Wykonawcy:

Powitanie lata

Koncert pod patronatem honorowym Ambasady Hiszpanii w Polsce

oraz Instytutu Cervantesa w Krakowie

Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej

José Miguel Pérez-Sierra - dyrygent
Sara Bañeras – sopran 

Carol Garcia - mezzosopran
Pancho Corujo - tenor

Emmanuel Franco - baryton
Ihor Tykhonov - bas
Piotr Piwko - chórmistrz

Repertuar:

Manuel de Falla - El amor brujo

Francisco Asenjo Barbieri - El barberillo de Lavapiés 

Koncert z przerwą, czas trwania ok. 120 min.

Sara BAÑERAS – naukę śpiewu i gry na fortepianie rozpoczęła metodą Suzuki. Studiowała w Konserwatorium w Walencji w klasie śpiewu tenora Dalmau Gonzáleza i sopranistki Ofelii Sali. Ukończyła także studia ekonomiczne i muzykologię.

Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez takich artystów, jak: M. Caballé, L. Serra, R. Scotto, M. Devia, P. Ciofi, F. Cedolins, T. Berganza, E. Fiorillo, F. Roig, N. Fabiola Herrera, J.D. Flórez, E. Palacio, J. Aragall, C. Merritt, R. Gimenez i L. Regazzo. Współpracowała ze znakomitymi dyrygentami, jak m.in: M. Ortega, A. Zedda, J.M. Pérez-Sierra i C. Soler.

Uczęszczała do kilku studiów operowych, takich jak: Escola d'Òpera de Sabadell, gdzie występowała w Weselu Figara W.A. Mozarta, Operastudio Alcalá de Henares oraz Accademia Rossiniana di Pesaro podczas Rossini Opera Festival (Podróż do Reims G. Rossiniego).

Laureatka wielu konkursów, m.in.: I nagrody na Concurs de cant Josep Palet (2021), Alcalá de Henares Singing Competition (2022), nagrody specjalnej na konkursie Santiago Lirica 2020, Concurso F.Viñas (2020), II nagrody na Concurso Internacional de Música de Las Corts (2018), nagrody specjalnej na Concours International de Belcanto (2018), Compostela Lirica (2020) oraz Concurso de canto de Medinaceli (2017).

Zadebiutowała w katalońskiej zarzueli Cançó d'amor i de guerra jako Francina. Występowała na deskach wielu teatrów operowych kreując role, takie jak: Pamina, Pierwsza Dama i Papagena w Czarodziejskim flecie Mozarta, Frasquita w Carmen G. Bizeta, Amore w Orfeuszu i Eurydyce oraz Lisinga w Le Cinesi Ch.W. Glucka, Madame Silberklang i Madame Herz w Der Schauspieldirektor Mozarta, a także Panna Rowan w Małym kominiarczyku B. Brittena.

Brała udział w wielu wydarzeniach i festiwalach, jak: Rossini Opera Festival (Włochy), Rossini in Wildbad (Niemcy), Gstaad New Year Music Festival (Szwajcaria), Sankt Goar International Music Festival (Niemcy), Canet-en-Rousillon New Year’s concert (Francja), Vêndome Music Festival (Francja), Ticino Music Festival (Szwajcaria), Primer Palau (Barcelona), Life Victoria (Barcelona), Auditorio Principe Felipe (Oviedo), Auditorio E. Granados (Lleida), Teatro Municipal Gerona, T. Fortuny (Reus), Teatro La Faràndula (Sabadell), Palau de la Música (Valencia), Juventudes Musicales de España and Festival Daurada Escena (Tarragona).

Jej debiutanckie występy w Gran Teatre del Liceu (jako Contessa di Ceprano w Rigoletto G. Verdiego) i w Palau de la Música Catalana (jako Musetta w Cyganerii G. Pucciniego) oraz w Teatro Mayor Julio Mario Santo Domingo w Bogocie (jako Adina w Napoju miłosnym G. Dionizettiego) zostały docenione zarówno przez publiczność, jak i krytyków. Była także gościnną solistką podczas trasy koncertowej Festival de valsos i danser z Orquestra Simfònica del Vallés (w latach 2022–2023).

Od 2021 roku regularnie kreuje rolę Violetty Valery w Traviacie G. Verdiego w produkcji Novaria Artist w Palau de la Música Catalana, co stanowi istotną partię w jej repertuarze.

Jej angaże w tym sezonie obejmują Traviatę w wersji koncertowej w Gironie, nagranie cyklu pieśni Joana Manau i trasę koncertową z Juventudes Musicales de España, a także show Papageno i Cia.
fot. Carles Cardelús

Carol GARCIA – hiszpańska mezzosopranistka z Barcelony, finalistka i zwyciężczyni międzynarodowych konkursów wokalnych, takich jak: Concurso „Francisco Viñas”, Paris Opéra Compétition, Konkurs Belwederski i Operalia.

W 2009 roku rozpoczęła karierę jako członkini Atelier Lyrique w Paris Opera jako specjalistka od śpiewu barokowego i bel canto, koncertując na całym świecie m.in. w Opéra Bastille, Palais Garnier, Luksemburgu, Bordeaux, Nantes, Strasburgu, Pałacu wersalskim, Opéra de Montréal, Concertgebown, Salle Pleyel, Milwaukee, Trieście, Parmie, Montpellier, Limie czy Izraelu. W Hiszpanii śpiewała w Liceu, Teatro Real, Valladolid, Malaga, Ibiza, Teatro de la Zarzuela, National Auditorium, Euskalduna, Las Palmas de Gran Canaria, Coruña and Majorca.

W swoim dorobku posiada takie role, jak: Rozyna w Il Barbiere di Siviglia G. Rossiniego, Charlotte w Werther J. Masseneta, Dorabella w Così fan tutte W.A. Mozarta, Selinda w Farnace A. Vivaldiego, Concepcion w l’Heure Spagnole M. Ravela, Donna Elvira w Don Giovannim W.A. Mozarta; La musica, Esperanza i Messaggera w Orfeuszu C. Monteverdiego; Javotte w Manon J. Masseneta, Stéphano w Romeo i Julia Ch. Gounoda, Jean w Le Portrait de Manon J. Masseneta; Martirio w La Casa de Bernarda Alba F.G. Lorca, Dario w Benamor P. Luna, Paloma w El barberillo de Lavapiés F.A. Barbieriego, Maya w Don Gil de Alcalá M.P. Moreno oraz role tytułowe w Kopciuszku G. Rossiniego i Carmen G. Bizeta.

Ponadto w repertuarze artystki znajdują się także partie solowe dzieł oratoryjnych, jak m.in. El Amor brujo Manuela de Falli, Stabat Mater D.B. Pergolesiego i G. Rossiniego, Requiem W.A. Mozarta, Piacere w Il trionfo del Tempo e del Disinganno G.F. Händla, Pasja wg św. Mateusza J.S. Bacha, Les Madrigaux Philippe Fénelona oraz pieśni d’Auvergne J. Canteloube.

Carol Garcia współpracowała z takimi wybitnymi artystami, jak: Bruno Campanella, Philippe Jordan, Daniel Oren, Evelino Pidò, Christoph Alstaedt, Christoph Rousset, Thibault Noally, Oliver Díaz, Miquel Ortega, Andrea Marcon, Lucas Macías, José Miguel Pérez-Sierra, Emmanuel Villaume, Anthony Hermus, Riccardo Frizza, Christopher Franklin, Christoph Campestrini, Alessandro D’Agostini, Diego Fasolis, George Petrou, Antonello Allemandi, Sergio Alapont, Giancarlo del Monaco, Coline Serreau, Emilio Sagi, David McVicar, Claus Guth, Clarac-Deloeuil, Ted Huffmann, Giulio Ciabatti, Laurent Pelly.

Jej dyskografia obejmuje m.in. dwie płyty nagrane dla IBS label. Jedna płyta z kompletem pieśni E. Granadosa , a druga El corregidor y la Molinera Manuela de Falli.

Jej ostatnie angaże obejmowały: Opowieści Hoffmanna J. Offenbacha w rolach Muzy i Niclausse w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, La Casa de Bernarda Alba F.G. Lorca w Teatro Cervantes w Maladze. Występowała w wielu zarzuellach, m.in.: Benamor P. Luna, El Barberillo de Lavapiés F.A. Barbieri, Don Gil de Alcalá M.P. Moreno, Pan y Toros F.A. Barbieri i Donde hay violencia no hay culpa J. Nebra w Teatro de la Zarzuela w Madrycie, Viva la mamma G. Donizettiego w Teatro Real w Madrycie.

fot. Tere Ormazabal  

Pancho CORUJO – jeden z najbardziej obiecujących hiszpańskich tenorów, urodzony na Lanzarote (Wyspy Kanaryjskie). Laureat takich konkursów jak: Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Francisco Viñas i Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Iris Adami Corradetti w Padwie. Studiował śpiew w Hiszpanii i we Włoszech, jak również na Wyspach Kanaryjskich pod kierunkiem Maríi Orán, w Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie u Manuela Cida i Toma Krause oraz u Carla Bergonziego w Academia Verdiana de Busseto.

Jego repertuar obejmuje opery m.in. G.Verdiego Traviata, Rigoletto, Makbet oraz Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Romeo i Julia Ch. Gounoda. Wykonuje również dzieła oratoryjno-symfoniczne, m.in.: Requiem W.A. Mozarta, Messa di Gloria G. Pucciniego, IX Symfonia L.van Beethovena. Występował pod batutą takich dyrygentów, jak: Plácido Domingo, Jesús López Cobos, Alberto Zedda, Phillipe Entremont, Joseph Pons, Giancarlo Del Monaco, Emilio Sagi, Liu Jä, Nicola Luisotti, Luc Bondi, Giuliano Carella, Robert Carsen, Yshai Steckler, Andrea Battistoni i Vassily Petrenko.

W roku 2006 zadebiutował w operetce J. Straussa Zemsta nietoperza w Amigos Canarios de la Ópera w Las Palmas i od tego czasu występuje na najważniejszych deskach operowych i teatralnych w Hiszpanii i we Włoszech.

W swoim dorobku ma wiele znaczących kreacji. Wystąpił jako: Alfredo w Traviacie w Teatro La Fenice, Don Ottavio w Don Giovanni W.A. Mozarta w Teatro Verdi di Salerno, Arbace w Idomeneo W.A. Mozarta w Teatro Real de Madrid, Macduff w Makbecie, Ismaele w Nabucco G. Verdiego u boku barytona Leo Nucciego. Śpiewał w Tristanie i Izoldzie R. Wagnera pod dyrekcją Eliahu Inbal. Jako Fenton wystąpił w Falstaffie G. Verdiego z Brynem Terfelem i Albertem Zeddą w La Coruña, jako Edgardo w Łucja z Lammermooru G. Donizettiego w Opera of Tel Aviv, Cassio w Otello G. Verdiego w Teatro Petruzzelli di Bari, Teatro Pérez Galdós w Las Palmas, Teatro de la Maestranza, Auditorio Baluarte i Gran Teatro de Córdoba, Ferrando w Cosi fan tutte w Cagliari wraz z Christopherem Franklinem i Damiano Michielettem, jako Romeo w Romeo i Julii w Zagrzebiu, Tamino w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta w Gran Teatro Nacional w Peru, w Opera Naples na Florydzie, I due foscari G. Verdiego w Theatre Capitole de Toulouse; IX Symfonii L. van Beethovena w Coruña oraz w Santo Domingo; La Bohème G. Pucciniego w Auditorio de Tenerife i Teatro Campoamor w Oviedo. Współpracował z takimi orkiestrami jak: Real Filharmonía w Santiago de Compostela (Poławiacze pereł G.Bizeta), Orquesta de Valencia (Latający Holender R. Wagnera).

W 2013 roku wraz z pianistą Ángelem Cabrerą wydał swoją pierwszą płytę dla wytwórni Playclassics, dedykowaną neapolitańskiemu kompozytorowi Francesco Paolo Tosti.

Jego angaże w tym sezonie obejmują Galę Liryczną w Teatro Cuyás i El barberillo de Lavapiés w Teatro de la Zarzuela.

fot. Fran Garcia

Emmanuel FRANCO – meksykański baryton, uznany młody i wszechstronny artysta o wybitnych umiejętnościach aktorskich i wspaniałym jasnym głosie.

Niedawno zadebiutował podczas 68-mej edycji festiwalu Wexford Festival Opera w Irlandii, gdzie zaśpiewał partię Mustafy w operze Adina G. Rossiniego, a także wystąpił w roli Camilla w światowej premierze La Cucina Andrew Synnotta.

W minionym sezonie po raz drugi wystąpił gościnnie w ramach festiwalu Wildbad Belcanto Opera Festival, wykonując z tej okazji partie w trzech różnych produkcjach: Aliprando w Matilde di Shabran, Barona Macacco w I Tre Gobbi oraz Albertone w Romilda e Costanza.

W Pampelunie, w Hiszpanii, wyśpiewał partię Belcore w L’Elisir d’Amore wraz z Fundación Baluarte i AGAO, z towarzyszeniem Orquesta Sinfónica de Navarra pod batutą Matteo Beltramiego. Zadebiutował również w Niemczech w Badisches Staatstheater Karlsruhe, gdzie wystąpił w roli Il Conte w Le Nozze di Figaro wraz z orkiestrą Badische Staatskapelle pod dyrekcją Joany Mallwitz.

W roku 2018 zadebiutował na festiwalu operowym bel canto Rossini in Wildbad, wykonując partie Buralicchio w L’Equivoco Stravagante z udziałem José Miguela Péreza-Sierry oraz Gran Sacerdote w operze Zelmira pod batutą Maestro Gianluigiego Gelmettiego.

W latach 2015-2017 był artystą rezydentem w studio operowym Opéra National du Rhin w Strasbourgu, gdzie występował w takich partiach jak Le Marchand Ambulant/Nain Pic w Blanche-Neige, Der Zweiter Nazarener w Salome, pod dyrekcją Maestro Constantina Trinksa, a także Bruschino Padre w Il Signor Bruschino, z udziałem Orchestre Symphonique de Mulhouse. Ponadto wystąpił w roli Figara w Il Barbiere di Siviglia (Paisiello), Le Fou w nowej produkcji opery Cendrillon pod dyrekcją Marie-Eve Signeyrole, Il Gran Sacerdote w Idomeneo, pod batutą Sergio Alaponta, jako Slook w La Cambiale di Matrimonio, pod dyrekcją Antonino Foglianiego, a także jako jeden z posłów flandryjskich (Deputati Fiamminghi) w nowej produkcji Don Carlo Roberta Carsena, z udziałem Orchestre Philharmonique de Strasbourg pod batutą Daniele Callegari.

W Meksyku Emmanuel wystąpił w roli Belcore’a w L’Elisir d’Amore, Figara w Il Barbiere di Siviglia (Rossini), Sharpless w Madama Butterfly, wraz z Tijuana Opera Company, a także Don Parmenione w L’Ocassione fa il ladro oraz Germano w La Scala di Seta z towarzyszeniem ProOpera.

Wśród najważniejszych występów amerykańskich znalazły się partie takie jak Ping w Turandot i Manuel w La Vida Breve z towarzyszeniem West Bay Opera, Książę Yamadori w Madama Butterfly wraz z Livermore Valley Opera, Jowisz w Orphée aux enfers, a także tytułowy Schicchi w Gianni Schicchi u boku San Francisco Conservatory of Music Orchestra.

Najważniejsze występy koncertowe Emmanuela Franco obejmują utwory takie jak Lieder eines fahrenden Gesellen, wraz z OFECH Philarmonic Orchestra, Carmina Burana z udziałem San Francisco Conservatory Orchestra pod dyrekcją Vance’a George’a, Misa Tango Luisa Bakalova, a także Requiem i Msza koronacyjna W. A. Mozarta, z udziałem Orquesta de Baja California.

Emmanuel Franco urodził się w Tijuanie w Meksyku. Stopień licencjata w muzyce wokalnej uzyskał w Konserwatorium Muzycznym w San Francisco, a tytuł magistra sztuki operowej otrzymał w Niderlandzkiej Narodowej Akademii Operowej.

Był uczestnikiem programu na rzecz młodych artystów Domingo-Embil SIVAM (Sociedad Internacional de Valores de Arte mexicano) w mieście Meksyk, a także jednym z finalistów światowego ćwierćfinału konkursu OPERALIA im. Placido Domingo w 2016 roku w Guadalajara, w Meksyku.
fot. Hans Schellevis

Ihor TYKHONOV – bas-baryton. W 2006 roku ukończył wydział wokalny Kijowskiego Instytutu Muzycznego im. Gliera, a w 2011 roku Ukraińską Narodową Akademię Muzyczną w Kijowie w klasie śpiewu.

W 2004 roku objął stanowisko dyrygenta chóru cerkiewnego przy Cerkwi św. Jana Chrzciciela w Kijowie, a w latach 2012–2013 pełnił funkcję dyrygenta chóru cerkiewnego przy Cerkwi św. Andrzeja w Kijowie.

Od 2013 roku związany jest z Kijowską Orkiestrą Symfoniczną i Chórem, z którymi koncertował jako solista i członek chóru, m.in. w USA oraz Kanadzie.

W 2014 roku założył festiwal w Kijowie A Capella Fest, gdzie funkcję dyrektora artystycznego pełni do dnia dzisiejszego. W 2016 roku jako solista Young Opera Company wystąpił w roli Bartolo we włoskiej produkcji, pierwotnej wersji opery G. Rossiniego Cyrulik sewilski. Od 2017 roku jest solistą Kijowskiego Narodowego Teatru Operetki, w którym kreował operowe role takie jak: Bartolo w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, Leporello w Don Giovannim W.A. Mozarta, Colla w Bastien i Bastienne W.A. Mozarta, Annibale w Il campanello G. Donizettiego, Dyrektor Teatru w operetce Bayadera I. Kalmana, jak również role musicalowe m.in. Larch w broadwayowskim musicalu Rodzina Addamsów A. Lippy, Max Detweiler w Dźwięki muzyki R. Rodgersa i O. Hammersteina II, John Silver w Wyspa skarbów W. Bistryakowa, Policjant w Skrzypku na dachu J. Bocka, Jones w Żydowskim szczęściu I. Poklada, Książę Burgundii w The White Crow G. Tatarczenko i J. Ribczyńskiego, Detektyw w Portret Doriana Graya V. Matyasha.

Brał również udział w spektaklach dla dzieci autorstwa T. Zilinskiej: w Hiszpańskich opowieściach jako Jose oraz w Rytmach Afryki jako Tadin.

W 2022 roku artysta wystąpił w roli Imama w pierwszej w Europie produkcji ukraińskiej opery Zaporożec za Dunajem S. Hulaka-Artemowskiego w reżyserii Michała Znanieckiego (projekt Fundacji Polsat i Narodowego Instytutu Muzyki I Tańca w Warszawa). Ponadto w swoim dorobku posiada nagranie płyty CD z Liturgią nr 2 Lesi Dychko oraz nagrania live z koncertów z muzyką sakralną.

Obecnie Ihor Tykhonov jest artystą chóru Filharmonii Krakowskiej.
fot. Anatolij Fedortsiv

José Miguel PÉREZ-SIERRA – hiszpański dyrygent uznany za jednego z najbardziej utalentowanych dyrygentów swojego pokolenia, zyskał międzynarodową sławę, kiedy jako najmłodszy dyrygent w historii festiwalu stanął w 2006 roku na podium ROF (Festiwalu Operowego im. Rossiniego) w Pesaro, w Włoszech, gdzie poprowadził utwór Il viaggio a Reims. Był to początek zawrotnej kariery, która zaprowadziła Péreza-Sierrę na deski najbardziej prestiżowych teatrów i sal koncertowych w Hiszpanii, Francji, Niemczech, Portugalii, Gruzji, Urugwaju i Chile, gdzie dyrygował zespołami wykonującymi różnorodny repertuar operowy i symfoniczny, od dzieł barokowych po muzykę współczesną.

Przez cztery lata studiował po kierunkiem Gabriele Ferro i był jego asystentem w Teatro di San Carlo w Neapolu, Teatro Massimo w Palermo oraz Teatro Real w Madrycie. Studiował także pod kierunkiem Gianluigiego Gelmettiego (Accademia Chigiana, Siena) oraz Colina Mettersa (Royal Academy, Londyn), a następnie został asystentem Alberto Zeddy w latach 2004-2009. W latach 2009 i 2010 pracował na stanowisku dyrygenta-asystenta maestro Zeddy w ośrodku Plácido Domingo Centre de Perfeccionament w Pałacu Sztuk w Walencji. Znacznie wcześniej, jeszcze jako dziecko, rozpoczął naukę gry na pianinie pod kierunkiem José Ferrándiza, ucznia Claudio Arrau. Studiował też wirtuozerię i fenomenologię muzyczną pod kierunkiem José Cruzado. W latach 2009-2012 nawiązał bliską i owocną współpracę z Lorinem Maazelem, co miało niebagatelny wpływ na rozwój muzyczny Péreza-Sierry. Maazel uczestniczył w próbach z jego udziałem, zarówno w Walencji jak i w Monachium.

Jako dyrygent zadebiutował w 2005 roku u boku zespołu Orquesta Sinfónica de Galicia. Chwilę później nastąpił jego osławiony debiut podczas festiwalu ROF, gdzie powrócił w 2011 roku, aby poprowadzić wykonanie La scala di seta. Od tego czasu regularnie pojawia się z gościnnymi występami w Palau de les Arts w Walencji, w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Teatro de La Zarzuela w Madrycie, Oviedo Opera, Asociación Gayarre de Amigos de la Ópera w Pampelunie (AGAO), Teatre Principal w Palma de Mallorca, Asociación Bilbaína de Amigos de la Ópera (ABAO-OLBE), Teatro Municipal w Santiago de Chile, na festiwalu operowym Rossini in Wildbad (Niemcy), w Städtische Theater Chemnitz (Niemcy), w Teatro di San Carlo w Neapolu, na Festiwalu Pucciniego w Torre del Lago (Włochy), w Auditorium Comunale w Sassari (Włochy), w Teatro Verdi w Trieście (Włochy), podczas Festival Musique en Côte Basque w Saint-Jean-de-Luz (Francja) oraz w Metz Opéra-Théâtre (Francja), gdzie po raz drugi otwierał sezon koncertowy.

Wśród zespołów orkiestrowych, z którymi artysta nawiązuje regularną współpracę znajdują się: Orquestra de la Comunitat Valenciana, Sinfónica de Madrid, Orquesta de Radio Televisión Española (ORTVE), Filarmónica de Gran Canaria, Oviedo Filarmonía, Orquesta de la Comunidad de Madrid, Sinfónica de Navarra Pablo Sarasate, Sinfónica de Castilla y León, Sinfónica de Tenerife, Orquesta de Córdoba, Simfònica de les Illes Balears, Orquesta Clásica de España, Orkiestra w Tbilisi (Gruzja), Filarmónica de Montevideo, Filarmónica de Santiago (Chile), Robert Schumann Philharmonie, Orchestra del San Carlo (Neapol, Włochy), Virtuosi Brunensis oraz Portuguese Orquesta do Norte. Od 2012 roku blisko związany również z zespołem Euskadiko Orkestra Sinfonikoa (Kraj Basków, Hiszpania), wykonującym repertuar symfoniczny.

W 2013 roku nagrał operę Rossiniego Ricciardo e Zoraide dla wytwórni Naxos, a wkrótce ma w planach nagranie albumu CD z utworami Mendelssohna, która ukaże się nakładem wytworni Decca.

Wśród najważniejszych wydarzeń w planach artysty znajdują się produkcje takie jak La Bohème w Opéra de Reims (Francja) czy Falstaff w Teatro Verdi w Trieście (Włochy), koncert z udziałem mezzosopranistki Marianny Pizzolato oraz wykonanie L’Italiana in Algeri podczas festiwalu operowego bel canto Rossini in Wildbad, a także udział w produkcji Il Turco in Italia, wystawianej zarówno w Teatro Municipal w Santiago de Chile, jak i w Metz Opéra Théâtre, i wreszcie La Sonnambula w Bilbao w sezonie koncertowym ABAO-OLBE.

Niedawno artysta poprowadził wykonanie Trzeciej Symfonii Brucknera z udziałem ORTVE, dyrygował galą operową w A Coruña oraz zadebiutował w Teatro Real, gdzie poprowadził koncert ku pamięci Marii de Montserrat Caballé. Odbył także tournée po Kraju Basków wraz z Euskadiko Orkestra Sinfonikoa, w trakcie którego zespół wykonywał dzieła Usandizagi, Illarramendiego i Dvořáka.

fot. Ofelia Matos

Patronat honorowy: