Filharmonia Krakowska
Instytucja kultury województwa małopolskiego
A- A A+
Szukaj

Menu

Miejsca zostały obecnie zablokowane na czas rezerwacji.
04 06-2025
godz. 19:30
Miejsce SALA KONCERTOWA FILHARMONII
Rodzaj koncertu Koncerty Symfoniczne
Rodzaj abonamentu
CENA BILETÓW: Strefa I - normalny: 100 zł Strefa I - ulgowy: 90 zł Strefa II - normalny: 90 zł Strefa II - ulgowy: 80 zł Strefa III - normalny: 80 zł Strefa III - ulgowy: 70 zł Strefa IV - normalny: 60 zł strefa v: 40 zł
Przewijaj wydarzenia
Gustav Mahler Festival
04-06-2025 godz. 19:30 SALA KONCERTOWA FILHARMONII
CENA BILETÓW: Strefa I - normalny: 100 zł Strefa I - ulgowy: 90 zł Strefa II - normalny: 90 zł Strefa II - ulgowy: 80 zł Strefa III - normalny: 80 zł Strefa III - ulgowy: 70 zł Strefa IV - normalny: 60 zł strefa v: 40 zł

Wykonawcy:

Orkiestra Akademii Muzycznej im. K. Pendereckiego w Krakowie

Paweł Przytocki – dyrygent

Repertuar:

Gustav Mahler – I Symfonia D-dur Tytan




Początek symfonicznej drogi: Tytan Gustava Mahlera


I Symfonia D-dur „Tytan” Gustava Mahlera, pisana w latach 1887–1888, otwiera szerokim i znaczącym gestem drogę symfoniki kompozytora. Jednak wykonując to dzieło w Budapeszcie 20 listopada 1889 roku, twórca nazwał je „poematem symfonicznym w dwóch częściach”. Pierwsza zestrojona była z trzech ogniw, druga – z dwóch; wszystkim nadał autor tytuły programowe. Po przejściu rozmaitych zmian oraz zredukowaniu kompozycji do czterech części w roku 1896 (Mahler usunął ogniwo Blumine – ‘ukwiecenie’), pozostał jedynie tytuł Tytan, odsyłający do powieści Jean Paula (właściwie Johanna Paula Friedricha Richtera), jednego z prekursorów romantyzmu. W roku 1900 kompozytor ujawnił swej przyjaciółce i altowiolistce Natalie Bauer-Lechner treść programową I Symfonii. Jej części scharakteryzował następująco: (1) Dionizyjska radość w naturze; (2) Wędrówka młodzieńca; (3) Ostra ironia: banał życia oddany w brzmieniu czeskiej kapeli wiejskiej i ból bohatera; (4) Rozpacz zranionego serca – smutki egzystencji. Zwycięstwo i triumf. Intencją Mahlera stało się zatem przedstawienie w muzyce bohatera – genialnego artysty, który, wychodząc od doświadczenia natury, mierzy się z rzeczywistością, zmierzając ku zatraceniu, by ostatecznie zatriumfować nad światem. Od początku drogi twórczej kompozytor uważał, iż każdy utwór ma swój wewnętrzny ideowy program.

Narrację dźwiękową w I Symfonii przenikają tak motywy romantyczne, łączące się z estetyką Weltschmerzu (odsyłającą ku Cierpieniom młodego Wertera Goethego, choć twórcą tego pojęcia był właśnie Jean Paul), jak i dekadencko-melancholijne, charakterystyczne dla schyłkowości wieku dziewiętnastego. Część pierwsza, mająca postać fantazji, nasycona została odgłosami natury w jej wiosennym rozkwicie, z jakże piękną ptasiością; Mahler odradza romantyczną mowę melodyczną. Muzyka w części drugiej wywiedziona zostaje z żywiołu tańca: ländlera i walca, także z rubasznej ludowości. Część trzecia przynosi kanon rozwijany na znanej dziecięcej piosence Panie Janie, podanej jednak w tonacji minorowej i wpisanej w topos marsza żałobnego. Nie braknie także motywów klezmerskich, przywoływanych z nostalgią. Pojawia się również wymowny autocytat (o zawodzie miłosnym) z Die zwei blauen Augen (‘Dwoje błękitnych oczu’) z cyklu Lieder eines fahrenden Gesellen (‘Pieśni wędrującego czeladnika’). W finale, zainicjowanym orkiestrowym „krzykiem”, zderzają się motywy cierpienia i walki – Constantin Floros nazwał tę część „dantejską”; burzliwa i skontrastowana dramaturgia znajduje spełnienie w zwycięskim hymnie. Mahler zwierzył się, że jego dwie pierwsze symfonie zawierają wszystko to, czego doświadczał w życiu i co starał się zapisać w dźwiękach: prawdę o sobie.

Małgorzata Janicka-Słysz




Paweł PRZYTOCKI – urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa .W latach 1986 –1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga. Od 1988r. do 1991 r. był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1995 do 1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 do 2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę "Spartakus" Chaczaturiana oraz prowadził spektakle „Oniegin” Czajkowskiego , „Traviatę” Verdiego, a także „La Boheme” Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu „Oniegin” w choreografii Johna Cranko. W latach 2008–2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonia im.Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Narodowa Orkiestra Symfoniaczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia Narodowa w Santiago, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Jerusalem Symphony Orchestra, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005. Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy ,takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin ( Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts),Santiago (Teatro Municipal) Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle).

Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny „La folia” (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce. Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasę Dyrygentury. We wrześniu 2017 objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.

fot. Ireneusz Skąpski



Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie 

W każdym roku akademickim Orkiestra Symfoniczna koncertuje niemal co miesiąc, prezentując około dziesięciu różnych programów koncertowych. Szeroki wachlarz wykonywanych przez nią dzieł od baroku po współczesność (Haydn, Mozart, Beethoven, Mendelssohn, Schubert, Berlioz, Brahms, Czajkowski, Dvořak, Mahler, Prokofiew, Szostakowicz, Bartok, Penderecki) służy zdobywaniu przez studentów najwyższych umiejętności w dziedzinie gry zespołowej. Orkiestra brała udział w prawykonaniach utworów kompozytorów związanych między innymi z Krakowską Szkołą Kompozytorską: Krystyny Moszumańskiej-Nazar, Zbigniewa Bujarskiego, Marka Stachowskiego, Wojciecha Widłaka czy Adama Walacińskiego.

Z Orkiestrą Symfoniczną AMKP współpracowało grono wybitnych dyrygentów, m.in. Jerzy Katlewicz, Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Helmut Rilling, Tadeusz Strugała czy Neville Marriner. Krzysztof Penderecki prowadził z nią wykonania swoich własnych kompozycji.

Wśród dotychczasowych nagrań Orkiestry znajdują się płyty z V Symfonią Piotra Czajkowskiego, Symfonią Polonia I. J. Paderewskiego, a także z utworami kompozytorów krakowskich. Do tradycji należą wykonania utworów oratoryjnych we współpracy z Chórem i solistami – studentami Wydziału Wokalno-Aktorskiego.

W minionych dekadach Orkiestrą kierowali m.in. Krzysztof Missona, Wojciech Czepiel, Paweł Przytocki. Obecnie prowadzi ją Rafał Jacek Delekta oraz Tomasz Tokarczyk.

fot. Piotr Markowski