Wykonawcy:
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Marco Angius – dyrygent
Jonathan Fournel – fortepian
Repertuar:
Muzyka ma wspaniałą zdolność przenoszenia nas w czasie i przestrzeni. Wędrówkę zaczynamy od miasta Arles w Prowansji, gdzie mieszkała bohaterka Arlezjanki G. Bizeta, wystawionej w 1872 roku w Paryżu. Spektakl nie odniósł większego sukcesu, ale fragmenty partytury wykorzystano w dwóch suitach instrumentalnych, a te szybko zadomowiły się w repertuarze orkiestr całego świata. Pierwszą suitę ułożył Bizet, drugą – E. Guiraud.
Z Prowansji przenosimy się do Luksoru i Kairu. To tam w 1896 roku C. Saint-Saëns skomponował V Koncert fortepianowy F-dur Egipski. Okazją był okrągły jubileusz – 50. rocznica debiutu artysty na deskach paryskiej Salle Pleyel. Ostatni w dorobku kompozytora V Koncert, zadedykowany pianiście L. Diémerowi, dzieliło od poprzedniego aż 20 lat.
Wracamy do Europy, witającej nas włoskim tańcem saltarello i uwerturą koncertową Karnawał rzymski. Po operze Benvenuto Cellini to kolejne dzieło H. Berlioza związane z Wiecznym Miastem oraz okresem karnawału. O ile spektakle Benvenuta nie cieszyły się powodzeniem, to wykorzystujący tematy tej opery Karnawał od razu zdobył serca publiczności.
Gorące rytmy zauroczyły także M. Ravela, którego Boléro to stylizacja hiszpańskiego tańca o tej samej nazwie. Utwór, skomponowany na zamówienie tancerki I. Rubinstein, powstał jako muzyka do widowiska baletowego. Sceniczne prawykonanie odbyło się w Paryżu w 1928 roku. Chociaż dziś trudno w to uwierzyć, spektakl wzbudził wiele kontrowersji, a pierwsze koncertowe wykonanie Boléra uznano za… nudne!
Dorota Staszkiewicz
Marco ANGIUS - włoski dyrygent, pracował z takimi orkiestrami, jak Tokyo Philharmonic, Ensemble Intercontemporain, London Sinfonietta, Orchestre de Chambre de Lausanne, Orchestre Symphonique et Lyrique de Nancy, Orchestre de Lorraine, Orchestre Philharmonique de Luxembourg, Muziekgebouw/Bimhuis w Amsterdamie, Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI, Orchestra del Teatro La Fenice, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, Orchestra del Teatro Comunale di Bologna, Orchestra del Teatro Regio di Torino, Orchestra dell’Arena di Verona, LaToscanini di Parma, Orchestra Sinfonica di Milano, Orchestra della Svizzera Italiana, Orchestra Haydn di Bolzano e Trento, ORT-Orchestra della Toscana, I Pomeriggi Musicali.
Stale obecny na najważniejszych europejskich festiwalach muzyki współczesnej, w 2016 roku otworzył Sezon Teatro La Fenice spektaklem Aquagranda Filippo Perocco (Nagroda Abbiati 2017), a rok później Biennale Muzyki w Wenecji z Inori K. Stockhausena. Dyrygował Káťa Kabanová L. Janáčka w Teatro Regio di Torino pod dyrekcją Roberta Carsena i Prometeo Luigiego Nono w nowym wydaniu krytycznym w Teatro Regio di Parma, Medeamaterialem P. Dusapina w Comunale di Bologna (Premio Abbiati 2018), Sancta Susanna P. Hindemitha i Cavalleria rusticana P. Mascagniego w Teatro Lirico di Cagliari. W Teatro Comunale di Bologna dyrygował Il suono giallo Alessandro Solbiatiego (Nagroda Abbiati 2016), Don Perlimplina Bruno Maderny i Luci mie traditrici S. Sciarrino pod dyrekcją Jürgena Flimma. W 2018 roku otworzył sezon Maggio Fiorentino w Operze Florenckiej spektaklem Le Villi G. Pucciniego. Z Orkiestrą Sinfonica Nazionale della RAI di Torino dyrygował większością edycji RAI Nuova Musica od 2007 roku do chwili obecnej.
Do jego najnowszych przedstawień należą Peleas i Melisanda C. Debussy’ego w Teatro Regio di Parma; Aspern S. Sciarrino w Teatro La Fenice; Przygody Lisiczki Chytruski L. Janáčka, L’Italia del destino Luca Mosca i La metamorfosi Silvii Colasanti w Maggio Musicale Fiorentino; Hanjo T. Hosokawy z Orkiestrą Haydn di Bolzano e Trento; Ecuba G.F. Malipiero w Teatro Olimpico di Vicenza; VI Symfonia G. Mahlera z Orkiestrą Arena di Verona w Auditorium w Mediolanie w ramach Festiwalu Mahlerowskiego. Od 2011 roku jest głównym dyrygentem Ensemble Bernasconi Accademia Teatro alla Scala, od 2015 roku jest dyrektorem muzycznym i artystycznym Orchestra di Padova e del Veneto, z którą dyrygował wszystkimi symfoniami L. van Beethovena i F. Schuberta oraz nagrał liczne płyty z muzyką od J.S. Bacha przez J. Brahmsa, A. Brucknera, R. Wagnera aż po współczesnych kompozytorów, takich jak F. Donatoni, S. Sciarrino, N. Castiglioni, L. Dallapiccola, H. Henze, G. Manzoni; dyptyk Siedem grzechów głównych K. Weila / Dydony i Eneasza H. Purcella dla Teatro Comunale w Bolonii i Teatro Valli w Reggio Emilia; dyptyk Il Castello del Duca Barbablù B. Bartóka / La porta divisoria F. Carpi w Teatro Verdi di Trieste; Anita G. Cappelliego i diptycka Procedura penale L. Chailly’ego / La smorfia B. Bettinelliego w Spoleto. Przyszłe projekty obejmują: koncerty symfoniczne z Orchestra di Padova e del Veneto i Filharmonią Krakowską.
Jego obszerna dyskografia obejmująca ponad trzydzieści albumów zawiera dzieła S. Sciarrino, L. Nono, A. Schönberga (Pierrot lunaire), B. Battistelli, O. Adámek (z Ensemble Intercontemporain dla Wergo). W 2007 roku został uhonorowany nagrodą Amadeus za Mixtim autorstwa Ivana Fedele, kompozytora, którego wszystkie dzieła na skrzypce i orkiestrę nagrał z Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI, natomiast w 2023 roku otrzymał nagrodę Abbiati za album Parole da Beckett z muzyką Giacomo Manzoniego.
Autor trzech publikacji: Riverberazioni (Il Poligrafo, 2022), Come avvicinare il silenzio (Il Poligrafo, 2020), Del suono estremo (Aracne, 2014).
Jonathan FOURNEL - rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku 7 lat w swoim rodzinnym mieście Sarreguemines we wschodniej Francji, a następnie wstąpił do Konserwatorium w Strasburgu. W wieku 12 lat został przyjęty do Saarbrücken Musikhochschule w Niemczech do klasy Roberta Leonardy’ego i Jeana Micaulta. W tym samym czasie rozpoczął współpracę z pianistką Gisèle Magnan, która do dziś jest jego mentorką. Następnie w wieku 16 lat został przyjęty do Paryskiego Conservatoire National Supérieur de Musique, gdzie studiował pod kierunkiem Brigitte Engerer, Bruno Rigutto, Claire Désert i Michela Dalberto. We wrześniu 2016 roku dołączył na kolejne 5 lat do studia Louisa Lortiego i Avo Kouyoumdjiana w Chapelle Musicale Reine Elisabeth w Brukseli.
Jonathan Fournel olśnił międzynarodową scenę muzyczną kiedy wiosną 2021 roku wygrał, w wieku 27 lat, jeden z najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych świata – Międzynarodowy konkurs Królowej Elżbiety otrzymując Grand Prix-Queen Mathilde Prize. Otrzymał ponadto nagrodę Musiq3 Audience oraz Canvas-Klara. Kilka lat wcześniej, w wieku 20 lat, zdobył pierwsze nagrody na Scottish International Piano Competition w Glasgow i Międzynarodowym konkursie Viottiego w Vercelli.
To, co najbardziej uderza w grze Fournela, poza jego oszałamiającą techniką i niezwykłym spektrum brzmień, to zrównoważona mieszanka wykwintnego wyrafinowania i dzikiego instynktu, jego naturalny liryzm i jasna klarowność interpretacji rzucających światło na szczegóły przy bardzo dojrzałym rozumieniu dzieła.
Jest gościem takich sal koncertowych i festiwali, jak Concertgebouw Amsterdam, Gewandhaus Leipzig, Konzerthaus Vienna, Elbphilharmonie Hamburg, Hannover’s Funkhaus, Rheingau Musik Festival, Verbier Festival, Sommets Musicaux de Gstaad, Klavier Festival Ruhr, Philharmonie de Paris, Théâtre des Champs- Elizejskie, Audytorium Radia France, Festiwal La Roque d’Anthéron, Filharmonia Luksemburska, Royal Glasgow Concert Hall, Bozar Bruksela, Flagey, de Bijloke Gent, Kumho Art Hall Seul, Tongyeong Concert Hall, Sala Saõ Paulo, Usher Hall w Edynburgu, Sala Verdi Milan w Paryżu.
Jonathan współpracował z takimi dyrygentami, jak Stéphane Denève, Jonathon Heyward, Thomas Dausgaard, Peter Oundjian, Lio Kuokman, Howard Griffiths, Gabor Kali, Hugh Wolff, Fan Tao i takimi orkiestrami, jak Orchestre Philharmonique du Luxembourg, Bruksela Philharmonic, Belgijska Deutsche Radio Philharmonie, NordWest Deutsche Philharmonie, Orchestre de Chambre de Paris, Royal Scottish National Orchestra, NOSPR, Orchestre National d’Ile de France, Orchestre National de Bordeaux, Chorwacka Orkiestra Radia i Telewizji.
Choć doceniono już jego szczególny talent do interpretacji muzyki Mozarta, Chopina czy Brahmsa, Fournel dysponuje również szerokim repertuarem, a szczególnym zainteresowaniem darzy muzykę współczesną. Do godnych uwagi należą światowe prawykonania III Sonaty fortepianowej francuskiego kompozytora Nicolasa Bacriego oraz kilka utworów młodego francuskiego kompozytora Pierre-Alaina Braye-Weppe. Artysta często włączał do programów swoich recitali także dzieła Rory’ego Boyle’a, Guillaume’a Connessona czy Thomasa Adesa. Muzyka kameralna zawsze była ważną częścią jego muzycznej drogi; współpracował z takimi muzykami, jak Gautier Capuçon, Augustin Dumay, Vassilena Serafimova, Victor Julien-Laferrière czy kwartety Hermes i Modigliani.
Jonathan był „Klasycznym Objawieniem 2017” paryskiego ADAMI i jest wspierany przez kilku sponsorów: Fondation Colas, Fondation Goéland i Allumeurs d’Etoiles.
Partner:
