnie kształcił się w grze na oboju współczesnym i barokowym w Guildhall School of Music and Drama w Londynie. Studia kontynuował w Wieniu u Jurga Schäftleina.
Karierę rozpoczynał jako oboista w The English Concert i The London Classical Players. Od 1996 roku poświęcił się dyrygowaniu. Studiował dyrygenturę u Jormy Panuli w Helsinkach. Przez 11 lat był zastępcą dyrygenta Academy of Ancient Music, z którą intensywnie koncertował i nagrywał, przez 6 lat głównym dyrygentem gościnnym English Chamber Orchestra, współpracując z takimi artystami jak Kiri Te Kanawa, Joshua Bell, Maria João Pires, Mścisław Rostropowicz i Magdalena Kožená. Dyrygował też szeregiem innych zespołów, takich jak BBC Philharmonic, Hallé Orchestra, City of Birmingham Symphony Orchestra, Bournemouth Symphony, Royal Scottish National Orchestra i Scottish Chamber Orchestra, San Francisco Symphony Orchestra, Philadelphia Orchestra, Minnesota Orchestra, National Symphony Orchestra w Waszyngtonie, Seattle Symphony, Utah Symphony, Baltimore Symphony i St. Paul Chamber Orchestra, Opery Narodowe Belgii, Hiszpanii, Tajwanu, Węgier, Polski, orkiestry filharmoniczne w Rotterdamie, Helsinkach, Auckland, Melbourne, Seulu, Sztokholmie oraz Bayerischer, Hessischer, SWR (Saabrücken), NDR (Hanower), MDR (Lipsk), WDR (Kolonia) Rundfunkorchesters, orkiestrami Konzerthausu w Berlinie i Gewandhausu w Lipsku. Kilkakrotnie występował z Capellą Cracoviensis.
W latach 2010–2021 był dyrektorem artystycznym i głównym dyrygentem Carmel Bach Festival w Kalifornii, ponadto jest głównym gościnnym dyrygentem Capella Aquileia w Niemczech i dyrektorem programu wykonań historycznych w Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie.
Ma w repertuarze utwory z repertuaru barokowego, klasycznego, romantycznego i współczesnego, w tym operowe. Prowadził m.in. przedstawienia Così fan tutte W.A. Mozarta w Królewskiej Operze Duńskiej w Kopenhadze, Ifigenii na Taurydzie Ch.W. Glucka w Komische Oper Berlin, Gwałtu na Lukrecji B. Brittena w Teatro Real w Madrycie, G.F. Haendla Jefte w Welsh National Opera i Orlando w Scottish Opera oraz Opera Australia. W Carmel dyrygował przedstawieniami Idomeneo, Czarodziejskiego fletu i Così fan tutte Mozarta, Dydony i Eneasza H. Purcella oraz Trouble in Tahiti L. Bernsteina.
Z Academy of Ancient Music dokonał nagrań muzyki chóralnej H. Schütza, singspielu Zaide Mozarta oraz dwóch płyt z muzyką Johna Tavenera. Trzy z tych płyt były nominowane do nagród Grammy i Gramophone. Nagrał ponadto albumy z muzyką R. Straussa, K.A. Hartmanna, Haendla (Ryszard I i Athalia), wysoko ocenianą płytę z Nursery Suite E. Elgara (Harmonia Mundi). Z Münchner Rundfunkorchester zarejestrowal dwie płyty dla firmy Sony, jedną m.in. z Piotrusiem i wilkiem Prokofiewa, drugą – ze skrzypkiem Charliem Siemem, zatytułowaną Underneath the stars.
W 2007 roku otrzymał Honorową Nagrodę Handla Miasta Halle w uznaniu jego zasług dla wykonań dzieł Haendla. W 2021, we współpracy z California State University, Monterey Bay, powołano Music Fellowship na cześć 11-letniej kadencji Paula Goodwina na Carmel Bach Festival. fot. Randy Tunnell
Elizabeth WATTS - była chórzystką w katedrze w Norwich oraz studiowała archeologię na Uniwersytecie w Sheffield, a następnie studiowała śpiew w Royal College of Music w Londynie. W 2013 roku Uniwersytet wSheffield nadał jej honorowy doktorat (Hon Dmus), a w 2017 roku została członkinią Royal College of Music (RCM). Ma w swoim dorobku wiele nagrań, w tym cieszące się uznaniem krytyków płyty z pieśniami Schuberta i Straussa; arie Mozarta z towarzyszeniem Szkockiej Orkiestry Kameralnej; utwory Alessandra Scarlattiego wraz z The English Concert, a ostatnio Pasja Brockesa Haendla z barokową orkiestrą Academy of Ancient Music.
Do najważniejszych wydarzeń tego sezonu i kolejnych należą recitale w Wigmore Hall i podczas Oxford Lieder Festival; Ein Deutsches RequiemBrahmsa wraz z Orkiestrą Symfoniczną Radia Fińskiego i Nathalie Stutzmann; arie koncertowe Mozarta z zespołem Philharmonia Baroque Orchestra, Pasja wg. św. Mateusza Bachaz towarzyszeniem Antwerpskiej Orkiestry Symfonicznej oraz Eliasz Mendelssohna wraz z Orquesta Sinfónica de Galicia, wszystkie z udziałem Richarda Egarra; wykonanie na żywo (wraz z projekcją filmu) ścieżki dźwiękowej Vaughana Williamsa do filmu Scott of the Antarctic w Barbican oraz nagranie powiązanego z nią utworu Sinfonia Antarctica z BBC Symphony Orchestra pod dyrekcją Martyna Brabbinsa; Gloria Poulenca z Residentie Orkest i Junem Märklem; pieśni Mahlera i IX Symfonia Beethovena z Sir Andrew Davisem oraz II Symfonia Mahlera z Vasilym Petrenko, obie z towarzyszeniem zespołu Royal Philharmonic Orchestra.
Wśród ostatnich koncertów znalazły się następujące wykonania: IV Symfonia Mahlera z London Philharmonic Orchestra (LPO) i Robinem Ticciati w Glyndebourne oraz z Holenderską Orkiestrą Filharmoniczną; występy z The English Concert w Wigmore Hall i na Festiwalu w Buxton; recitale podczas Międzynarodowego Festiwalu w Edynburgu; Iphigénie en TaurideGlucka wraz z zespołem Orquesta y Coro Nacionales de España oraz Nathalie Stutzmann; Apostołowie Elgara z LPO i Martynem Brabbinsem; Eliasz Mendelssohna z BBC Symphony Orchestra i Sakari Oramo; Symfonia Wiosenna Brittena z London Symphony Orchestra (LSO) i Sir Simonem Rattlem; Petite messe solennelle Rossiniego z LPO i Gustavo Gimeno; Symfonia morska Vaughana Williamsawraz z Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin oraz Królewską Orkiestrą Filharmoniczną w Sztokolmie, a także Le Grand Macabre Ligetiego z NDR Elbphilharmonie Orchester i Alanem Gilbertem oraz LSO i Simonem Rattle'em.
Wśród wielu występów Elizabeth na BBC Proms warto wymienić II Symfonię Mahlera z BBCSO i Sakari Oramo; L’enfant et les sortilèges Ravela z LSO i Simonem Rattlem; pieśni Schuberta z BBC Philharmonic i Johnem Storgårdsem oraz arie Beethovena z Orkiestrą Symfoniczną Radia Północnoniemieckiego pod dyrekcją Andrew Manze.
Wśród wyśpiewanych przez nią partii operowych znalazły się: Hrabina w Weselu Figara, Donna Elvira w Don Giovannim i Fiordiligi w Così fan tutte (Welsh National Opera), Almirena w operze Rinaldo Haendla (Glyndebourne), Marzelline w Fidelio (Opera Królewska, Covent Garden), a ostatnio Hrabina w Weselu Figara w siedzibieAngielskiej Opery Narodowej.
W 2007 roku Elizabeth Watts zdobyła nagrodę Rosenblatt Recital Song Prize w konkursie „BBC Cardiff Singer of the World”, a w 2006 roku otrzymała nagrodę im. Kathleen Ferrier. W przeszłości uhonorowana tytułem Artystki Młodego Pokolenia nadawanym przez stację BBC Radio 3. W lutym 2011 roku otrzymała nagrodę Fundacji Borletti-Buitoni. fot. Marco Borggreve
Christine RICE - studiowała w Royal Northern College of Music. Wśród jej licznych ról operowych znalazły się: tytułowa rola w Carmen, Giulietta w Les Contes d'Hoffman, Emilia w Otellu, tytułowa rola w Gwałcie na Lukrecji, Sonietka w Lady Makbet mceńskiego powiatu, Blanka w Aniele Zagłady, Judyta w Zamku Sinobrodego, Maddalena w operze Rigoletto i Jenny Smith w operze Kurta Weilla Rozkwit i upadek miasta Mahagonny; oraz dwie światowe premiery - Ariadna w Minotaurze Birtwistle'a i Miranda w Burzy Adesa (wszystkie wystawione w Covent Garden). Debiutowała w Metropolitan Opera jako Hansel i Giulietta w Les contes d'Hoffmann. Występowała na wielu prestiżowych scenach operowych świata, m.in. w Bayerische Staatsoper, Teatro Real Madrid, Holenderskiej Operze Narodowej, Teatro di San Carlo, Seattle Opera, Operze we Frankfurcie, Zurychu i Genewie, Deutsche Oper Berlin i Glyndebourne Festival Opera.
Występy koncertowe Christine Rice obejmują Requiem Verdiego z Philadelphia Orchestra pod dyrekcją Yannicka Nézet-Séguina, Pasję wg św. Jana z Sir Simonem Rattlem i brytyjską orkiestrą Orchestra of the Age of Enlightenment,Pasję wg św. Mateusza z Johnem Nelsonem oraz światową premierę Closer to my own Life Harbisona z orkiestrą nowojorskiej Metropolitan Opera w Carnegie Hall.
Niedawne oraz przyszłe angaże artystki obejmują następujące produkcje: Mesjasz w Opéra de Lyon i Théatre du Chatelet, koncert operowy na BBC Proms, Fedra Brittena w Operze Królewskiej w Covent Garden, L'Enfance du Christ w Lyonie, Mesjasz w produkcji Deborah Warner w Lyonie i Paryżu, Kostelnicka w operze Jenufa w Rouen, Jezibaba w Rusałce w Garsingotn, Federica w operze Luisa Miller w English National Opera, Szeherezada Ravela z LPO. Artystka ma również w planach ponowne występy na deskach Opery Królewskiej w Covent Garden i Angielskiej Opery Narodowej.
fot. Patricia Taylor
Toby SPENCE - ukończył z wyróżnieniem New College w Oksfordzie, gdzie studiował śpiew chóralny. Studiował również w szkole operowej przy Guildhall School of Music and Drama. W roku 2011 zdobył prestiżową nagrodę „Singer of the Year”, ufundowaną przez Royal Philharmonic Society.
Toby Spence śpiewał u boku najsłynniejszych zespołów orkiestrowych, takich jak Orkiestra Filharmonii Berlińskiej, Orkiestra Filharmonii Wiedeńskiej, Orkiestra Symfoniczna Radia Bawarskiego, San Francisco Symphony, London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Los Angeles Philharmonic, Cleveland Orchestra, Rotterdam Philharmonic i Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Występował jako solista gościnny na Wielkanocnym Festiwalu w Salzburgu oraz na Międzynarodowym Festiwalu w Edynburgu. Współpracował z tak znakomitymi dyrygentami, jak Christoph von Dohnanyi, Sir Simon Rattle, Michael Tilson Thomas, Sir Antonio Pappano, Valery Gergiev, Colin Davis, Yannick Nézet-Séguin, Gustavo Dudamel, Edward Gardner, Roger Norrington i Charles Mackerras.
Artysta ma w swoim dorobku liczne recitale solowe dla stacji BBC Radio 3 oraz w londyńskiej Wigmore Hall. Występował też w siedzibie London Symphony Orchestra (LSO), w Opera de Lille, podczas festiwalu Opery Północnoirlandzkiej Festival of Voice, Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego im. Janacka w Brnie, a także podczas Festiwalu w Aldeburgh. Dokonał licznych nagrań dla wytwórni Deutsche Grammophon, Decca, BMG, Philips, Collins, Linn Records, Hyperion oraz EMI.
Wśród jego ostatnich wykonań znalazły się następujące utwory: Das Klagendes Lied Mahlera i Die Erste Walpurgisnacht Mendelssohna wraz z Houston Symphony Orchestra; VIII Symfonia Mahlera w Atlanta Symphony Hall; Missa Solemnisw NFM Filharmonia Wrocławska; Serenada na tenor, róg i smyczki Brittena w praskim Rudolfinum oraz w Auditorium de l'Orchestre National de Lyon; Pory roku Haydna wraz z Philharmonie de Paris; Msza f-moll Brucknera z towarzyszeniem Sinfonieorchester Basel; Das Lied von der Erde wraz z Orchestra of the Age of Enlightenment; Symfonia Faustowska Liszta u boku Mozarteum Orchestra Salzburg; Stworzenie świata z towarzyszeniem Houston Symphony Orchestra; Mesjasz Haendla, Fantazja chóralna Beethovena i Msza Nelsońska Haydna wraz z Bournemouth Symphony Orchestra w Bombaju; Requiem wojenne na deskach Filharmonii Słowackiej, a także z towarzyszeniem Orchestre de la Suisse Romande; Missa Solemnis z LSO; Stabat Mater Dvořáka wraz z Houston Symphony Orchestra; Requiem wojenne Brittena wraz z Toronto Symphony Orchestra; Carmina Burana Orffa z towarzyszeniem Shanghai Symphony pod dyrekcją Long Yu z okazji 120. rocznicy Deutsche Grammophon; There Was A ChildJonathana Dove’a z towarzyszeniem Filharmoników Berlińskich oraz IX Symfonia Beethovena u boku Los Angeles Philharmonic.
Wśród jego ostatnich angaży operowych znalazły się następujące partie: Ghandi w Satyagraha, Parys w La Belle Hélène, Leński (Eugeniusz Oniegin) i tytułowa rola w Fauście Charlesa Gounouda na deskach Angielskiej Opery Narodowej; Kapitan Vere (Billy Budd)w Teatro Real, Opera di Roma orazw Operze Królewskiej w Covent Garden; Anatol (Vanessa)w Operze we Frankfurcie; Don Ottavio w Liceu Barcelona; Eisenstein (Die Fledermaus) i Antonio (Burza) na deskach Metropolitan Opera; Don Ottavio i Tito w Operze Wiedeńskiej; Essex (Gloriana) i Tamino (Die Zauberflöte) w Operze Królewskiej, gdzie wcześniej wyśpiewał partie Ferdynanda (Burza), Dawida (Die Meistersinger von Nürnberg), Hrabiego Almaviva (Il Barbiere di Siviglia), Ramiro (La Cenerentola) i Toma Rakewella (The Rake’s Progress); Szalona (Curlew River) na Festiwalu w Edynburgu; Tito, Tamino i Henry Morosus (Die Schweigsame Frau) na deskach Bawarskiej Opery Państwowej; Tom Rakewell i Dawid (Die Meistersinger von Nürnberg) w Opéra de Paris; Bénédict (Beatrice et Bénédict) wraz z BBC Philharmonic Orchestra; Tito (Clemenza di Tito) w Berlinie; Aschenbach (Śmierć w Wenecji), Herod (Salome) oraz Peter Grimes.
W sezonie artystycznym 2020/2021 Toby Spence zadebiutował w roli Aschenbacha (Śmierć w Wenecji) w Opéra national du Rhin, a także w roli Florestana (Fidelio) w produkcjach Garsington Opera i Opera North. Wśród występów koncertowych znalazły się wykonania Das Lied von der Erde z Budapesztańską Orkiestrą Festiwalową pod dyrekcją Ivána Fischera w mieście Vicenza, Serenada Brittena i Songs of Isolation Watkina wraz z zespołem Academy of St Martin in the Fields oraz Pulcinella z London Chamber Orchestra. Artysta uczestniczył również w projekcie nagraniowym dla BBC Radio 3, obejmującym utwory Brittena i Wolfa.
W planach na sezon 2021/2022 znajdują się debiutanckie występy w roli Alwa (Lulu) na deskach La Monnaie oraz w tytułowej roli Parsifala w Opera North. Wśród występów koncertowych znajdą się wykonania Das Lied von der Erde z towarzyszeniem Orquestra Sinfónica do Porto Casa da Música pod dyrekcją Stefana Bluniera, partia Jacka w The Midsummer Marriage Tippetta wraz z LPO pod dyrekcją Edwarda Gardnera, Requiem Mozarta z towarzyszeniem Malta Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Lawrence’a Renes oraz Królestwo Elgara na deskach Filharmonii Krakowskiej pod dyrekcją Paula Goodwina. Artysta ma również w planach debiut w Teatro alla Scala w Mediolanie. fot. Mitch Jenkins
Mark STONE - urodził się w Londynie. Studiował matematykę w King's College w Cambridge oraz śpiew w Guildhall School of Music and Drama. W 1998 r. otrzymał nagrodę wytwórni Decca w Konkursie im. Kathleen Ferrier.
Jego ostatnie angaże operowe obejmują udane debiuty w rolach wagnerowskich, jako Wotan (Die Walküre) w Grimeborn, za którą to rolę otrzymał nominację do Offie Award za najlepszą kreację operową, Gunther w Götterdämmerung w Grand Théâtre de Genève oraz Alberich (Das Rheingold) na Longborough Festival. Wyśpiewał także Białego Rycerza (Przygody Alicji pod ziemią) w Operze Królewskiej w Covent Garden; Papagena (Czarodziejski flet) z Welsh National Opera i Palau de les Arts w Walencji; Marcella na Festiwalu Operowym w Kopenhadze; Balstrode'a (Peter Grimes) w Queensland Opera w Australii; Króla w Lekcjach miłości i przemocy George'a Benjamina w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu; oraz powrócił na deski Opery Filadelfijskiej, gdzie wystąpił w roli Obrońcy w operze Benjamina Zapisane na skórze.
Wspaniale zadebiutował w roli Wozzecka w Genewie w 2017 roku w produkcji Davida McVicara, a wśród innych wyśpiewanych przez niego partii można wymienić takie, jak Don Giovanni dla Deutsche Oper Berlin, New Zealand Opera, English National Opera i Tokyo Symphony Orchestra; Valmont (Quartett Francesconiego) i Mountjoy (Gloriana Brittena) w Operze Królewskiej w Covent Garden; Il Conte (Wesele Figara) dla Walijskiej Opery Narodowej, ENO, Opery Hamburskiej i w Tampere (Finlandia); Eisenstein (Zemsta nietoperza) i Hrabia (Figaro się rozwodzi Eleny Langer) dla Walijskiej Opery Narodowej; Ned Keene (Peter Grimes) z London Philharmonic Orchestra i Vladimirem Jurowskim oraz na Międzynarodowym Festiwalu Pekińskim, a także Ferryman w uznanej produkcji Curlew River Brittena, przygotowanej przez Netię Jones,w ramach tournée po Stanach Zjednoczonych.Na deskach Angielskiej Opery Narodowej wyśpiewał następujące partie: Guglielmo, Marcello (Cyganeria), Figaro (Cyrulik sewilski), Enrico (Łucja z Lammermoor), Silvio (Pagliacci), Chou-en-Lai (Nixon w Chinach) i Książę Yamadori w Madama Butterfly w produkcji Anthony'ego Minghelli. W Stanach Zjednoczonych był częstym gościem Opery Filadelfijskiej, gdzie wystąpił w rolach takich, jak Ford (Falstaff), Germont Pere (La Traviata), tytułowa partia w Gianni Schicchioraz Papageno (Die Zauberflöte). Partię Guglielma wykonywał również w Santa Fe.
Najważniejsze role nadchodzących miesięcy to między innymi: Sharpless (Madame Butterfly) dla Walijskiej Opery Narodowej; Alberich (Siegfried) dla Longborough Festival Opera, Hrabia (Figaro się rozwodzi) dla Theater Magdeburg i Gallimard w światowej premierze Motyla dla Opery w Santa Fe. Na scenie koncertowej Mark Stone wykona Totentanz z Thomasem Adesem w Wiedniu i Budapeszcie oraz Królestwo Elgara wraz z Filharmonią Krakowską.
Mark Stone jest wybitnym artystą koncertowym; ostatnio wyśpiewał West Side Story z Accademia Nazionale di Santa Cecilia i Sir Antonio Pappano; Pasję wg św. Mateusza z Orchestre National de Lyon, Totentanz Thomasa Adesa z Danielem Hardingiem oraz Orkiestrą Symfoniczną Radia Szwedzkiego i Orchestre de Paris – jest to utwór, z którym jest utożsamiany, jako że śpiewał go z Thomasem Adesem oraz Orkiestrą Filharmonii Nowojorskiej, Duńską Narodową Orkiestrą Symfoniczną i Orkiestrą Symfoniczną Radia Fińskiego. Inne ważne wydarzenia koncertowe obejmują Requiem Brahmsa z Danielem Hardingiem i Orkiestrą Symfoniczną Radia Szwedzkiego, Orkiestrą Symfoniczną Miasta Birmingham oraz Orchestre Dijon Bourgogne; Requiem wojenne Brittena z Xianem Zhangiem w Mediolanie oraz Jaapem van Zwedenem iOrkiestrą Filharmoniczną Radia Holenderskiego, Uczta Belshazzara Waltona z Orkiestrą Filharmonii Helsińskieji CBSO z Johnem Storgardsem oraz Sen Geroncjusza Elgara z Wiedeńską Orkiestrą Symfoniczną i Jamesem Juddem.
Jako ceniony wykonawca muzyki współczesnej wyśpiewał Requiem Auerbacha z Vladimirem Jurowskim i drezdeńską Staatskapelle, Hotel de Pekin Jethsa z Orkiestrą Kameralną Radia Holenderskiego, Les Elfes Diepenbrocka z Orkiestrą Filharmoniczną Radia Holenderskiego, Pasję wg św. Jana MacMillana w King's College w Cambridge, Beethovena Geralda Barry'ego z Britten Sinfonia oraz Candlebird Martina Sucklinga ze Szkocką Orkiestrą Kameralną.
Artysta chętnie występuje z recitalami, m. in. w nowojorskiej Carnegie Hall, w Wigmore Hall i St John's Smith Square w Londynie, w ramach Oxford Lieder Festival oraz na festiwalach w Canterbury i Buxton.
Jego dorobek dyskograficzny obejmuje utwory takie, jak Eugeniusz Oniegin (fragmenty) z Pappano (EMI), Les Troyens z Sir Colinem Davisem (LSO Live), Billy Budd z LSO i Hardingiem (Virgin / EMI); La Straniera Belliniego z LPO i Parrym (Opera Rara) oraz arie Mozartawraz z Classical Opera Company (Sony BMG). Jego albumy z recitalami solowymi to: Quilter songs (Sony BMG), English Love, pieśni zebrane Butterwortha, oraz wszystkie pieśni Deliusa (Stone Records). Albumy te zdobyły bardzo szerokie uznanie. W listopadzie 2020 roku Mark Stone został nominowany do Nagrody Grammy za swoje nagranie Totentanz Thomasa Adesa z towarzyszeniem zespołu Boston Symphony Orchestra.
fot. Simon Fowler