Wykonawcy:

Zakończenie festiwalu  

SKROWACZEWSKI IN MEMORIAM W 100. ROCZNICĘ URODZIN

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej

Paul Goodwin – dyrygent

Łukasz Długosz – flet

Stanisław Napierała – tenor

Repertuar:

Karol Szymanowski – Mandragora op. 43

Stanisław Skrowaczewski – Il Piffero della Notte, fantazja na flet i orkiestrę
***

Igor Strawiński – Ognisty ptak 

Stanisław SKROWACZEWSKI
3.09.1923–21.02.2017
Światowej sławy kompozytor i dyrygent.  Urodził się 3 października 1923 roku we Lwowie. W wieku 4 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie i skrzypcach, jako siedmiolatek skomponował swój pierwszy utwór symfoniczny, a jako jedenastolatek zadebiutował na estradzie koncertowej recitalem fortepianowym. Dwa lata później wystąpił jako pianista i dyrygent w III Koncercie fortepianowym Ludwiga van Beethovena. Podczas II wojny światowej doznał kontuzji obu dłoni, co przekreśliło jego nadzieje na karierę pianistyczną. Skoncentrował się wówczas na kompozycji i dyrygenturze. Kształcił się pod kierunkiem Romana Palestra (kompozycja) i Waleriana Bierdiajewa (dyrygentura) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W latach 1947–49 przebywał w Paryżu, gdzie studiował u Nadii Boulanger i uczestniczył w powołaniu awangardowej grupy Zodiaque. Jeszcze w 1946 roku został dyrygentem Filharmonii Wrocławskiej, później, w latach 1949–54, był dyrektorem Filharmonii Śląskiej w Katowicach, a od 1954 do 1956 stał na czele Filharmonii Krakowskiej. Był też związany z Filharmonią Narodową w Warszawie jako stały dyrygent w latach 1956–59. Był honorowym dyrygentem Minnesota Orchestra, a także dyrygentem gościnnym Saarlaendischer Rundfunk Orchestra, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz Deutschen Radio Philharmonie. W latach 2007–2010 był też głównym dyrygentem Yomiuri Nippon Symphony Orchestra w Tokio.
Laureat kilku znaczących międzynarodowych konkursów kompozytorskich, w tym m.in. Konkursu w Liège za III Kwartet smyczkowy i Konkursu im. Szymanowskiego za Uwerturę 1947. Jego Suita symfoniczna w 1956 roku zdobyła Złoty Medal na Konkursie Kompozytorskim w Moskwie. W 1956 roku wygrał także Międzynarodowy Konkurs Dyrygencki w Rzymie. Zaproszony przez George’a Szella zadebiutował w Stanach Zjednoczonych z Cleveland Orchestra. Wkrótce dyrygował New York Philharmonic, Pittsburgh Symphony, Cincinnati Symphony, a w 1960 roku został dyrektorem artystycznym Minneapolis Symphony Orchestra, w 1970 roku przemianowanej na Minnesota Orchestra (funkcję tę pełnił przez 19 lat). Od tego czasu był częstym gościem najlepszych orkiestr na całym świecie (m.in. Berliner Philharmoniker, Wiener Symphoniker, London Symphony Orchestra, The Philharmonia Orchestra, NHK Symphony Orchestra), jak również znakomitych teatrów operowych, takich jak Wiener Staatsoper i Metropolitan Opera. Odbywał międzynarodowe tournées z orkiestrami, takimi jak Concergebouworkestr, Orchestre Nationale de France, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, dwukrotnie podróżował z Philadelphia Orchestra do Ameryki Południowej i z Cleveland Orchestra do Australii. W latach 1984-91 zajmował stanowisko głównego dyrygenta Hallé Orchestra w Manchesterze. Z zespołem tym koncertował w Londynie i wielu innych miastach Wielkiej Brytanii, a także w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, krajach skandynawskich, Hiszpanii, Polsce i Stanach Zjednoczonych.
Stanisław Skrowaczewski dokonał nagrań przebogatego repertuaru dla wytwórni fonograficznych RCA, Philips, CBS, Denon, EMI/Angel, Mercury, Vox, Erato, Polskie Nagrania, Arte Nova i Oehms Classics. Wiele jego nagrań analogowych ukazało się w postaci reedycji na płytach CD, a nowe rejestracje dzieł Antona Brucknera, Dmitrija Szostakowicza i Johannesa Brahmsa (z Hallé Orchestra) spotkały się z doskonałym przyjęciem. Za interpretacje symfonii Brucknera otrzymał Złoty Medal Towarzystwa Mahlerowsko-Brucknerowskiego, zaś za popularyzację muzyki współczesnej z Minnesota Orchestra – pięciokrotnie Nagrodę ASCAP. Nagrania jedenastu symfonii Brucknera z Saarlaendischer Rundfunk Orchestra (wydane przez Arte Nova) otrzymały w Cannes w 2002 roku nagrodę za najlepsze nagranie XVIII/XIX-wiecznego utworu orkiestrowego. W 2012 roku otrzymał od Bruckner Society in America order Medal of Honor za genialne interpretacje muzyki Antona Brucknera.
Wielokrotnie nagradzany za wybitne zasługi dla kultury polskiej, osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej. W 1999 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 2002 roku przyjął tytuł I dyrygenta gościnnego Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. W 2004 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej we Wrocławiu, zaś w 2012 – Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach (ten tytuł nadał mu również Uniwersytet w St. Paul, University Minnesota, New England Conservatory of Music). W 2009 roku odebrał w Katowicach „Diamentową Batutę” – nagrodę przyznawaną przez Zarząd Polskiego Radia. W 2014 roku uhonorowano go Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Paul GOODWIN - jeden z najbardziej znanych brytyjskich dyrygentów wywodzących się z nurtu historycznego wykonawstwa muzyki dawnej. Ukończył University of Nottingham w klasie kompozycji, następnie kształcił się w grze na oboju współczesnym i barokowym w Guildhall School of Music and Drama w Londynie. Studia kontynuował w Wieniu u Jurga Schäftleina.
Karierę rozpoczynał jako oboista w The English Concert i The London Classical Players. Od 1996 roku poświęcił się dyrygowaniu. Studiował dyrygenturę u Jormy Panuli w Helsinkach. Przez 11 lat był zastępcą dyrygenta Academy of Ancient Music, z którą intensywnie koncertował i nagrywał, przez 6 lat głównym dyrygentem gościnnym English Chamber Orchestra, współpracując z takimi artystami jak Kiri Te Kanawa, Joshua Bell, Maria João Pires, Mścisław Rostropowicz i Magdalena Kožená. Dyrygował też szeregiem innych zespołów, takich jak BBC Philharmonic, Hallé Orchestra, City of Birmingham Symphony Orchestra, Bournemouth Symphony, Royal Scottish National Orchestra i Scottish Chamber Orchestra, San Francisco Symphony Orchestra, Philadelphia Orchestra, Minnesota Orchestra, National Symphony Orchestra w Waszyngtonie, Seattle Symphony, Utah Symphony, Baltimore Symphony i St. Paul Chamber Orchestra, Opery Narodowe Belgii, Hiszpanii, Tajwanu, Węgier, Polski, orkiestry filharmoniczne w Rotterdamie, Helsinkach, Auckland, Melbourne, Seulu, Sztokholmie oraz Bayerischer, Hessischer, SWR (Saabrücken), NDR (Hanower), MDR (Lipsk), WDR (Kolonia) Rundfunkorchesters, orkiestrami Konzerthausu w Berlinie i Gewandhausu w Lipsku. Kilkakrotnie występował z Capellą Cracoviensis.
W latach 2010–2021 był dyrektorem artystycznym i głównym dyrygentem Carmel Bach Festival w Kalifornii, ponadto jest głównym gościnnym dyrygentem Capella Aquileia w Niemczech i dyrektorem programu wykonań historycznych w Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie.
Ma w repertuarze utwory z repertuaru barokowego, klasycznego, romantycznego i współczesnego, w tym operowe. Prowadził m.in. przedstawienia Così fan tutte W.A. Mozarta w Królewskiej Operze Duńskiej w Kopenhadze, Ifigenii na Taurydzie Ch.W. Glucka w Komische Oper Berlin, Gwałtu na Lukrecji B. Brittena w Teatro Real w Madrycie, G.F. Haendla Jefte w Welsh National Opera i Orlando w Scottish Opera oraz Opera Australia. W Carmel dyrygował przedstawieniami Idomeneo, Czarodziejskiego fletu i Così fan tutte Mozarta, Dydony i Eneasza H. Purcella oraz Trouble in Tahiti L. Bernsteina.
Z Academy of Ancient Music dokonał nagrań muzyki chóralnej H. Schütza, singspielu Zaide Mozarta oraz dwóch płyt z muzyką Johna Tavenera. Trzy z tych płyt były nominowane do nagród Grammy i Gramophone. Nagrał ponadto albumy z muzyką R. Straussa, K.A. Hartmanna, Haendla (Ryszard I i Athalia), wysoko ocenianą płytę z Nursery Suite E. Elgara (Harmonia Mundi). Z Münchner Rundfunkorchester zarejestrowal dwie płyty dla firmy Sony, jedną m.in. z Piotrusiem i wilkiem Prokofiewa, drugą – ze skrzypkiem Charliem Siemem, zatytułowaną Underneath the stars.
W 2007 roku otrzymał Honorową Nagrodę Handla Miasta Halle w uznaniu jego zasług dla wykonań dzieł Haendla. W 2021, we współpracy z California State University, Monterey Bay, powołano Music Fellowship na cześć 11-letniej kadencji Paula Goodwina na Carmel Bach Festival. fot. Randy Tunnell.

Łukasz DŁUGOSZ

Polski flecista, uznany przez międzynarodowych krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów swojego pokolenia, mogący poszczycić się największą ilością nagród, wyróżnień i odznaczeń. Absolwent studiów solistycznych w Hochschule für Musik und Theater w Monachium oraz studiów mistrzowskich w Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse w Paryżu oraz w Yale University w New Haven. Jest zwycięzcą kilkunastu międzynarodowych konkursów w tym tak prestiżowych jak w Paryżu, Odense, Monachium oraz Viggiano.
Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą. Współpracuje z wieloma renomowanymi orkiestrami. Jako solista występował m.in.: w  Carnegie Hall, w Musikverein Goldener Saal oraz Konzerthauswe Wiedniu, Konzerthaus w Berlinie, Gasteig Carl Orff Saal oraz Herkulessaal w Monachium, Poly Theatre w Pekinie, Xinghai Concert Hall w Guangzhou, Shanghai Concert Hall, Opera House w Katarze, Shin Kobe OrientalHall w Kobe, Sala koncertowa im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Grał pod batutą takich gwiazd, jak Zubin Mehta, James Levine, Mariss Jansons, Walerij Giergijew, Jesús López Cobos, Jerzy Maksymiuk, Jan Krenz, Jerzy Semkow, Jacek Kaspszyk, Gabriel Chmura, Agnieszka Duczmal. Był wielokrotnie zapraszany do wykonania koncertu fletowego Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora. Koncert wykonywał m.in w Nowym Yorku, Pekinie, Doha, Berlinie, Paryżu, Londynie, Rydze, Koblenz, Helsinkach.
W 2010 roku Łukasz Długosz miał swój debiut fonograficzny z London Symphony Orchestra z którą nagrał płytę z koncertem fletowym Michaela Colina. Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą. Jego koncerty były wielokrotnie transmitowane przez najważniejsze rozgłośnie radiowe takie jak:   BBC Radio 3, NDR, SWR, BR4, Deutschland Radio Kultur, Polskie Radio 2, Radio France, RMF Classic. Do tej pory powstało ponad 200 utworów dedykowanych jemu oraz żonie, Agacie Kielar-Długosz. Większość powstałych kompozycji to dzieła symfoniczne, które po prawykonaniu nadal są promowane i uwieczniane fonograficznie. Luxemburskie PIZZICATO za płytę Flute Stories okrzyknęło go jednym z najwybitniejszych flecistów na świecie. Artysta nagrał 58 albumów płytowych poświęconych w przeważającej części muzyce polskiej, które zostały bardzo wysoko ocenione przez krytykę europejską i za które otrzymał wiele prestiżowych międzynarodowych nagród fonograficznych, w tym nagrodę International Classical Music Award (ICMA), Pizzicato Supersonic Award oraz Fryderyki.
Zarząd Główny Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, przyznał artyście statuetkę Orfeusz 2016 za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie  wykonawstwa muzyki fletowej, w tym dzieł kompozytorów polskich. Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich przyznało tegoroczną Nagrodę Honorową Związku Kompozytorów Polskich Artyście za szczególne zasługi dla promocji muzyki polskiej oraz poszerzanie repertuaru współczesnych kompozycji fletowych; za stymulowanie twórczości kompozytorskiej w tym zakresie oraz promocję nowej muzyki polskiej na świecie. Za wybitną działalność kulturalną i promocję kultury polskiej Łukasz Długosz został odznaczony zaszczytnym Orderem Odrodzenia Polski, medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz otrzymał od Prezydenta RP tytuł Profesora sztuki. Prowadzi klasę fletu w Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Stanisław NAPIERAŁA

Swoją przygodę ze śpiewem rozpoczął w Zabrzańskim Chórze Młodzieżowym Resonans Con Tutti. Ukończył z wyróżnieniem Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im. Stanisława Moniuszki w Zabrzu. Od 2019 roku studiuje na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w klasie śpiewu solowego Ewy Biegas oraz Łukasza Gaja.
Na swoim koncie posiada: 2 miejsce na 55 Międzynarodowym Konkursie Wokalnym (IVC) 's-Hertogenbosch w Holandii (2022), 3 miejsce oraz 4 nagrody specjalne na XIX Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (2021), 1 miejsce oraz 3 nagrody specjalne na IV Międzynarodowym Konkursie Solowej Wokalistyki Sakralnej Ars et Gloria (2021), 2 miejsce oraz 2 nagrody specjalne na XXIV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Mikulasa Schneidera-Trnavskiego w Trnavie (2021), 1 miejsce na XXII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha Godina Iuventus Canti we Vrablach (2021), 1 miejsce w kategorii Tenor na I Turnieju Polskich Akademii Muzycznych w Łodzi (2021), 2 miejsce na VIII Ogólnopolskim Konkursie Duetów kameralnych we Wrocławiu (2022).
Współpracował z takimi dyrygentami, jak Tadeusz Kozłowski, Massimiliano Caldi, Maciej Tworek czy Sebastian Perłowski. W 2021 roku na Festiwalu Muzyki Polskiej w Krakowie wcielał się w rolę Młodego Króla w operze Hagith Karola Szymanowskiego. W sezonie artystycznym 2021/2022 wykonywał partie Don Ottavio z Don Giovanniego W.A. Mozarta (koncertowo), Nemorina z Napoju Miłosnego G. Donizettiego (koncertowo), a także Acisa z opery Acis i Galatea J.F. Haendla. Kształci się przede wszystkim w kierunku opery, lecz wykonuje także partie oratoryjne, takie jak: Requiem W.A. Mozarta, Petite Messe Solennelle G. Rossiniego, Requiem Osipa Kozlovskiego oraz Msza F-dur Józefa Michała Poniatowskiego.
Za swoje dotychczasowe osiągnięcia otrzymał stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu na rok 2021–2022.
Od sezonu artystycznego 2022–2023 jest członkiem Studia Operowego przy Wiedeńskiej VolksOper.