Wykonawcy:
Repertuar:
Polskie pieśni patriotyczne
Koncert realizowany we współpracy z
SEI TERRE - kobiety zespół wokalny, który tworzą artystki związane z Chórem Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, absolwentki Akademii Muzycznych w Krakowie i Katowicach.
Artystki koncertują w kraju i za granicą jako solistki i kameralistki. Uczestniczyły w wielu prestiżowych festiwalach, takich jak między innymi Misteria Paschalia, Opera Rara, Sacrum Profanum, Festival de musique Baroque d'Ambronay, Festival Oude Muziek w Utrechcie, Edinburgh International Festival, Huddersfield Contemporary Music Festival, Muzyka w Starym Krakowie, Festiwal Muzyki Filmowej w Krakowie.
Wokalistki od wielu lat współpracują ze sobą w różnych formacjach zespołowych. Połączyła je pasja do muzyki, kameralnego śpiewania i poszukiwania nowych wyzwań artystycznych.
Monika PŁACHTA – pianistka, akompaniatorka, absolwentka Akademii im. K. Pendereckiego w Krakowie. Podczas studiów rozpoczęła współpracę jako akompaniator z Chórem Polskiego Radia oraz Cappellą Cracoviensis. Uczestniczyła w kursach Helmutha Rillinga jako akompaniator przy prawykonaniu europejskim Credo Krzysztofa Pendereckiego, w kursach mistrzowskich Gabriela Chmury oraz licznych przedsięwzięciach artystycznych, w których występowała jako pianista i akompaniator. Kreowała partie w Małej mszy uroczystej G. Rossiniego, Carmina Burana C. Orffa, Die Ziegeunerlieder, Liebes- i Neueliebeslieder J. Brahmsa, Karnawale zwierząt C. Saint- Seansa i innych. Zapraszana do festiwali min: Festiwalu Jana Kiepury w Krynicy, Festiwalu Muzyki Kameralnej Muzyka w Starych Balicach, Letniego Festiwalu Wawel o Zmierzchu. Współautorka cyklu Inspiracje w ramach którego zaprezentowała cykl Tierkreis K. Stockhausena. Od 1999 roku związana z Katedrą Chóralistyki jako akompaniator (w latach 2008-2016 pełniąc funkcję Prodziekana Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej), a od 2004 roku także z Chórem Mieszanym Filharmonii Krakowskiej. Od 2019 roku współpracuje na stałe z Żeńskim Zespołem Wokalnym SEI TERRE.
fot. Sylwia Sygnator
PIOTR URBANIAK – aktor i reżyser, krakowianin. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Po dyplomie w roku 1990 zadebiutował na scenie Teatru Ludowego w Operze żebraczej w reżyserii K. Orzechowskiego. W latach 1995–1997 był członkiem zespołu Narodowego Starego Teatru, a w latach 1997–2001 i od 2008 Teatru Bagatela, gdzie można go zobaczyć m.in. w spektaklach Mayday odNowa reż. Artur Barciś, Szalone nożyczki reż. Marcin Sławiński czy Kotka na gorącym blaszanym dachu reż. Dariusz Starczewski. Od inauguracji Teatru Variété związany także z tą krakowską sceną.
Pracował pod kierunkiem takich reżyserów, jak Jerzy Jarocki, Jerzy Stuhr, Rudolf Zioła, Barbara Sass i Agnieszka Glińska. Występował w zróżnicowanym repertuarze – od dzieł Szekspira, Moliera, Goethego i Czechowa przez Fredrę, Witkacego i Gombrowicza po adaptację Mniszkówny.
Występował w filmach fabularnych (Śmierć jak kromka chleba, Zawrócony, Pułkownik Kwiatkowski w reż. K. Kutza), serialach, spektaklach Teatru Telewizji oraz programach rozrywkowych i koncertach (Spotkanie z balladą). W latach 2008–2009, wraz z Agnieszką Szulim, prowadził poranny program Kawa czy herbata? w TVP1.
Wielką miłością Piotra Urbaniaka jest radio, w którym pracował jako autor, współautor oraz prowadzący audycje w RMF FM (Kobiety niezrównane, Zaginione cywilizacje, Wstawaj, szkoda dnia, Wywiady Piotra Urbaniaka, Pociąg do Hollywood). W latach 2004–2008 w RMF Classic prowadził Śniadanie mistrzów. Również dla radia adaptował i wyreżyserował Wiedźmina wg A. Sapkowskiego i współtworzył plenerową Inwazję Mocy ‘99. Od kilku lat współpracuje z Radiem Kraków.
Jego reżyserskim debiutem był przyjęty z entuzjazmem w 2005 roku Testosteron Andrzeja Saramonowicza, zrealizowany i grany do dziś w Teatrze Bagatela. Jako reżyser zrealizował tam również spektakle: Napis G. Sibleyrasa (2008) i Kochankowie nie z tej ziemi P. Valentine (2010) oraz Wydmuszkę Marcina Szczygielskiego (2014). W Teatrze Dramatycznym w Płocku zaprezentował Kochanków nie z tej ziemi (2012).
Fot. P. Wiercichowska.