Wykonawcy:

Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej

José Miguel Pérez-Sierra – dyrygent

Katarzyna Guran – Marola (sopran)

Celso Albelo – Leandro (tenor)

Emmanuel Franco – Juan de Eguía (baryton)

Simón Orfila – Simpson (bas)

Lidia Sosnowska – Abel (sopran)

Dobromiła Lebiecka – Antigua (alt)

Bartłomiej Chorąży – Chinchorro (tenor)

Michał Barański – Ripalda (tenor)

Patryk Wyborski – Verdier (baryton)

Piotr Piwko - chórmistrz

Repertuar:

 Pablo Sorozábal - La tabernera del puerto 

Koncert z przerwą, czas trwania ok. 2 godz.

Kraj Basków to wyjątkowi ludzie, wspaniałe krajobrazy i przepyszna kuchnia, której posmakować można w lokalnych tawernach. W jednej z nich P. Sorozábal umieścił akcję La tabernera del puerto. Artysta komponował utwory symfoniczne, chóralne, musicale i romanse, ale zasłynął jako jeden z ostatnich wielkich kompozytorów zarzueli, typowego dla hiszpańskiego kręgu kulturowego gatunku liryczno-dramatycznego, gdzie partiom wokalnym towarzyszą mówione dialogi. Premiera nazywanej romansem „marynarskim” lub „żeglarskim”, trzyaktowej zarzueli La Tabernera del puerto odbyła się w Barcelonie w 1936 roku. Połączenie komicznych scen i skocznych rytmów z melancholijnymi, miłosnymi melodiami kompozytor okrasił znakomitymi fragmentami orkiestrowymi, a libretto w języku hiszpańskim stworzyli F. Romero Saráchaga i G. Fernández-Shaw Iturralde. Premiera w Barcelonie zakończyła się pełnym sukcesem, w przeciwieństwie do pierwszego wystawienia w Madrycie w 1940 roku, gdzie hiszpańska Falanga odsunęła Sorozábala od pełnienia funkcji publicznych. Kiedy pojawił się w madryckim teatrze, komitet Falangi próbował bojkotować spektakl. Pomimo zjadliwych, atakujących librecistów i kompozytora recenzji, dzieło zostało dobrze przyjęte przez publiczność i szybko zyskało popularność w całej Hiszpanii. Pochodząca z niego aria No puede ser zagościła w repertuarach wielu wokalistów. W Polsce kompletna La Tabernera zabrzmiała po raz pierwszy w 2011 roku, w wykonaniu koncertowym.

Dorota Staszkiewicz

Koncert pod patronatem honorowym Ambasady Hiszpanii w Polsce
oraz Instytutu Cervantesa w Krakowie

José Miguel PÉREZ-SIERRA – hiszpański dyrygent uznany za jednego z najbardziej utalentowanych dyrygentów swojego pokolenia, zyskał międzynarodową sławę, kiedy jako najmłodszy dyrygent w historii festiwalu stanął w 2006 roku na podium ROF (Festiwalu Operowego im. Rossiniego) w Pesaro, w Włoszech, gdzie poprowadził utwór Il viaggio a Reims. Był to początek zawrotnej kariery, która zaprowadziła Péreza-Sierrę na deski najbardziej prestiżowych teatrów i sal koncertowych w Hiszpanii, Francji, Niemczech, Portugalii, Gruzji, Urugwaju i Chile, gdzie dyrygował zespołami wykonującymi różnorodny repertuar operowy i symfoniczny, od dzieł barokowych po muzykę współczesną.

Przez cztery lata studiował po kierunkiem Gabriele Ferro i był jego asystentem w Teatro di San Carlo w Neapolu, Teatro Massimo w Palermo oraz Teatro Real w Madrycie. Studiował także pod kierunkiem Gianluigiego Gelmettiego (Accademia Chigiana, Siena) oraz Colina Mettersa (Royal Academy, Londyn), a następnie został asystentem Alberto Zeddy w latach 2004-2009. W latach 2009 i 2010 pracował na stanowisku dyrygenta-asystenta maestro Zeddy w ośrodku Plácido Domingo Centre de Perfeccionament w Pałacu Sztuk w Walencji. Znacznie wcześniej, jeszcze jako dziecko, rozpoczął naukę gry na pianinie pod kierunkiem José Ferrándiza, ucznia Claudio Arrau. Studiował też wirtuozerię i fenomenologię muzyczną pod kierunkiem José Cruzado. W latach 2009-2012 nawiązał bliską i owocną współpracę z Lorinem Maazelem, co miało niebagatelny wpływ na rozwój muzyczny Péreza-Sierry. Maazel uczestniczył w próbach z jego udziałem, zarówno w Walencji jak i w Monachium.

Jako dyrygent zadebiutował w 2005 roku u boku zespołu Orquesta Sinfónica de Galicia. Chwilę później nastąpił jego osławiony debiut podczas festiwalu ROF, gdzie powrócił w 2011 roku, aby poprowadzić wykonanie La scala di seta. Od tego czasu regularnie pojawia się z gościnnymi występami w Palau de les Arts w Walencji, w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Teatro de La Zarzuela w Madrycie, Oviedo Opera, Asociación Gayarre de Amigos de la Ópera w Pampelunie (AGAO), Teatre Principal w Palma de Mallorca, Asociación Bilbaína de Amigos de la Ópera (ABAO-OLBE), Teatro Municipal w Santiago de Chile, na festiwalu operowym Rossini in Wildbad (Niemcy), w Städtische Theater Chemnitz (Niemcy), w Teatro di San Carlo w Neapolu, na Festiwalu Pucciniego w Torre del Lago (Włochy), w Auditorium Comunale w Sassari (Włochy), w Teatro Verdi w Trieście (Włochy), podczas Festival Musique en Côte Basque w Saint-Jean-de-Luz (Francja) oraz w Metz Opéra-Théâtre (Francja), gdzie po raz drugi otwierał sezon koncertowy.

Wśród zespołów orkiestrowych, z którymi artysta nawiązuje regularną współpracę znajdują się: Orquestra de la Comunitat Valenciana, Sinfónica de Madrid, Orquesta de Radio Televisión Española (ORTVE), Filarmónica de Gran Canaria, Oviedo Filarmonía, Orquesta de la Comunidad de Madrid, Sinfónica de Navarra Pablo Sarasate, Sinfónica de Castilla y León, Sinfónica de Tenerife, Orquesta de Córdoba, Simfònica de les Illes Balears, Orquesta Clásica de España, Orkiestra w Tbilisi (Gruzja), Filarmónica de Montevideo, Filarmónica de Santiago (Chile), Robert Schumann Philharmonie, Orchestra del San Carlo (Neapol, Włochy), Virtuosi Brunensis oraz Portuguese Orquesta do Norte. Od 2012 roku blisko związany również z zespołem Euskadiko Orkestra Sinfonikoa (Kraj Basków, Hiszpania), wykonującym repertuar symfoniczny.

W 2013 roku nagrał operę Rossiniego Ricciardo e Zoraide dla wytwórni Naxos, a wkrótce ma w planach nagranie albumu CD z utworami Mendelssohna, która ukaże się nakładem wytworni Decca.

Wśród najważniejszych wydarzeń w planach artysty znajdują się produkcje takie jak La Bohème w Opéra de Reims (Francja) czy Falstaff w Teatro Verdi w Trieście (Włochy), koncert z udziałem mezzosopranistki Marianny Pizzolato oraz wykonanie L’Italiana in Algeri podczas festiwalu operowego bel canto Rossini in Wildbad, a także udział w produkcji Il Turco in Italia, wystawianej zarówno w Teatro Municipal w Santiago de Chile, jak i w Metz Opéra Théâtre, i wreszcie La Sonnambula w Bilbao w sezonie koncertowym ABAO-OLBE.

Niedawno artysta poprowadził wykonanie Trzeciej Symfonii Brucknera z udziałem ORTVE, dyrygował galą operową w A Coruña oraz zadebiutował w Teatro Real, gdzie poprowadził koncert ku pamięci Marii de Montserrat Caballé. Odbył także tournée po Kraju Basków wraz z Euskadiko Orkestra Sinfonikoa, w trakcie którego zespół wykonywał dzieła Usandizagi, Illarramendiego i Dvořáka.

fot. Ofelia Matos

Katarzyna GURAN - w 2013 roku ukończyła z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie (obecnie im. Krzysztofa Pendereckiego) w klasie śpiewu Ewy Wolak. Swój warsztat wokalny doskonaliła na licznych kursach mistrzowskich pod kierunkiem Jerzego Artysza, Igora Kuszplera, Christiana Elssnera, Ingrid Kremling, Ryszarda Karczykowskiego, Paula Esswooda, Nila Semera, Dariusza Grabowskiego.

Kameralistka i solistka Filharmonii Krakowskiej. Koncertowała z wieloma polskimi orkiestrami, brała też udział w festiwalach muzycznych w kraju i za granicą.

W 2010 roku zadebiutowała w koncertowym wykonaniu Parsifala R. Wagnera pod batutą Gabriela Chmury jako jedna z Kobiet Kwiatów. W 2012 roku wystąpiła w roli Papageny w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta w Operze Krakowskiej.

Od 2014 roku współpracuje z Teatrem Muzycznym IWIA, gdzie występuje w spektaklach i rewiach operetkowych, natomiast od 2015 roku z Męskim Oktetem Wokalnym Filharmoników Krakowskich, z którym wykonuje przeboje z repertuaru Kabaretu Starszych Panów, Kaliny Jędrusik i Hanki Ordonówny. W 2019 roku oraz 2021 roku wystąpiła w spektaklu operowym Cassandra & Just w reżyserii Tomasza Cyza, realizowanym w ramach festiwalu Opera Rara.

Artystka z powodzeniem wykonuje muzykę Stanisława Moniuszki. Na swoim koncie ma liczne recitale pieśni, m.in. na inauguracji Roku Moniuszkowskiego w Ciechanowie, realizowała też partię Zofii w operze Halka. W 2022 roku podczas Royal Opera Festival wykonała tytułową rolę w operze Adina G. Rossiniego w reżyserii Joechena Schönlebera (dyrygent Luciano Acocella), a w 2023 roku realizowała partię Sofii w operze Il Signor Bruschino. Wzięła udział w Festiwalu Rossini in Wildbad, gdzie otrzymała dwa stypendia oraz wykonała partię Cefisy w Hermionie G. Rossiniego (dyrygent Antonio Fogliani) oraz partię Bèbè w operetce Offenbach chez Rossini.

Wokalistka zespołu Nocą Umówieni, członkini kobiecego sekstetu wokalnego Sei Terre. Jako solistka i kameralistka dokonała licznych nagrań z muzyką dawną oraz współczesną.

fot. Sylwia Sygnator

Celso ALBELO - będąc przedstawicielem prawdziwego romantycznego bel canto, jest jednym z najbardziej rozchwytywanych tenorów w czołowych teatrach świata.

Celso Albelo urodził się w Santa Cruz na Teneryfie i kształcił się w konserwatorium w swoim rodzinnym mieście pod kierunkiem Isabel Garcíi Soto. Następnie przeniósł się do Madrytu, gdzie kontynuował naukę pod kierunkiem Toma Krause i Manuela Cida w Escuela Superior de Canto Reina Sofía, a po czym przeniósł się do Accademia Verdiana w Busseto (Włochy), gdzie doskonalił swoje umiejętności pod okiem Carlo Bergonziego. Swoją karierę rozpoczął w 2006 roku rolą księcia Mantui w operze Rigoletto w Busseto, kolebce oper Verdiego.

Jego talent zaprowadził go na deski najbardziej prestiżowych scen operowych na świecie: od Metropolitan Opera w Nowym Jorku po La Scalę w Mediolanie, a także wielu innych we Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Japonii, Chinach, Szwajcarii, Belgii, Francji, Monte Carlo i Chile. Współpracował z dyrygentami takimi jak Antonio Pappano, Zubin Mehta, Daniel Harding, Daniel Oren, Alberto Zedda, Nello Santi, Rafael Frühbeck de Burgos , Carlo Rizzi, Evelino Pidò i Riccardo Frizza. Znaczną część swojego repertuaru prezentował także podczas festiwali muzycznych, takich jak Sferisterio w Maceracie, Maggio Musicale Fiorentino, Rossini Opera Festival w Pesaro, Festiwal Terme di Caracalla w Rzymie, Festival Perelada w Hiszpanii, Solothurn Classics Open Air Festival, Savonlinna Festival, London Proms oraz Baden-Baden Festspielehaus. W Hiszpanii artysta jest regularnie zapraszany do występów w takich miastach jak Bilbao, Las Palmas de Gran Canaria, A Coruña, Sewilla, Oviedo, Walencja i Mahón.

Wykonał ponad 30 ról operowych i zarzuelowych, wcielając się w partie z dzieł Giuseppe Verdiego, m.in. Alfreda (Traviata), Riccarda (Bal maskowy), Księcia (Rigoletto), Makdufa (Makbet) i Manrica (Trubadur), a także kawalera Des Grieux (Manon J. Masseneta), Artura (Purytanie V. Belliniego), Hoffmanna (Opowieści Hoffmanna J. Offenbacha), Leandra (La Tabernera del Puerto P. Sorozábala), Rodolfa (Cyganeria G. Pucciniego) czy Pinkertona (Madame Butterfly G. Pucciniego). Śpiewał również w Stabat Mater G. Rossiniego czy Messe de Requiem C. Saint-Saënsa. W Teatro de la Zarzuela w Madrycie wystąpił w koncercie Una Serenata Española, gdzie zaprezentował swój album o tym samym tytule, zarejestrowany wraz z UCM Orquesta de Pulso y Púa.

W sezonie artystycznym 2025-2026 Celso Albelo powróci między innymi do Ópera de Oviedo jako Książę w Rigoletto G. Verdiego oraz do Teatro Real w Madrycie jako Manrico w Trubadurze G. Verdiego; wystąpi również podczas gali Verdiego w Teatro Regio w Parmie (Włochy).

Artysta jest zdobywcą wielu nagród, w tym Ópera Actual Prize w 2008 roku, Oscar della Lirica podczas Międzynarodowych Nagród Operowych w Arena di Verona (w 2010 i 2012 roku), Teatro Campoamor Opera Prize dla najlepszego debiutanta (2010) i najlepszego śpiewaka sezonu (2012), Nagroda im. Giuseppe Lugo we Włoszech (2013), nagroda magazynu Codalario (2014) oraz nagroda Taburiente (2017). W 2013 roku został odznaczony Złotym Medalem Wysp Kanaryjskich, w 2015 roku otrzymał tytuł Sabandeño de Oro, a w 2016 roku tytuł „Ulubionego Syna” Rady La Laguna (Wyspy Kanaryjskie).

fot. Leila Leam 

Emmanuel FRANCO – meksykański baryton, uznany młody i wszechstronny artysta o wybitnych umiejętnościach aktorskich i wspaniałym jasnym głosie.

Niedawno zadebiutował podczas 68-mej edycji festiwalu Wexford Festival Opera w Irlandii, gdzie zaśpiewał partię Mustafy w operze Adina G. Rossiniego, a także wystąpił w roli Camilla w światowej premierze La Cucina Andrew Synnotta.

W minionym sezonie po raz drugi wystąpił gościnnie w ramach festiwalu Wildbad Belcanto Opera Festival, wykonując z tej okazji partie w trzech różnych produkcjach: Aliprando w Matilde di Shabran, Barona Macacco w I Tre Gobbi oraz Albertone w Romilda e Costanza.

W Pampelunie, w Hiszpanii, wyśpiewał partię Belcore w L’Elisir d’Amore wraz z Fundación Baluarte i AGAO, z towarzyszeniem Orquesta Sinfónica de Navarra pod batutą Matteo Beltramiego. Zadebiutował również w Niemczech w Badisches Staatstheater Karlsruhe, gdzie wystąpił w roli Il Conte w Le Nozze di Figaro wraz z orkiestrą Badische Staatskapelle pod dyrekcją Joany Mallwitz.

W roku 2018 zadebiutował na festiwalu operowym bel canto Rossini in Wildbad, wykonując partie Buralicchio w L’Equivoco Stravagante z udziałem José Miguela Péreza-Sierry oraz Gran Sacerdote w operze Zelmira pod batutą Maestro Gianluigiego Gelmettiego.

W latach 2015-2017 był artystą rezydentem w studio operowym Opéra National du Rhin w Strasbourgu, gdzie występował w takich partiach jak Le Marchand Ambulant/Nain Pic w Blanche-Neige, Der Zweiter Nazarener w Salome, pod dyrekcją Maestro Constantina Trinksa, a także Bruschino Padre w Il Signor Bruschino, z udziałem Orchestre Symphonique de Mulhouse. Ponadto wystąpił w roli Figara w Il Barbiere di Siviglia (Paisiello), Le Fou w nowej produkcji opery Cendrillon pod dyrekcją Marie-Eve Signeyrole, Il Gran Sacerdote w Idomeneo, pod batutą Sergio Alaponta, jako Slook w La Cambiale di Matrimonio, pod dyrekcją Antonino Foglianiego, a także jako jeden z posłów flandryjskich (Deputati Fiamminghi) w nowej produkcji Don Carlo Roberta Carsena, z udziałem Orchestre Philharmonique de Strasbourg pod batutą Daniele Callegari.

W Meksyku Emmanuel wystąpił w roli Belcore’a w L’Elisir d’Amore, Figara w Il Barbiere di Siviglia (Rossini), Sharpless w Madama Butterfly, wraz z Tijuana Opera Company, a także Don Parmenione w L’Ocassione fa il ladro oraz Germano w La Scala di Seta z towarzyszeniem ProOpera.

Wśród najważniejszych występów amerykańskich znalazły się partie takie jak Ping w Turandot i Manuel w La Vida Breve z towarzyszeniem West Bay Opera, Książę Yamadori w Madama Butterfly wraz z Livermore Valley Opera, Jowisz w Orphée aux enfers, a także tytułowy Schicchi w Gianni Schicchi u boku San Francisco Conservatory of Music Orchestra.

Najważniejsze występy koncertowe Emmanuela Franco obejmują utwory takie jak Lieder eines fahrenden Gesellen, wraz z OFECH Philarmonic Orchestra, Carmina Burana z udziałem San Francisco Conservatory Orchestra pod dyrekcją Vance’a George’a, Misa Tango Luisa Bakalova, a także Requiem i Msza koronacyjna W. A. Mozarta, z udziałem Orquesta de Baja California.

Emmanuel Franco urodził się w Tijuanie w Meksyku. Stopień licencjata w muzyce wokalnej uzyskał w Konserwatorium Muzycznym w San Francisco, a tytuł magistra sztuki operowej otrzymał w Niderlandzkiej Narodowej Akademii Operowej.

Był uczestnikiem programu na rzecz młodych artystów Domingo-Embil SIVAM (Sociedad Internacional de Valores de Arte mexicano) w mieście Meksyk, a także jednym z finalistów światowego ćwierćfinału konkursu OPERALIA im. Placido Domingo w 2016 roku w Guadalajara, w Meksyku.

fot. Hans Schellevis

Simón ORFILA – bas urodzony w Alaior. Edukację muzyczną rozpoczął na rodzinnej Minorce, a następnie podjął studia w Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie, gdzie przez trzy lata szlifował swoje umiejętności pod kierunkiem Alfredo Krausa.

Jego repertuar operowy obejmuje takie utwory jak Turandot G. Pucciniego, (Liceo de Barcelona Theater), Wesele Figara W.A. Mozarta (Teatro Real de Madrid, Liceo de Barcelona, Teatro Campoamor de Oviedo, Las Palmas de Gran Canaria, San Carlo de Nápoles, Deustsche Oper de Berlin, Seul, Santiago de Chile), Norma V. Belliniego (Liceo, Madryt, Monachium, Berlin, Macerata, Rzym, Tokio, Lima, Las Palmas, Pampeluna), Łucja z Lammermooru G. Donizettiego (Liceo, Lubeka, Minorka, Lizbona, Bilbao, Sewilla i Oviedo), Don Giovanni W.A. Mozarta (Liceo, Graz, Neapol, Turyn, Izrael, Oviedo, Minorka, Hamburg, A Coruña), Aida G. Verdiego (Minorka, Lizbona), Kopciuszek G. Rossiniego (Liceo, Teatro Real de Madrid, Pampeluna, Valladolid, Neapol, Genua, Turyn, Montpellier, Genewa), Podróż do Reims G. Rossiniego (Liceo, Madryt, Florencja, Teatro alla Scala), Socrate Imaginario G. Paisiella (Neapol, Teatro alla Scala), Samson i Dalila C. Saint- Saënsa (Liceo, z José Carrerasem, Mérida), Purytanie V. Belliniego (Liceo, Las Palmas, Minorka), Cyganeria G. Pucciniego (Liceo, Arena Flegrea w Neapolu, Santander), Łaskawość Tytusa W.A. Mozarta (Liceo, Palau de la Música de Valencia, Turyn), Gazeta G. Rossiniego (Oviedo, Wiedeń), Don Carlos G. Verdiego (Palma de Mallorca, Madryt), Maria Stuarda G. Donizettiego (Liceo i Staatsoper de Berlin), Lucrezia Borgia G. Donizettiego (Las Palmas), Cyrulik sewilski G. Rossiniego (Florencja, Oviedo, Santiago de Compostela), Tosca G. Pucciniego (Oviedo), Napój miłosny G. Donizettiego (Liceo, Minorka, Palma de Mallorca, Turyn), Adriana Lecouvreur F. Cilea (Palma de Mallorca), Semiramida G. Rossiniego (Liceo, Montpellier, Bilbao), La vida breve M. de Falli (Sewilla), Adelajda z Burgundii G. Rossiniego (A Coruña), La Fattucchiera V. Cuyasa (Liceo, Narodowe Audytorium w Madrycie), Faworyta G. Donizettiego (Liceo), Bal maskowy G. Verdiego (Liceo, Palma de Mallorca), Trubadur G. Verdiego (Palma de Mallorca), Włoszka w Algierze G. Rossiniego (Jerez, Córdoba, Florencja, Bari, Liceo), L'arbore di Diana V. Martín y Solera (Liceo i Teatro Real de Madrid), Una cosa rara V. Martín y Solera (Murcia), Anna Boleyn G. Donizettiego (Liceo i Lleida), Goyescas E. Granadosa (Montpellier), Linda di Chamounix G. Donizettiego (Liceo), Dziewica z jeziora G. Rossiniego (Pamplona, San Sebastian, Lizbona, Opera de la Bastille w Paryżu, La Scala w Mediolanie, Covent Garden w Londynie), Matilde di Shabran G. Rossiniego (Festiwal w Pesaro), Carmen G. Bizeta (Bogota, Deutsche Oper w Berlinie, Caracalla), Roberto Devereux G. Donizettiego (Teatro Real), Marina E. Arietty w Teatro de la Zarzuela w Madrycie, Turek we Włoszech G. Rossiniego w Oviedo, Turandot G. Pucciniego w Palermo oraz opery G. Verdiego: Ernani (Maó, Novara i Piza), Rigoletto (Maó, Macerata i Teneryfa) i Nabucco (Oviedo, Mainz) itp. Często wykonuje też koncerty oratoryjne i recitale w miastach całej Europy.

Wśród jego niedawnych i nadchodzących występów znajdują się opery, takie jak: Nabucco G. Verdiego w Palermo, Makbet G. Verdiego w Liceo, Aida G. Verdiego w Teatro Real i podczas festiwalu w Peraladzie, Hamlet A. Thomasa w Oviedo, Carmen G. Bizeta w ramach festiwalu w San Sebastian, La Serva Padrona G.B. Pergolesiego w Chorwacji, Don Pasquale G. Donizettiego w Bilbao, Makbet G. Verdiego na festiwalu w Maceracie, Cyrulik sewilski G. Rossiniego w Palermo, a także rozmaite recitale i koncerty.

Jego dorobek fonograficzny obejmuje nagranie La Fattucchiera Vicença Cuyása na płycie CD dla wytwórni Columna Música, Podróży do Reims G. Rossiniego na DVD dla TDK, Kopciuszka G. Rossiniego na DVD dla RAI, Purytan V. Belliniego na DVD dla TDK; Normy V. Belliniego na DVD dla DYNAMIC oraz Gazety G. Rossiniego na DVD dla OPUS ARTE.

fot. Roberto Alcaín