Wykonawcy:

Repertuar:

Gioachino Rossini - Kopciuszek 
tłumaczenie libretta: Dorota Sawka 

Bilety na przedstawienie dostępne na stronie opera.krakow.pl

Koncert pod patronatem honorowym Ambasady Hiszpanii w Polsce
oraz Instytutu Cervantesa w Krakowie

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, poniżana przez przyrodnie siostry dziewczyna marzyła o prawdziwej miłości i odmianie losu… Brzmi znajomo? Oczywiście, to początek historii o Kopciuszku, która stała się inspiracją dla opery La Cenerentola ossia La bontà in trionfo Gioachina Rossiniego. Jacopo Ferretti oparł libretto Kopciuszka na baśni Charlesa Perraulta, usuwając z niej jednak wszelkie magiczne elementy, ponieważ Rossini obawiał się, że zaplecze scenograficzne rzymskiego Teatro Valle nie sprosta wymaganiom świata fantastycznego.

Na pracę nad nową operą librecista i kompozytor mieli zaledwie dwadzieścia kilka dni. Rossini był wówczas związany kontraktem ze sceną w Neapolu, tymczasem premiera w Rzymie musiała się odbyć w styczniu 1817 roku. Pomagał mu asystent – Luca Agolini, w Kopciuszku odnajdziemy też wiele muzyki z poprzednich oper Rossiniego. Zapożyczenia były w tamtych czasach dość częstą praktyką, choć wiecznie zajęty Gioachino czasem ich nadużywał (stąd powiedzenie, że jeśli słyszałeś jego jedną operę, to słyszałeś wszystkie).

Ostatnie nuty w partyturze Kopciuszka Rossini postawił w nocy poprzedzającej prawykonanie, a wykonawcy zapoznali się z nimi w trakcie przerw w przedstawieniu, za kulisami. Przygotowana pośpiesznie premiera nie była udana. W tak krótkim czasie nie mogło przecież powstać idealne libretto, dlatego kiedy francuski pisarz Stendhal obejrzał później spektakl w Trieście, był zdziwiony entuzjastyczną reakcją publiczności. Kopciuszek – jak w bajce – odnosił bowiem coraz większe sukcesy, torując sobie drogę na sceny całego świata.

Dorota Staszkiewicz

José Miguel PÉREZ-SIERRA – dyrektor muzyczny Teatro de La Zarzuela w Madrycie, dyrektor muzyczny i artystyczny Royal Opera Festival w Krakowie oraz pierwszy dyrygent gościnny Ópera de A Coruña – jest jednym z czołowych dyrygentów swojego pokolenia. Urodzony w Madrycie, zyskał międzynarodową sławę w 2006 roku, dyrygując operą Il viaggio a Reims na Rossini Opera Festival w Pesaro (Włochy). Kształcił się pod okiem takich mistrzów jak Gabriele Ferro, Gianluigi Gelmetti, Colin Metters, Alberto Zedda i Lorin Maazel. Zadebiutował w 2005 roku z Orquesta Sinfónica de Galicia i od tego czasu regularnie występuje jako dyrygent gościnny m.in. w Teatro Real i Teatro de la Zarzuela w Madrycie, Palau de les Arts w Walencji, Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, ABAO Bilbao Ópera, Ópera de Oviedo, Ópera de Las Palmas, Ópera de Tenerife, Opéra de Marseille, Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu, Opéra de Montréal, Teatro Municipal w Santiago de Chile, Royal Opera Festival w Krakowie, Rossini in Wildbad Festival w Niemczech, Teatro San Carlo w Neapolu, Festival Puccini w Torre del Lago, Opéra de Massy i Opéra-Théâtre w Metz (Francja), oraz w wielu innych teatrach.

W sezonie 2024–2025 Maestro Pérez-Sierra poprowadzi La bohème w Ópera de A Coruña; Marinę w Teatro de la Zarzuela; La verbena de la Paloma w Palau de les Arts w Walencji; Marię Stuartę w Teatro Real; Turandot w Theater Basel; Normę w Opéra National du Capitole w Tuluzie; IX Symfonię Mahlera z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej; La tabernera del Puerto w Teatro de la Zarzuela oraz w Filharmonii Krakowskiej; a także Pierre de Médicis (Poniatowski) i La Cenerentola na Royal Opera Festival w Krakowie oraz podczas Rossini in Wildbad Festival w Niemczech.

Do najważniejszych wydarzeń ostatnich sezonów należą: I puritani, L’elisir d’amore, Maria Stuarda, Lucrezia Borgia, La sonnambula i Il barbiere di Siviglia w ABAO Bilbao Ópera; La cenerentola w Montrealu; Turandot, L’elisir d’amore, Aida i La bohème w Las Palmas; Samson et Dalila na Teneryfie; dwa koncerty Rossiniego w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu; Il signor Bruschino, Armida, La scala di seta, Matilde di Shabran, L’equivoco stravagante, Aureliano in Palmira, Messa di Gloria i L’italiana in Algeri podczas Rossini in Wildbad Festival, gdzie w 2024 roku otrzymał nagrodę „Rossini in Cima” za dekadę pracy przy operach Rossiniego w tym niemieckim festiwalu; Il signor Bruschino, Armida, La scala di seta, El barberillo de Lavapiés, Luisa Fernanda, Messa di Gloria i L’italiana in Algeri podczas Royal Opera Festival w Krakowie; Il turco in Italia, La cenerentola, Il barbiere di Siviglia i L’italiana in Algeri w Ópera Nacional de Chile; La donna del lago, Armida i Les Huguenots w Opéra de Marseille; Rigoletto i Dialogues des carmélites w Opéra de Massy pod Paryżem; Carmen, Tosca, Il trittico, Il turco in Italia, El amor brujo i La vida breve w Ópera de Metz; Les pêcheurs de perles, Il tabarro i Gianni Schicchi w Ópera de Oviedo; Don Fernando el Emplazado (Zubiaurre), Viva la Mamma! oraz koncert galowy Międzynarodowych Nagród Operowych w Teatro Real w Madrycie; Pagliacci, Norma, Aida i La bohème w Ópera de A Coruña; Carmen z Orchestre Philharmonique du Luxembourg; Requiem Verdiego z Orkiestrą i Chórem Teatro Real; Madama Butterfly w Teatro Coccia w Novarze; VI Symfonię Mahlera z Filharmonią w Maladze; La verbena de la paloma w Teatro de la Zarzuela; Luisa Fernanda z Orkiestrą i Chórem Filharmonii Krakowskiej; oraz Carmen Bizeta podczas Quincena Musical w San Sebastián (Hiszpania).

Ponadto prowadził koncerty z takimi artystami jak Lise Davidsen (Teatro Real, Ópera de A Coruña, Turku Music Festival w Finlandii i Opera Narodowa w Bukareszcie), Mariella Devia (Teatro Real, Ópera de A Coruña, Teatro San Carlo w Neapolu) i Roberto Alagna (Ópera de A Coruña).

Dyskografia José Miguela Péreza-Sierry obejmuje m.in.: monograficzną płytę z utworami Illarramendiego (Symfonie nr 4 i 9) z Euskadi Symphony Orchestra (Sony), recital z mezzosopranistką Marianną Pizzolato (Naxos), opery Adelson e Salvini Belliniego (Bongiovanni), Ricciardo e Zoraïde, Matilde di Shabran, Aureliano in Palmira, L’equivoco stravagante, La scala di seta i Armida Rossiniego (Naxos), Manon Lescaut na DVD z Teatro Massimo Bellini w Katanii (Unitel), a także album z barytonem Vittorio Prato z repertuarem belcanto (Illiria).

fot. Ofelia Matos

Jochen SCHÖNLEBER - niemiecki reżyser operowy i publicysta. Ukończył studia humanistyczne na Uniwersytecie Eberharda Karlsa w Tybindze. W latach 1985–1986 asystował Jurijowi Ljubimowowi w Staatsoper w Stuttgarcie i Karlsruhe. Od 1987 do 1993 pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Theaterkeller Sindelfingen. Od tego czasu aktywnie zajmuje się reżyserią. Realizował m.in. takie przedstawienia, jak Kassandra (1988), Weiße Rose (1989), Maria Stuart (1990) i Das letzte Band (1991).

Od 1992 Schönleber jest Dyrektorem Artystycznym festiwalu Rossini in Wildbad. Od 2004 roku jest również Dyrektorem Akademii BelCanto. W Bad Wildbad reżyserował m.in. Edipo a Colono (1992), Semiramide (2005) i Il barbiere di Siviglia (2023). W 2017 roku w Tybindze zrealizował współczesną premierę Il cacciatore deluso Jommelliego, która została również wydana na DVD.

fot. Magdalena Kiwior

Polina ANIKINA – edukację muzyczną rozpoczęła w Konserwatorium Muzycznym im. N. Rimskiego-Korsakowa w Sankt Petersburgu, a od 2021 roku kontynuuje studia w zakresie śpiewu operowego w Państwowym Konserwatorium Muzycznym im. G. Rossiniego w Pesaro (Włochy).

Brała udział w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych artystów, takich jak Mario Antonio Diaz Varas, Alessandro Corbelli, Filippo Morace, Raúl Giménez oraz José Carreras (2024).

Doświadczenie sceniczne Poliny obejmuje występy w Rosji, Włoszech, Niemczech i Polsce. W jej repertuarze operowym znajdują się role: Lariny i Olgi w Eugeniuszu Onieginie P.I. Czajkowskiego, tytułową w Raffaellu A. Arenskiego, Anniny w Traviacie G. Verdiego, Rosiny w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego oraz Izabeli we Włoszce w Algierze G. Rossiniego. Występowała m.in. podczas Royal Opera Festival w Krakowie, festiwalu Rossini in Wildbad oraz na scenach Teatro Savoia w Campobasso i Teatru Maryjskiego w Sankt Petersburgu.

W repertuarze koncertowym artystki znajdują się utwory od baroku po romantyzm, które wykonywała podczas koncertów, takich jak Canto e Organo w Pesaro, Scarlatti e Pergolesi w Sankt Petersburgu czy Parigi ai tempi di Rossini z orkiestrą Wunderkammer w Pesaro.

Polina jest laureatką wielu konkursów wokalnych, w tym I nagrody na 12. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym dla Młodych Wykonawców w Estonii, I nagrody w CIMP International Music Competition w Pesaro oraz II nagrody w Élite Competition w USA.

fot. Fiona Craig

Patrick KABONGO – urodzony w Kongo – choć posiada obywatelstwo francuskie – Patrick Kabongo od wczesnego dzieciństwa z wielką pasją zajmował się śpiewem. Podczas magisterskich studiów z zakresu inżynierii z zapałem praktykował śpiew chóralny. Po wykonaniu Requiem W.A. Mozarta

w Kinszasie otrzymał stypendium na studia śpiewu w Królewskim Konserwatorium w Brukseli. Jego marzenie powoli zaczęło się spełniać.

W 2009 roku zadebiutował na scenie w operze L’incoronazione di Poppea z zespołem Scherzi Musicali. W latach 2010–2012 był członkiem grupy młodych śpiewaków w Opéra de Rouen Haute-Normandie. W 2013 roku był członkiem Akademii Opéra Comique w Paryżu.

Choć bez wątpienia znalazł swoją drogę, jego prawdziwy głos dopiero ma zostać odkryty. Kierując się radami swojego muzycznego mentora Bertranda Halary, pracuje nad wyższym, lżejszym repertuarem i afirmuje się jako prawdziwy tenor rossiniowski. W 2012 roku odniósł sukces, debiutując w roli tytułowej w Le Comte Ory z zespołem Ensemble Matheus pod dyrekcją Jean-Christophe Spinosiego. Rok później wystąpił jako Norfolk w Elisabetta, Regina d’Inghilterra G. Rossiniego, ponownie z Ensemble Matheus.

W latach 2015–2017 był członkiem Accademia del Maggio Musicale we Florencji, gdzie pogłębiał swój repertuar belcanto. Od tego czasu występował w Teatro Maggio Musicale we Florencji (Lindoro w L'italiana in Algeri G. R. Rossiniego), Teatro Massimo w Palermo (Nemorino w L'elisir d'amore G. D. Donizettiego), Teatro Olimpico w Vicenzie (L'inganno felice G. R. Rossiniego), Teatro Lirico di Cagliari (Elvino w La Sonnambula V. B. Belliniego), Oman Opera (Almaviva w Il barbiere di Siviglia G. R. Rossiniego), Opéra du Rhin i Operze w Kolonii (Barkouf J. Offenbacha), Operze w Metz (Don Pasquale G. D. Donizettiego, Le Comte Ory G. R. Rossiniego, Un chapeau de paille d’Italie N. Rota), Operze w Tours (L'italiana in Algeri i Il barbiere di Siviglia G. R. Rossiniego), Operze w Nicei (La Dame Blanche F. Boieldieu), Operze w Klagenfurcie (Il barbiere di Siviglia G. R. Rossiniego) oraz na Festiwalu „Rossini in Wildbad“ (L'equivoco stravagante, Moïse et Pharaon, Tancredi, Armida, Ermione G. R. Rossiniego).

W ciągu ostatnich dwóch sezonów zadebiutował na scenach Opéra de Québec, Irish National Opera (Ernesto w Don Pasquale G. D. Donizettiego) oraz MusikTheater an der Wien (Les Martyrs G. D. Donizettiego). Wystąpił także na Opéra d’Avignon (Il turco in Italia G. R. Rossiniego), Festiwalu Donizetti w Bergamo (francuska wersja Lucia di Lammermoor G. D. Donizettiego), Festiwalu SWR w Schwetzingen (Zemira e Azor A. Grétry’ego, wersja włoska), Festiwalu „Rossini in Wildbad“ (Le Comte Ory G. R. Rossiniego), National Theatre Mannheim (La Resurrezione G. F. Händla), Operze Krefeld-Mönchengladbach (Il viaggio a Reims G. R. Rossiniego), Deutsche Oper am Rhein (La Cenerentola G. R. Rossiniego) oraz Operze w Lipsku (La Cenerentola G. R. Rossiniego).

Plany na sezon 2024/25 obejmują La Cenerentola G. R. Rossiniego w Teatro Maggio Musicale Fiorentino, La fille du régiment G. D. Donizettiego w Opéra Royal de Versailles, Il viaggio a Reims G. R. Rossiniego w Operze Krefeld-Mönchengladbach oraz w Gorizii/Nova Gorica (Słowenia) w ramach obchodów „Europejskiej Stolicy Kultury“, a także Pierre de Médicis J. Poniatowskiego (wersja koncertowa) oraz La Cenerentola G. R. Rossiniego na Royal Opera Festival w Krakowie oraz na Festiwalu Rossiniego w Wildbad.

fot. David Morganti

Emmanuel FRANCO – meksykańsko-holenderski baryton o wybitnych umiejętnościach aktorskich i w pełni ukształtowanym, jasnym głosie, szczególnie predysponowany do wykonywania repertuaru bel canto. Z wokalistyki uzyskał stopień licencjata w Konserwatorium Muzycznym w San Francisco oraz tytuł magistra w Dutch National Opera Academy. Był jednym z ogólnoświatowych ćwierćfinalistów konkursu Plácido Domingo OPERALIA 2016 w Guadalajarze w Meksyku.

Brał udział w Wexford Festival Opera w Irlandii, jako Mustafa w Adinie G. Rossiniego oraz jako Camillo w światowej premierze La Cucina A. Synnotta. Jest stałym gościem Festiwalu Operowego Bel Canto Rossini in Wildbad w Niemczech, gdzie wystąpił w kilku produkcjach, m.in. Joli-Coeur w Le Philtre D. Aubera, Buralicchio w L’Equivoco Stravagante i Aliprado w Matilde di Shabran Rossiniego.

Ostatnio zadebiutował we Włoszech w Fondazione Teatro Coccia w Novarze jako Dandini w Kopciuszku Rossiniego pod batutą Antonino Foglianiego oraz w Teatro Filarmonico di Verona jako Germano w Jedwabnej drabince Rossiniego. W Pampelunie w Hiszpanii wystąpił jako Belcore w Napoju miłosnym G. Donizettiego z AGAO Fundación Baluarte. Zadebiutował w Niemczech w Badisches Staatstheater Karlsruhe, wykonując partię Chrabiego w Weselu Figara W.A. Mozarta z Badische Staatskapelle.

W latach 2015–2017 był artystą rezydentem w Opéra National du Rhin w Strasburgu we Francji. Występował tam jako Le Marchand Ambulant i Dwarf Pic w Blanche-Neige M.F. Langego, Der Zweiter Nazarener w Salome R. Straussa, Bruschino Senior w Il Signor Bruschino Rossiniego, Figaro w Cyruliku sewilskim G. Paisiello i Le Fou w nowej produkcji Cendrillon Rossiniego, Arcykapłan w Idomeneo Mozarta, Slook w La Cambiale di Matrimonio Rossiniego, a także jeden z posłów w nowej produkcji Roberta Carsena Don Carlo G. Verdiego pod batutą Daniele Callegari.

W Meksyku występował jako Figaro w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Sharpless w Madame Butterfly G. Pucciniego z Tijuana Opera Company, Don Parmenione w L’Ocassione fa il ladro Rossiniego i Germano w Jedwabnej drabince Rossiniego z ProOpera oraz Belcore w Napoju miłosnym Donizettiego z Orquesta Sinfónica del Estado de México. W Stanach Zjednoczonych kreował takie role, jak: Ping w Turandot Pucciniego i Manuel w La Vida Breve M. de Falli z West Bay Opera oraz Prince Yamadori w Madame Butterfly z Livermore Valley Opera. Repertuar koncertowy i oratoryjny Emmanuela obejmuje także Lieder eines fahrenden Gesellen G. Mahlera, Carmina Burana C. Orffa, Weihnachtsoratorium J.S. Bacha, Requiem i Mszę Koronacyjną Mozarta oraz Misa Tango L. Bakalova.

Uczestniczył w nagraniach płytowych dla wytwórni NAXOS Music Records, a także współpracował ze znanymi dyrygentami, takimi jak Luciano Acocella, José Miguel Pérez-Sierra i Gianluigi Gelmetti. W tegorocznej VII edycji Royal Opera Festival wystąpi jako Dandini w Kopciuszku G. Rossiniego.

fot. Hans Schellevis

Filippo MORACE – ukończył z wyróżnieniem studia w zakresie śpiewu operowego w Konserwatorium w Salerno pod kierunkiem P. Schettino. Naukę kontynuował u Renato Paneraia, a następnie u Shermanna Lowe’a.

Karierę artystyczną rozpoczął w Teatro di San Carlo w Neapolu, występując w Le convenienze e inconvenienze teatrali G. Donizettiego oraz Le 99 disgrazie di Pulcinella I. Strawińskiego – oba spektakle zostały wyreżyserowane przez R. De Simone. Z tym samym reżyserem zadebiutował także w Livietta e Tracollo G.B. Pergolesiego oraz w Festa da Requiem R. De Simone’a.

Laureat licznych nagród w konkursach krajowych i międzynarodowych – w 1999 roku zdobył pierwszą nagrodę na Konkursie G. Belli w Spoleto, gdzie uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez N. De Carolisa i R. Brusona. Tam zadebiutował również w rolach tytułowych w Weselu Figara W.A. Mozarta oraz Oberto, conte di San Bonifacio G. Verdiego.

Występował w wielu produkcjach operowych, m.in. w Cyruliku sewilskim (role: Bartolo i Basilio) G. Rossiniego na scenach La Fenice w Wenecji, Stadttheater Klagenfurt, Teatro dell’Opera di Roma, Teatro San Carlo w Neapolu oraz Staatsoper w Berlinie; w Nina, o sia la pazza per amore (jako Conte) G. Paisiella w Casercie; w Kopciuszku (jako Don Magnifico) i Włoszce w Algierze (jako Haly) G. Rossiniego w Teatro dell’Opera di Roma; w Il marito disperato (jako Conte) D. Cimarosy oraz Jenufie (jako Miller) L. Janáčka w Teatro San Carlo w Neapolu; a także w Weselu Figara (jako Figaro) w Teatro Sperimentale di Spoleto i Stadttheater Klagenfurt – zawsze w rolach pierwszoplanowych.

Brał udział w wielkim ponownym otwarciu Teatro dell’Opera di Roma, występując w Tosce G. Pucciniego (jako Carceriere) u boku L. Pavarottiego, pod batutą P. Domingo. Koncert był transmitowany na cały świat.

Śpiewał w Podróży do Reims (jako Don Profondo) G. Rossiniego oraz Nocy Majowej (Drunkard) N. Rimskiego-Korsakowa w Teatro Comunale di Bologna; w Napoju miłosnym (Dulcamara) G. Donizettiego i Peterze Grimesie (Swallow) B. Brittena w Teatro Verdi w Trieście; w L’osteria di Marechiaro (Conte) G. Paisiella w Teatro San Carlo w Neapolu; w The Death of Klinghoffer (Rambo) J. Adamsa w Ferrarze i Modenie; w Cyganeczce (Ranuccio) G. Donizettiego i Ivanhoe (Ismael) G. Rossiniego w Martina Franca; w Cyganerii (Schaunard) G. Pucciniego w Teatro dell’Opera di Roma, Teatro Comunale di Bologna, Teatro San Carlo w Neapolu, na Sferisterio w Maceracie, a ostatnio także w produkcji F. Zeffirellego w Teatro alla Scala, gdzie wcześniej debiutował w Gianni Schicchi (Betto di Signa) G. Pucciniego.

W 2004 roku zadebiutował na Rossini Opera Festival w Il trionfo delle belle pod batutą A. Foglianiego. Występował także w Il Flaminio (jako Bastiano) G.B. Pergolesiego w Beaune (Francja) oraz na Pergolesi-Spontini Festival w Jesi; w Cyruliku sewilskim (jako Bartolo) G. Paisiella i Czarnym dominie (Ursule) D. Aubera w La Fenice w Wenecji; w Turku we Włoszech (Prosdocimo), Napoju miłosnym (Dulcamara) i Il Socrate immaginario (Plato) G. Paisiella w Teatro San Carlo w Neapolu; a także w Manon Lescaut G. Pucciniego (Geronte de Ravoir) w Concertgebouw w Amsterdamie. Wystąpił również w Hrabim Ory (jako Gouverneur) G. Rossiniego.

W listopadzie 2005 roku zaśpiewał w Podróży do Reims (Trombonok) G. Rossiniego w Salle Garnier w Monte Carlo podczas koronacji księcia Alberta II.

Do innych znaczących występów należą: w Teatro São Carlos w Lizbonie oraz Théâtre de la Monnaie w Brukseli jako Bartolo i Basilio w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego i Paisiella; Włoszce w Algierze (Haly) G. Rossiniego; Capuleti i Montecchi (Lorenzo) V. Belliniego w ABAO OLBE w Bilbao; Napoju milosnym (Dulcamara) w Palma de Mallorca; Weselu Figara (Bartolo) W.A. Mozarta w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu; Il Socrate immaginario (Plato) G. Paisiella w Teatro alla Scala w Mediolanie; oraz Kopciuszku (Don Magnifico) G. Rossiniego w Wielkiej Sali Konserwatorium Moskiewskiego.

W ostatnim sezonie operowym wystąpił w Alidoro L. Leo w Teatro Comunale di Reggio Emilia z Barokową Orkiestrą Pietà dei Turchini pod dyrekcją T. Florio; w Lu Vommere a duello (Don Simone) R. De Simone w Teatro San Carlo w Neapolu podczas Międzynarodowego Festiwalu w Neapolu; w Don Bucefalo (rola tytułowa) P. Cagnoniego na Festival della Valle d’Itria; w Didone (Sinon Grek) F. Cavalliego w Teatro alla Scala w Mediolanie; oraz w La virtù de’ strali d’amore (Mars) F. Cavalliego w La Fenice w Wenecji z zespołem Europa Galante pod batutą F. Biondiego.

Współpracował z wybitnymi dyrygentami, takimi jak: D. Gatti, P. Maag, V. Yourowsky, R. De Burgos, E. De Waart, J. Rhorer, G. Ferro, R. De Bernhardt, J. Conlon, R. Frizza, G. Gelmetti, L. Guttler, D. Panni, D. Renzetti, D. Benini, P. Domingo, F. Biondi, A. Florio, O. D’Antone, A. Fogliani, V. Lipanovic, G. Bisanti, M. Balderi, A. Letonija, P. Bosman, D. Arrivabeni, L. Viotti, D. Webb, D. Guidarini, F. Aprea, B. Bartoletti, M. Minkowski, G. Hull, M. Mariotti, O. Alessandrini i J. Caldi.

Współpracował również z uznanymi reżyserami, m.in.: R. De Simone, L. Ronconi, F. Zeffirelli, E. Krief, G. Stefanutti, P. Pizzi, R. Carsen, D. Gandini, D. Livermore, M. Brockhaus, E. Sagi, M. Le Moli, M. Mariani, T. Servillo, G. Curran, A. Esposito, A. Ripa di Meana, M. Crivelli, G. Morassi, J. Joel, R. Ranieri, G. Scaparro, C. Pasqual, G. Porras i L. Calenda.

Zdobył liczne prestiżowe nagrody i posiada bogatą dyskografię – zarówno z nagraniami audio, jak i wideo.

Wśród jego najbliższych zobowiązań artystycznych znajdują się występy w Le zite ’ngalera w Teatro alla Scala w Mediolanie oraz w Così fan tutte (Don Alfonso) w National Theater w Tokio.

fot. Bruno Cristillo

Ellada KOLLER (Mashynskaya) – sopranistka oddana sztuce operowej. Ukończyła z wyróżnieniem Białoruską Państwową Akademię Muzyczną w 2021 roku. W Białorusi współpracowała z Orkiestrą Symfoniczną im. M.K. Ogińskiego oraz występowała w Białoruskiej Filharmonii Państwowej, zdobywając cenne doświadczenie sceniczne.

Od 2022 roku mieszka w Polsce i aktywnie rozwija swoją karierę artystyczną w całej Europie. W 2024 roku wzięła udział w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Karola Szymanowskiego, a także otrzymała nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Gabrieli Beňačkovej. W 2025 roku miała zaszczyt wystąpić na scenie Państwowej Opery Słowackiej.

Znana z miękkości głosu i umiejętności wyrażania głębokich emocji, nawiązuje autentyczne relacje z publicznością. Dla Ellady muzyka to nie tylko zawód – to sposób opowiadania historii, wzbudzania emocji i dzielenia się transformującą siłą opery ze światem.

fot. Olga Jasin

Verena KRONBICHLER – mezzosopran, urodzona w Południowym Tyrolu, studiowała śpiew i pedagogikę wokalną na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Wiedniu w klasie śpiewu zespołowego, gdzie kształciła się pod kierunkiem KrassimaryStoyanovej oraz KarlheinzaHansera. Kontynuowała naukę na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Monachium w klasie śpiewu zespołowego u ChristianeIven oraz w zakresie pieśni artystycznej u Christiana Gerhahera, a następnie u Ursuli Hesse von den Steinen w Hochschule Roberta Schumanna w Düsseldorfie.

Verena była członkinią Studia Operowego przy Deutsche Oper am Rhein przez dwa sezony (2022–2024). Występowała tam m.in. jako Zulma w L’Italiana in Algeri G. Rossiniego, Aninna w La Traviata G. Verdiego, Alisa w Lucia di Lammermoor G. Donizettiego, Laudines Herz w Iwein Löwenritter M. Eggerta, Sandmännchen w Hänselund Gretel E. Humperdincka, Kate Pinkerton w Madama Butterfly G. Pucciniego, młoda Babilonka w Hérodiade J. Masseneta oraz w wielu innych rolach.

Brała również udział w licznych koncertach, m.in. jako solistka gościnna w Paukenmesse Haydna z Rhein-Erft Chamber Philharmonic Orchestra w Filharmonii Kolońskiej, w Lieder lines fahrenden Gesellen Mahlera z orkiestrą Wilde Gungl w Herkulessaal w Monachium, w Stabat Mater Dvořáka w Tonhalle w Düsseldorfie oraz w różnych recitalach pieśni w ramach Liedforum Köln.

W 2023 roku uczestniczyła w Solti Accademia, a w sezonie 2024/25 bierze udział w Liedakademie podczas festiwalu Heidelberger Frühling. Mistrzowskie kursy wokalne pod kierunkiem Thomasa Hampsona, Edith Wiens, Mariusa Vlada, Barbary Frittoli, Jonathana Pappa, François Le Rouxa, Richarda Bonynge’a i Leo Nucciego stanowiły ważne źródło artystycznej inspiracji i rozwoju.

Verena była finalistką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. IVC 's-Hertogenbosch, Konkursu Belvedere im. Hansa Gabora, CLIP Portofino oraz Osaka International Music Competition.

Występowała na scenie Schlosstheater Schönbrunn jako Druga Dama w Die Zauberflöte W.A. Mozarta, Hänsel w Hänselund Gretel E. Humperdincka oraz Rosina w Il barbiere di Siviglia G. Rossiniego. Zagrała również Dorabellę w Così fan tutte W. A. Mozarta w Kultur kongresszentrum w Eisenstadt (Austria). Kolejne angaże gościnne zaprowadziły ją na sceny Theater Bonn oraz Musiktheater Mönchengladbach. fot. Lena Kern

Doğukan ÖZKAN – bas-baryton. W 2011 roku został przyjęty na Uniwersytet Dokuz Eylül, gdzie rozpoczął naukę pod kierunkiem Jeanette Thompson. Już od początku swojej edukacji muzycznej brał udział w licznych konkursach wokalnych. Zdobył pierwszą nagrodę w 8. Ogólnokrajowym Konkursie Młodych Solistów oraz otrzymał stypendium i zaproszenie na Aspen Music Festival na dwa kolejne lata.

Özkan brał również udział w kilku konkursach wokalnych w Europie. Był finalistą konkursu II Concorso Internazionale di Canto Lirico – Premio Città di Saluzzo, gdzie zebrał pozytywne opinie od jury. W bieżącym roku dotarł także do ćwierćfinału prestiżowego konkursu Neue Stimmen.

Swoją karierę solową rozpoczął, wykonując partie takie jak: Hrabia Ceprano w Rigoletto G. Verdiego, Don Basilio w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, Leporello w Don Giovannim W.A. Mozarta, Drugi Filistyn w Samsonie i Dalili C. Saint-Saënsa, Markiz di Calatrava i Ojciec Guardiano w La forza del destino G. Verdiego, Raimondo w Łucji z Lammermooru G. Donizettiego, Attila w Attila G. Verdiego oraz Colline w Cyganerii G. Pucciniego. Wszystkie te role zaśpiewał na scenie Państwowej Opery i Baletu w Izmirze.

Międzynarodowy debiut Özkana miał miejsce w Deutsche Oper Berlin, gdzie wcielił się w rolę Arcykapłana Baala w Nabucco G. Verdiego. Następnie został zaproszony przez Państwową Operę w Stambule do wykonania partii w Mahomecie II G. Rossiniego pod batutą Alessandro De Marchiego. Wkrótce później otrzymał zaproszenie z Rossini Festival w Wildbad, gdzie zaśpiewał rolę Mustafy we Włoszce w Algierze G. Rossiniego.

fot. Murat Dürüm

Partnerzy Royal Opera Festival: