Alexander HUMALA - dyrygent, który wyróżnia się ekspresją gestyczną i głęboką muzykalnością. Ukończył studia na wydziale dyrygentury chóralnej na Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej oraz na wydziale dyrygentury symfonicznej w Konserwatorium w Rotterdamie. Doskonaląc swój warsztat, uczestniczył w mistrzowskich kursach prowadzonych przez takich dyrygentów, jak Colin Metters, Jurij Simonow, Marin Alsop czy Jorma Panula. Udział w prestiżowych kursach mistrzowskich pozwolił mu na dalszy rozwój zawodowy. Pracował z Péterem Eötvösem na Lucerne Festival Academy, z Neeme i Paavo Järvi na Letnim Festiwalu w Pärnu oraz współpracował ze Szkocką Orkiestrą Kameralną i London Sinfonietta na Międzynarodowym Festiwalu St Magnus na Orkadach.

Zadebiutował z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej, by niedługo potem poprowadzić koncerty z Orkiestrą Symfoniczną Młodej Białorusi oraz Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną. Jego talent i zaangażowanie zostały docenione przez włoską Orkiestrę Giovanile della Saccisica, która zaprosiła go do poprowadzenia gościnnie koncertów.

Jako asystent dyrygenta współpracował z tak znamienitymi dyrygentami, jak Stanisław Skrowaczewski, Jerzy Maksymiuk, Christoph Eschenbach, Antoni Wit. Na Castleton Festival był asystentem Lorina Maazela, zaś przy produkcji opery A Dog’s Heart Aleksandra Raskatova w Operze w Lyonie asystentem Martyna Brabbinsa. Zastąpił też Jerzego Semkowa dyrygując Le Divin Poème Aleksandra Scriabina z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.

Na swoim koncie ma liczne osiągnięcia, spośród których warto wymienić pierwsze nagrody na 4. Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów Chóralnych im. Jāzepsa Vītolsa w Rydze oraz 5. Międzynarodowym Konkursie Dyrygentury Chóralnej W Stronę Polifonii we Wrocławiu, gdzie zdobył także wszystkie nagrody dodatkowe. Humala był również stypendystą programu "Gaude Polonia", odbywając staże w Operze Wrocławskiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Pełnił funkcję asystenta dyrygenta Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach oraz pierwszego dyrygenta białoruskiego zespołu Capella Sonorus. Był również dyrygentem w Rosyjskiej Narodowej Orkiestrze Filharmonicznej. W 2021 roku Alexander Humala został wybrany na stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Jako dyrektor muzyczny zorganizował kilka znaczących festiwali muzycznych, w tym festiwal barokowy i festiwal muzyki współczesnej, promujący młodych białoruskich i europejskich kompozytorów.

Dyrygował podczas I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego oraz Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Mieczysława Wajnberga.

Alexander Humala współpracował z renomowanymi zespołami, w tym z Orkiestrą i Chórem Filharmonii Krakowskiej, Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Symfoniczną w Trondheim, Orkiestrą Filharmonii w Zagrzebiu, Łotewską Orkiestrą Narodową, Orkiestrą Symfoniczną Państwowej Filharmonii w Transylwanii, Orkiestrą Symfoniczną INSO-Lwów Narodowej Filharmonii we Lwowie i Państwowa Orkiestrą Symfoniczną w Armenii.

Pracował z wybitnymi solistami, takimi jak Gautier Capuçon, Marc Coppey, Claudio Bohórquez, Arto Noras, Boris Berezovsky, Dmitry Masleev, Szymon Nehring, Leticia Moreno, Rosanne Philippens, Geneviève Strosser, Urszula Kryger, Iwona Sobotka i Andrzej Lampert. Występował też jako dyrygent z legendami jazzu, takimi jak Chick Corea, Adam Makowicz, Branford Marsalis, Arturo Sandoval, Terence Blanchard, Nicholas Payton, Randy Brecker, Jamie Cullum, Kurt Elling, Pat Metheny, Randy Brecker i Włodek Pawlik.

Współpracował z wieloma kompozytorami muzyki współczesnej, jak Krzysztof Penderecki, Paweł Mykietyn, Aleksander Raskatov, Ståle Kleiberg i Elliot Goldenthal. Dokonał szeregu nagrań, między innymi z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej nagrał pierwotną wersję II Symfonii Karola Szymanowskiego. Występy i nagrania Alexandra Humali były prezentowane przez Mezzo, Arte TV, TVP Kultura oraz Program Drugi Polskiego Radia.

W nadchodzącym sezonie Alexander Humala wystąpi z renomowanymi orkiestrami, w tym z Orkiestrą di Padova e del Veneto, Orkiestrą Budafok Dohnanyi, Filharmonią Krakowską, Filharmonią Szczecińską, Filharmonią Śląską oraz na Narodowym Festiwalu Muzycznym (Chestertown, MD). Współpracować będzie również z wybitnymi solistami, takimi jak Ivo Pogorelich, Jan Lisiecki, Baiba Skride i Aleksandra Kurzak.

Muzyczna kariera Alexandra Humali jest świadectwem jego zaangażowania, umiejętności oraz pasji do muzyki, które sprawiają, iż zwraca on szczególną uwagę środowiska muzycznego. fot. Bartek Barczyk

www.alexhumala.com

Iwona SOBOTKA – zdobyła międzynarodowe uznanie jako laureatka Grand Prix Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Królowej Elżbiety w Brukseli w 2004 roku, I nagrody w Konkursie Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie oraz I nagrody w ramach East & West Artists International Auditions w Nowym Jorku, co doprowadziło do jej debiutanckiego występu w Carnegie Hall.

Absolwentka Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (dyplom 2005; obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) oraz Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie, gdzie kształciła się pod kierunkiem wybitnego artysty i pedagoga Toma Krause.

Debiut operowy Iwony Sobotki miał miejsce w Operze Narodowej w Paryżu w 2004 roku, kiedy to wcieliła się w role Pierwszej Damy w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta i Ygraine w Ariane et Barbe-Bleue P. Dukasa. Wzięła również udział w Festiwalu Muzycznym Szlezwik-Holsztyn, wcielając się w tytułową rolę w Halce S. Moniuszki i występując jako Liù w Turandot G. Pucciniego. W ramach Osterfestspiele Baden-Baden zadebiutowała jako Blumenmädchen w Parsifalu R. Wagnera, występując u boku Filharmoników Berlińskich pod dyrekcją Sir Simona Rattle'a. Warto wspomnieć, że wcieliła się również w rolę Paminy w słynnej produkcji Czarodziejskiego fletu W.A. Mozarta, przygotowanej przez Barriego Kosky’ego w Komische Oper Berlin, po której nastąpiło międzynarodowe tournée po Australii, Nowej Zelandii, Makau i Tajwanie.

Wśród najważniejszych wydarzeń minionych sezonów znalazły się liczne programy symfoniczne z udziałem Sir Simona Rattle’a, w tym Chrystus na Górze Oliwnej i IX Symfonia L. van Beethovena wraz z Berliner Philharmoniker, Msza głagolicka L. Janáčka ze Staatskapelle Berlin, Stabat Mater K. Szymanowskiego i Niemieckie Requiem J. Brahmsa z London Symphony Orchestra. Artystka występowała również z takimi zespołami orkiestrowymi jak Orchestre Philharmonique de Luxembourg, Orchestre Philharmonique de Radio France, Wiener Symphoniker, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, Royal Philharmonic Orchestra, Mahler Chamber Orchestra czy Nashville Symphony, współpracując z wieloma wybitnymi dyrygentami, takimi jak Sir Colin Davis, Marek Janowski, Vladimir Jurowski, Marco Armiliato, Teodor Currentzis, Jesus Lopez Cobos, Juanjo Mena i Massimo Zanetti.

Dużym sukcesem cieszyły się wyśpiewane przez nią role, takie jak Roxana (Król Roger K. Szymanowskiego) w Chicago Opera Theater, Córka (Nos D. Szostakowicza) w Teatro Real w Madrycie, Tatiana (Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego) czy Donna Anna (Don Giovanni W.A. Mozarta) w Teatrze Operowym im. Czajkowskiego w Perm. Ponadto, wcieliła się w role takie jak Violetta (La Traviata G. Verdiego) i Mimi (La bohème G. Pucciniego) w Operze Narodowej w Warszawie, a także Operze Podlaskiej w Białymstoku. Wykonywała też partię Magdy (La Rondine G. Pucciniego) w Operze Śląskiej oraz tytułowe role w operach Madame Butterfly i Tosca G. Pucciniego oraz Rusałce A. Dvořáka w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

W sezonie 2023–2024, Iwona Sobotka jest artystką-rezydentką Filharmonii im. Rubinsteina w Łodzi. Wystąpiła jako solistka w trzech wyjątkowych programach, wykonując Vier Letzte Lieder R. Straussa, Messa da Requiem G. Verdiego i debiutując jako Izolda w koncertowym wykonaniu Tristana i Izoldy R. Wagnera. Ponadto, artystka wystąpiła również w roli solistki podczas koncertów inaugurujących nowy sezon artystyczny w Filharmonii Narodowej. Na scenie operowej zadebiutowała w rolach, m.in.: Desdemony w Otello i Leonory w Il Trovatore G. Verdiego. Ponownie wcieliła się też w postać Violetty Valery w operze Traviata G. Verdiego i tytułową rolę w arcydziele A. Dvořáka Rusałka, występując w Polsce, Hiszpanii, Estonii i Słowacji. fot. Łukasz Rajchert

Ewa TRACZ – Absolwentka Accademia Teatro alla Scala w Mediolanie oraz studiów doktoranckich Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie śpiewu solowego Ewy Biegas. Uczestniczyła w Programie Kształcenia Młodych Talentów „Akademia Operowa” przy Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. Laureatka I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha Godina „Iuventus Canti” (Słowacja, 2011), II lokaty w I Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Andrzeja Hiolskiego w Kudowie-Zdroju (2012), I nagrody w III Konkursie Wokalnym im. Jana, Edwarda i Józefiny Reszków (Częstochowa, 2013), I miejsca w kategorii głosów żeńskich w XV Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (2013), II lokaty w 9. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Klaudii Taev (Estonia, 2015), II nagrody w V Konkursie Wokalnym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy (2015), II miejsca w 9. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki (2016), I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Katowicach (2018).

Debiutowała tytułową rolą w operze Suor Angelica G. Pucciniego (2011) i partią Donny Anny w Don Giovannim W.A. Mozarta (2013) w Operze Śląskiej. Na deskach Opery Wrocławskiej występowała w roli tytułowej w Joannie d'Arc G. Verdiego (2014), a także w rolach mozartowskich jako Hrabina w Weselu Figara (2014), Pierwsza Dama w Czarodziejskim flecie (2015) i Fiordiligi w Così fan tutte (2015). Kreowała również partię Marianny w Kawalerze srebrnej róży R. Straussa (2014) i Ksenii w Borysie Godunowie M. Musorgskiego (2015). Na deskach mediolańskiej La Scali zadebiutowała partią Konstancji w Uprowadzeniu z seraju W.A. Mozarta (wersja opery dla dzieci w języku włoskim, 2016), śpiewała także rolę Wróżki w Śnie nocy letniej F. Mendelssohna-Bartholdy'ego (2017), matki Gertrudy w Jasiu i Małgosi E. Humperdincka (2017) i Anny w Nabucco G. Verdiego (2017). Na deskach Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie wystąpiła po raz pierwszy jako Micaela w Carmen G. Bizeta (2018) a później Ulana w Manru I.J. Paderewskiego (2018). Na scenie Polskiej Opery Królewskiej debiutowała partią Donny Anny w Don Giovannim W.A. Mozarta (2019). Dzięki współpracy z Warszawską Operą Kameralną podczas tournée w Japonii zaśpiewała po raz kolejny rolę Hrabiny w Weselu Figara W.A. Mozarta w Bunka Kaikan w Tokio (2019). W ramach koncertu inaugurującego działalność nowej siedziby Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach wykonała Tryptyk śląski W. Lutosławskiego (2015). Została też zaproszona jako wykonawczyni partii sopranu w XIV Symfonii D. Szostakowicza podczas inauguracji sezonu artystycznego NFM Orkiestry Leopoldinum (2017). Swoje umiejętności doskonaliła w ramach licznych kursów i warsztatów wokalnych prowadzonych przez wybitnych pedagogów i śpiewaków, wśród których można wyróżnić takie nazwiska, jak: Izabela Kłosińska, Matthias Rexroth, Umberto Finazzi, Eytan Pessen, Neil Shicoff, Matthias Rexroth, Doris Yarick-Cross, Wiesław Ochman, Helena Łazarska, Luciana D’Intino, Gregory Kunde, Eva Mei, Renato Bruson. Współpracowała z takimi dyrygentami, jak m.in.: Nello Santi, Marc Albrecht, Tadeusz Kozłowski, Michał Klauza, Joseph Swensen, David Coleman, Łukasz Borowicz, Rossen Milanov, Piotr Sułkowski, Keri-Lynn Wilson, Alexander Liebreich, Grzegorz Nowak, Marco Guidarini, Pietro Mianiti, Michele Gamba, Jan Wincenty Hawel, Adam Klocek, Andriy Yurkevych, Mirosław Jacek Błaszczyk, Massimiliano Caldi, Warcisław Kunc, Ewa Michnik, Maciej Tomasiewicz, Tadeusz Zathey, Tomasz Tokarczyk, José Ferreira Lobo. fot. Karpati & Zarewicz

Solomiia PAVLENKO - ukończyła studia magisterskie w Ukraińskiej Narodowej Akademii Muzycznej (2019), a następnie staż asystencki w klasie Iryny Semenenko, Honorowej Artystki Ukrainy (2020). Jeszcze podczas studiów brała udział w licznych międzynarodowych i krajowych konkursach wokalnych. Jest laureatką m.in. I Ogólnoukraińskiego Konkursu Wokalnego im. Oksany Petrusenko w Kijowie, gdzie zdobyła Grand Prix (2014).

W latach 2017–2018 była członkiem Akademii Operowej, która działa w ramach kształcenia młodych talentów w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej (dyr. Beata Klatka). Od 2022 roku kontynuuje w niej swoje studia, biorąc udział w warsztatach i kursach mistrzowskich prowadzonych przez tak wybitnych śpiewaków, jak: Olga Pasiecznik, Izabela Kłosińska, Michał Biel, Sophia Muñoz, Mariusz Kwiecień, Topi Lehtipuu, Edith Wiens i wielu innych.

Zadebiutowała w Wekslu małżeńskim G. Rossiniego na ART-SCENIE Opery Kijowskiej. Pisano o „wzruszająco delikatnym i szczerym obrazie dziewczyny [Fanny]” jaki stworzyła. Jako solistka Opery Kijowskiej śpiewała partie Barbariny w Weselu Figara W.A. Mozarta oraz Stefana w Romeo i Julii Ch. Gounoda. W 2023 roku zaśpiewała partię Jüngfrau w oratorim Das Paradies und die Peri R. Schumana w ramach festiwalu Opera Rara w Krakowie pod batutą Jana Tomasza Adamusa oraz Stabat Mater L. Boccheriniego.

fot. Kinga Karpati

Urszula KRYGER jest jedną z najbardziej uznanych polskich śpiewaczek (mezzosopran). Absolwentka dwóch wydziałów Akademii Muzycznej w Łodzi: instrumentalnego w klasie fortepianu (1988) i wokalno-aktorskiego w klasie Jadwigi Pietraszkiewicz (1992). Studia wokalne kontynuowała pod kierunkiem Andrzeja Orłowicza w Kopenhadze.

Artystka laureatką wielu międzynarodowych konkursów muzycznych. Do jej największych sukcesów należą zwycięstwa w I Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Wokalistów im. St. Moniuszki w Warszawie (1992), VI Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. J. Brahmsa w Hamburgu (1994) oraz 43. Międzynarodowym Konkursie Muzycznym ARD w Monachium (1994).

W 1995 roku wystąpiła w La Scali z recitalem pieśni Fryderyka Chopina. Rok później z wielkim sukcesem debiutowała na scenie Semper Oper w Dreźnie jako Angelina w operze Kopciuszek G. Rossiniego. Polska i międzynarodowa publiczność miała okazję często podziwiać jej kreacje w dziełach oratoryjnych wykonywanych pod batutą tak znakomitych mistrzów, jak: Jan Krenz, Jerzy Semkow, Rafael Frühbeck de Burgos, Sir Colin Davis, Armin Jordan.

Urszula Kryger szczególną uwagą obdarza muzykę kameralną – jej sztuka interpretacji pieśni łączy w sobie perfekcyjność z niezwykłą naturalnością. Doceniają to towarzyszący jej muzycy, wśród których znajdują się wybitni pianiści i instrumentaliści tacy jak, m.in.: Hartmut Höll, Charles Spencer, Melvyn Tan i Pascal Rogé, klarnecista Paul Meyer, Tokyo String Quartet, Petersen Quartet.

Dokonała wielu nagrań dla rozgłośni radiowych i firm fonograficznych m.in.: dla angielskich wytwórni Decca (Pieśni polskie Poulenca) i Hyperion (pieśni Chopina), niemieckiej CPO (ballady Löwego), polskiej DUX (duety rosyjskie – płyta nagrodzona Fryderykiem 2001, pieśni Moniuszki oraz pieśni Karłowicza i Szymanowskiego – płyta nagrodzona Fryderykiem 2002).

W roku 2003 ukazała się płyta z ariami Beethovena (BNL), a w roku 2004 kompletne wydanie Pieśni K. Szymanowskiego nagrane dla firmy Channel Classics nagrodzone Fryderykiem 2004 za najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej. W 2012 roku nagrodzono Fryderykiem płytę Żeleński-Pieśni (DUX). W 2006 roku wyróżniona została nagrodą Fundacji im. K. Szymanowskiego za przemyślane i wysoce artystyczne interpretacje pieśni tegoż kompozytora.

Urszula Kryger jest również pedagogiem. Prowadzi liczne kursy mistrzowskie. Od ponad 10 lat jest wykładowcą łódzkiej Akademii Muzycznej. fot. Bartek Barczyk

Ewa BIEGAS – absolwentka katowickiej Akademii Muzycznej oraz wiedeńskiego Universität für Musik und Darstellende Kunst. Laureatka wielu międzynarodowych konkursów wokalnych oraz stypendystka Rządu Austrii, Szwajcarskiej Fundacji Thyll-Dur i Rządu Rzeczypospolitej Polskiej. W roku 2005 reprezentowała Polskę na konkursie BBC Cardiff Singer of the World.

W 1999 roku zadebiutowała partią Lady Billows na deskach wiedeńskiej Studiobühne w operze Owen Wingrave B. Brittena. Od 2004 współpracuje z Operą Krakowską, gdzie zaśpiewała tytułową rolę w Halce St. Moniuszki, Rozalindę w Zemście nietoperza J. Straussa, Małgorzatę w Fauście Ch. Gounoda, Mimi w Cyganerii G. Pucciniego, Lizę w Damie Pikowej, Tatianę w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego, tytułową rolę w Ariadnie na Naxos R. Straussa. Ponadto podczas wieczoru inaugurującego otwarcie nowej siedziby Opery Krakowskiej wykonała partię Joanny w Diabłach z Loudun K. Pendereckiego. Występowała także na deskach Opery Narodowej, Bałtyckiej, Śląskiej, Łódzkiej oraz Bydgoskiej. W roku 2009 w Wiedeńskiej Kammeroper śpiewała partię Miss Wingrave w operze Brittena Owen Wingrave. Występowała podczas światowej premiery Missa pro pace W. Kilara w St. Patrick Cathedral w Nowym Yorku oraz Grosser Saal Wiener Konzerthaus, biorąc udział w Gali Operowej z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej. Wykonała także III Symfonię pieśni żałosnych H.M. Góreckiego podczas Schlezwig-Holstein Musik Festival. W sezonie artystycznym 2011/2012 zadebiutowała na deskach Opery w Montrealu partią Księżnej w operze Rusałka A. Dvořáka pod batutą J. Keenana oraz w Teatro Colon grając tytułową rolę w operze Hagith K. Szymanowskiego pod dyrekcją B. Bronnimanna w reżyserii M. Znanieckiego. W Buenos Aires wzięła także udział w projekcie muzycznym Dos Conocidos w reżyserii M. Znanieckiego wykonując Hymny Szymanowskiego oraz cykl Niebo w ogniu Perkowskiego. W 2015 roku debiutowała rolą tytułową w operze Tosca G. Pucciniego w Operze Opavskiej otrzymując nominację do Nagrody Muzycznej za najlepszą partię pierwszoplanową roku. W 2017 roku zadebiutowała partią Leonory w operze Moc przeznaczenia G. Verdiego, a w 2018 partią Silvy Varescu w operetce Księżniczka Czardasza E. Kalmana na deskach Opery Śląskiej. W tym samym roku wzięła udział w prapremierze opery A. Nowaka Ahat Ili wcielając się w partię Ereszkigal. W 2017 roku odbyła tourné po Niemczech wykonując Pasję Łukaszową K. Pendereckiego pod dyrekcją A. Wita. W roku 2019 kreowała partię Tytanii w operze H. Purcela The Fary Queen na Festiwalu Muzycznym w Wunzhen w Chinach, zaś w roku 2020 nagrodzoną Fryderykiem tytułową partię Syreny w premierowej odsłonie opery Alka Nowaka. Obok repertuaru operowego i oratoryjnego wykonuje także cykle pieśni.

Wśród nagrań artystki znajdują się m.in. Monbar czyli Flibustierowie I.F. Dobrzyńskiego – partia Donny Marii, (Polskie Radio), Legenda Bałtyku F. Nowowiejskiego – partia Bogny (Polskie Radio), Canzoni d'amore E. Bogusławskiego (Radio Katowice), Loteria na mężów K. Szymanowskiego – partia Sary (Polskie Radio), Stabat Mater na sopran i orkiestrę smyczkową A. Dziadka (Radio Katowice), Chantefleurs et chantefables na sopran i orkiestrę W. Lutosławskiego (Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego).

Artystka od 2005 roku wykłada na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, a od 2019 roku pełni funkcję dziekana Wydziału Wokalno-Aktorskiego. fot. Radosław Rzepecki

Brenden GUNNELL - młody amerykański artysta zyskał już miano jednego z najbardziej rozchwytywanych tenorów na arenie międzynarodowej. W ostatnim czasie zadebiutował rolami Lohengrina w Lohengrinie R. Wagnera w Teatrze Bolszoj w Moskwie, hrabiego Kentu w Learze A. Reinmanna i Huona w nowej inscenizacji Oberona C.M. von Webera w Bawarskiej Operze Państwowej w Monachium, roli Erika w dramacie Latający Holender R. Wagnera w Komische Oper Berlin i Teatro Petruzzelli Bari, Petera Grimesa w Operze w Kolonii, Księcia w Rusałce A. Dvořáka w Teatrze im. Festiwalu w Glyndebourne i Operze Narodowej w Bergen, Jima Mahoneya w Powstaniu i upadku miasta Mahagonny K. Weilla w Teatro dell’Opera die Roma, Loga w Złocie Renu R. Wagnera w Birmingham Opera Company i w Göteborgu oraz Idomenea w operze o tym samym tytule W.A. Mozarta w der Opéra National Lorraine i w Teatro La Fenice, Laca w Jenufa L. Janáčka w Teatro Comunale di Bologna pod dyrekcją Juraja Valcuhy.

Po ukończeniu w 2006 roku Curtis Institute of Music w Filadelfii, Brenden Gunnell w latach 2007–2011 był członkiem zespołu Tiroler Landestheater w Innsbrucku, działającegopod kierownictwem artystycznym Brigitte Fassbaender Następnie, w latach 2011–2013, związał się z zespołem Norske Opera w Oslo. Od sezonu 2022/2023 jego artystycznym domem stała się Opera w Lipsku, gdzie poszerzał swój repertuar o partie, takie jakPeter Grimes w operze o tym samym tytule B. Brittena, Sergej w Lady Makbet mceńskiego powiatu D. Szostakowicza, Heroda w Salome R. Straussa czy Hermanna w Damie pikowej P. Czajkowskiego.

Artysta regularnie występuje także na międzynarodowych scenach koncertowych. W sezonie 2023/2024 zaśpiewał w oratorium Raj i Peri Roberta Schumanna z Hamburg Symphony Orchestra pod batutą Sylvaina Cambrelinga oraz Das Lied von der Erde Gustava Mahlera z Scottish Symphony Orchestra prowadzoną przez Alpesha Chauhana. Z orkiestrą Gewandhausorchester Leipzig wykonał zarówno Das Lied von der Erde pod dyrekcją Matthiasa Foremny’ego, jak i monumentalną VIII Symfonię Mahlera pod batutą Andrisa Nelsonsa.

W jego dorobku znajdują się również wykonania Snu Gerontiusa Edwarda Elgara z Hamburg Symphony Orchestra pod batutą sir Jeffreya Tate’a w hamburskiej Laeiszhalle, z City of Birmingham Symphony Orchestra pod kierownictwem Ryana Wiggleswortha oraz podczas Rheingau Music Festival. Wykonywał VIII Symfonię Mahlera z Filarmonica della Scala pod batutą Riccardo Chailly’ego, a także z Teatro del Maggio Musicale Fiorentino pod dyrekcją Fabio Luisiego. Występował również w Requiem Giuseppe Verdiego z Staatskapelle Halle pod batutą Hartmuta Haenchena, a także w koncertowym wykonaniu Walkirii Richarda Wagnera z Orkiestrą Filharmonii Południowej Holandii, również pod jego dyrekcją. fot. Kirsten Nijhof

Christian IMMLER – obdarzony głosem o „ciepłej, szlachetnej barwie i niezwykłej elastyczności” („Forum Opéra”), niemiecki bas-baryton Christian Immler to wszechstronny artysta, którego kariera obejmuje szerokie spektrum repertuaru pieśniowego, oratoryjnego i operowego. Uznawany za „technicznie, muzycznie i stylistycznie doskonałego interpretatora, z wyrazistym, głęboko osadzonym, męskim basem o tenorowym blasku, wzorcowej dykcji i emocjonalnej sile, połączonej z głębokim intelektualnym zrozumieniem tekstu” („Klassik Heute”), artysta ten koncentruje się szczególnie na repertuarze barokowym i wczesnoklasycznym, choć jego wszechstronność obejmuje również dzieła XIX wieku i muzykę współczesną.

Do jego ostatnich sukcesów operowych należą m.in. rola Fasolta w Złocie Renu R. Wagnera pod batutą Kenta Nagano z zespołem Concerto Köln, partia w Orfeuszu G.P. Telemanna z orkiestrą B’Rock, rola Pustelnika w Wolnym strzelcu C.M. von Webera w Opéra de Rouen i Théâtre des Champs-Élysées, Nauczyciela muzyki w Ariadnie na Naksos R. Straussa w Luksemburgu, Don Fernando w Fideliu L. van Beethovena w paryskiej Opéra Comique, Nettuno w Powrocie Ulissesa do ojczyzny C. Monteverdiego z Ensemble I Gemelli oraz Rocco w Leonorze L. van Beethovena. Wziął również udział w nagraniu partii Arcykapłana w Samsonie Joachima Raff’a z Sinfonieorchester Bern.

Wystąpił również m.in. w prawykonaniu Symfonii Praskiej Detleva Glanerta z Semyonem Bychkovem i Czeską Filharmonią, a także z orkiestrami Gewandhaus w Lipsku i Concertgebouw w Amsterdamie. Był solistą w Mszy c-moll W.A. Mozarta z zespołem Ensemble Pygmalion i Filharmonią Monachijską, Requiem tegoż kompozytora z Flanders Symphony Orchestra, Kindertotenlieder G. Mahlera z Węgierską Orkiestrą Filharmoniczną oraz w nagraniu i wykonaniach Stabat Mater i Salve Regina J. Haydna z Kammerorchester Basel.

Występuje również w repertuarze bachowskim, m.in.: inscenizowanej wersji Pasji wg św. Jana dla Opéra de Dijon i Festiwalu w Salzburgu, Mszy h-moll, a także pasjach i kantatach we współpracy z Ensemble Pygmalion i Raphaëlem Pichonem. Dokonał również wysoko cenionego nagrania Pasji Mateuszowej i Janowej (w roli Jezusa) z Bach Collegium Japan dla wytwórni BIS Records.

Christian Immler regularnie gości na najważniejszych scenach świata, m.in. Concertgebouw w Amsterdamie, Elbphilharmonie w Hamburgu, Gewandhaus w Lipsku, Sydney Opera House, a także podczas festiwali w Salzburgu, Aix-en-Provence, Lucernie i BBC Proms. Utrzymuje ścisłą współpracę z dyrygentami takimi jak Masaaki i Masato Suzuki (Bach Collegium Japan), René Jacobs, Raphaël Pichon, Marc Minkowski, Laurence Equilbey i Jordi Savall. Współpracował także z Christophem Roussetem, Philippem Herreweghe, Ivorem Boltonem, Osmo Vänską, Danielem Hardingiem, Kentem Nagano, Jamesem Conlonem, Andrew Parrottem, Ottavio Dantone, Giovannim Antoninim, Thomasem Hengelbrockiem, Williamem Christiem i Leonardem Garcíą Alarcónem.

Jego doświadczenie sceniczne obejmuje szeroki wachlarz ról: od Seneki w operach C. Monteverdiego i Achisa w David et Jonathas M.A. Charpentiera pod batutą Williama Christiego, Jowisza w Castor et Pollux J.P. Rameau z Raphaëlem Pichonem w Opéra Comique, po Farnakesa w Der König Kandaules A. Zemlinskiego w Concertgebouw, role Doktora Itarda i Wikariusza w światowej premierze JJR P. Fénelona w reżyserii Roberta Carsena oraz Dodo/Żabiego Lokaja/Żółwia w Alicji w Krainie Czarów Unsuk Chin w Grand Théâtre de Genève. Śpiewał również m.in. Eneasza w Dydonie i Eneaszu H. Purcella, Saula i Argante w Rinaldo G.F. Haendla, Komandora i Masetta w Don Giovannim z René Jacobsem, Mówcę w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta z Christophem Roussetem w Dijon oraz z Raphaëlem Pichonem w Aix-en-Provence (w reż. Simona McBurneya), Claudio w Beatrice et Bénédict H. Berlioza, w Sakontali F. Schuberta oraz Strażnika w Przypadkach lisiczki chytruski L. Janáčka.

Jako interpretator pieśni, Christian Immler występował w londyńskim Wigmore Hall, Frick Collection w Nowym Jorku, Philharmonie de Paris, Mozarteum w Salzburgu oraz Tonhalle w Zurychu. Od lat współpracuje z pianistą Helmutem Deutschem, z którym nagrał dwa albumy – Modern Times i Hidden Treasure z pieśniami Hansa Gála – wyróżnione nagrodami Diamant d’Opéra oraz Diapason Découverte. Regularnie współpracuje także z Andreasem Frese, Kristianem Bezuidenhoutem, Christophem Bernerem, Dannym Driverem i Silvią Fraser, a obok klasycznego repertuaru pieśniowego wykonuje również utwory Leonarda Bernsteina i Cole’a Portera.

Początek swojej drogi artystycznej zawdzięcza występom jako chłopięcy altowy solista w Tölzer Knabenchor. Kształcił się u Rudolfa Piernaya w Guildhall School of Music w Londynie. Obecnie kończy pracę doktorską z muzykologii, poświęconą różnorodności sceny recitalowej Wiednia okresu międzywojennego. Jest poszukiwanym wykładowcą i pedagogiem – prowadzi klasę śpiewu w Kalaidos Fachhochschule w Zurychu, wielokrotnie uczył pieśni i oratorium na Międzynarodowej Letniej Akademii Mozarteum w Salzburgu oraz zasiadał w jury prestiżowych konkursów, m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Nadii i Lili Boulanger w Paryżu, którego zwycięstwo otworzyło mu drogę do kariery. Ma na koncie ponad 60 nagrań, wyróżnionych m.in. nominacją do nagrody Grammy (za Niobe A. Steffaniego, 2016), nagrodami Echo, Opus Klassik, Preis der Deutschen Schallplattenkritik, Gramophone Award oraz Enregistrement de l’année France Musiques. Wśród jego najnowszych wydawnictw znajdują się nagrania pieśni Hansa Gála z Helmutem Deutschem (dla BIS Records), pieśni R. Schumanna i premierowe nagranie Das heiße Herz Jörga Widmanna z Andreasem Frese (dla Alpha Classics) oraz tytułowa rola w Antiochus und Stratonica C. Graupnera z Boston Early Music Festival (dla CPO Records).

fot. Marco Borggreve

Partnerzy Jubileuszowego 80. Sezonu Artystycznego: