Filharmonia Krakowska
Instytucja kultury województwa małopolskiego
A- A A+
Szukaj

Menu

Miejsca zostały obecnie zablokowane na czas rezerwacji.
29 06-2025
godz. 18:00
Miejsce Zespół Szkół Muzycznych im. Ignacego Jana Paderewskiego w Tarnowie, ul. Lippóczy'ego 4
Rodzaj koncertu Koncerty Oratoryjne
Rodzaj abonamentu
CENA BILETÓW: normalny: 40 zł ulgowy: 30 zł
Przewijaj wydarzenia
ROYAL OPERA FESTIVAL
29-06-2025 godz. 18:00 Zespół Szkół Muzycznych im. Ignacego Jana Paderewskiego w Tarnowie, ul. Lippóczy'ego 4
CENA BILETÓW: normalny: 40 zł ulgowy: 30 zł

Wykonawcy:

Chór Filharmonii Krakowskiej
Alexander Humala – dyrygent
Ellada Koller - sopran
Verena Kronblichler - mezzosopran
Stanisław Napierała - tenor
Dogukan Özkan - bas
Monika Płachta - fortepian
Ireneusz Boczek - fortepian
Jadwiga Kowalska - organy
Janusz Wierzgacz - chórmistrz

Repertuar:

Gioachino Rossini - Petite messe solennelle


Koncert pod patronatem honorowym Ambasady Hiszpanii w Polsce
oraz Instytutu Cervantesa w Krakowie




Mała msza uroczysta” – ostatnie wielkie arcydzieło Gioachina Rossiniego, łabędzi śpiew „Łabędzia z Pesaro”, po raz pierwszy zabrzmiała w marcu 1864 roku. Prawykonanie Petite messe solennelle w prywatnej kaplicy bankiera Alexisa Pillet-Will zaszczycili obecnością m.in. Daniel Auber i Giacomo Meyerbeer, a ich pochlebną opinię potwierdził sukces późniejszej, oficjalnej premiery dzieła. Wielu wielbicieli twórczości Rossiniego, który przekroczył siedemdziesiątkę i po Petite messe solennelle skomponował jeszcze tylko kilka okolicznościowych utworów, uznało mszę za jego muzyczny testament.


Petite messe solennelle powstała w Passy, w ciągu zaledwie dwóch miesięcy. Od ostatniej kompozycji Rossiniego, czyli Wilhelma Tella, dzieliło ją ponad 30 lat. Urzekająca bogactwem inwencji i harmonii msza wcale nie jest mała – Rossini nazwał tak monumentalną kompozycję z przekory. Żartował też, że stanowi jego „ostatni grzech śmiertelny”, ponieważ nie nawiązuje do tradycyjnych utworów religijnych, za to przypomina styl wcześniejszych oper Gioacchina.

Zachęcony przez przyjaciół, postanowił wkrótce rozszerzyć kameralną obsadę mszy, jednak z powodu udziału kobiet Petite messe solennelle nie mogła być wykonywana


w przestronnych wnętrzach kościołów. Rossini starał się nawet o specjalną zgodę papieża, ale jej nie uzyskał. Wariant orkiestrowy usłyszano dopiero w 1869 roku w Paryżu, już po śmierci kompozytora. Umierając, odmówił ostatniego namaszczenia, bo przecież dzieła takie jak Stabat Mater czy Petite messe i tak musiały mu otworzyć drzwi do raju…

Dorota Staszkiewicz





Alexander HUMALA - dyrygent, który wyróżnia się ekspresją gestyczną i głęboką muzykalnością. Ukończył studia na wydziale dyrygentury chóralnej na Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej oraz na wydziale dyrygentury symfonicznej w Konserwatorium w Rotterdamie. Doskonaląc swój warsztat, uczestniczył w mistrzowskich kursach prowadzonych przez takich dyrygentów, jak Colin Metters, Jurij Simonow, Marin Alsop czy Jorma Panula. Udział w prestiżowych kursach mistrzowskich pozwolił mu na dalszy rozwój zawodowy. Pracował z Péterem Eötvösem na Lucerne Festival Academy, z Neeme i Paavo Järvi na Letnim Festiwalu w Pärnu oraz współpracował ze Szkocką Orkiestrą Kameralną i London Sinfonietta na Międzynarodowym Festiwalu St Magnus na Orkadach.

Zadebiutował z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej, by niedługo potem poprowadzić koncerty z Orkiestrą Symfoniczną Młodej Białorusi oraz Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną. Jego talent i zaangażowanie zostały docenione przez włoską Orkiestrę Giovanile della Saccisica, która zaprosiła go do poprowadzenia gościnnie koncertów.

Jako asystent dyrygenta współpracował z tak znamienitymi dyrygentami, jak Stanisław Skrowaczewski, Jerzy Maksymiuk, Christoph Eschenbach, Antoni Wit. Na Castleton Festival był asystentem Lorina Maazela, zaś przy produkcji opery A Dog’s Heart Aleksandra Raskatova w Operze w Lyonie asystentem Martyna Brabbinsa. Zastąpił też Jerzego Semkowa dyrygując Le Divin Poème Aleksandra Scriabina z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.

Na swoim koncie ma liczne osiągnięcia, spośród których warto wymienić pierwsze nagrody na 4. Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów Chóralnych im. Jāzepsa Vītolsa w Rydze oraz 5. Międzynarodowym Konkursie Dyrygentury Chóralnej W Stronę Polifonii we Wrocławiu, gdzie zdobył także wszystkie nagrody dodatkowe. Humala był również stypendystą programu "Gaude Polonia", odbywając staże w Operze Wrocławskiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Pełnił funkcję asystenta dyrygenta Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach oraz pierwszego dyrygenta białoruskiego zespołu Capella Sonorus. Był również dyrygentem w Rosyjskiej Narodowej Orkiestrze Filharmonicznej. W 2021 roku Alexander Humala został wybrany na stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Jako dyrektor muzyczny zorganizował kilka znaczących festiwali muzycznych, w tym festiwal barokowy i festiwal muzyki współczesnej, promujący młodych białoruskich i europejskich kompozytorów.

Dyrygował podczas I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego oraz Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Mieczysława Wajnberga.

Alexander Humala współpracował z renomowanymi zespołami, w tym z Orkiestrą i Chórem Filharmonii Krakowskiej, Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Symfoniczną w Trondheim, Orkiestrą Filharmonii w Zagrzebiu, Łotewską Orkiestrą Narodową, Orkiestrą Symfoniczną Państwowej Filharmonii w Transylwanii, Orkiestrą Symfoniczną INSO-Lwów Narodowej Filharmonii we Lwowie i Państwowa Orkiestrą Symfoniczną w Armenii.

Pracował z wybitnymi solistami, takimi jak Gautier Capuçon, Marc Coppey, Claudio Bohórquez, Arto Noras, Boris Berezovsky, Dmitry Masleev, Szymon Nehring, Leticia Moreno, Rosanne Philippens, Geneviève Strosser, Urszula Kryger, Iwona Sobotka i Andrzej Lampert. Występował też jako dyrygent z legendami jazzu, takimi jak Chick Corea, Adam Makowicz, Branford Marsalis, Arturo Sandoval, Terence Blanchard, Nicholas Payton, Randy Brecker, Jamie Cullum, Kurt Elling, Pat Metheny, Randy Brecker i Włodek Pawlik.

Współpracował z wieloma kompozytorami muzyki współczesnej, jak Krzysztof Penderecki, Paweł Mykietyn, Aleksander Raskatov, Ståle Kleiberg i Elliot Goldenthal. Dokonał szeregu nagrań, między innymi z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej nagrał pierwotną wersję II Symfonii Karola Szymanowskiego. Występy i nagrania Alexandra Humali były prezentowane przez Mezzo, Arte TV, TVP Kultura oraz Program Drugi Polskiego Radia.

W nadchodzącym sezonie Alexander Humala wystąpi z renomowanymi orkiestrami, w tym z Orkiestrą di Padova e del Veneto, Orkiestrą Budafok Dohnanyi, Filharmonią Krakowską, Filharmonią Szczecińską, Filharmonią Śląską oraz na Narodowym Festiwalu Muzycznym (Chestertown, MD). Współpracować będzie również z wybitnymi solistami, takimi jak Ivo Pogorelić, Jan Lisiecki, Baiba Skride i Aleksandra Kurzak.

Muzyczna kariera Alexandra Humali jest świadectwem jego zaangażowania, umiejętności oraz pasji do muzyki, które sprawiają, iż zwraca on szczególną uwagę środowiska muzycznego. Fot. B. Barczyk

alexhumala.com



Ellada KOLLER (Mashynskaya) – sopranistka oddana sztuce operowej. Ukończyła z wyróżnieniem Białoruską Państwową Akademię Muzyczną w 2021 roku. W Białorusi współpracowała z Orkiestrą Symfoniczną im. M.K. Ogińskiego oraz występowała w Białoruskiej Filharmonii Państwowej, zdobywając cenne doświadczenie sceniczne.

Od 2022 roku mieszka w Polsce i aktywnie rozwija swoją karierę artystyczną w całej Europie. W 2024 roku wzięła udział w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Karola Szymanowskiego, a także otrzymała nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Gabrieli Beňačkovej. W 2025 roku miała zaszczyt wystąpić na scenie Państwowej Opery Słowackiej.

Znana z miękkości głosu i umiejętności wyrażania głębokich emocji, nawiązuje autentyczne relacje z publicznością. Dla Ellady muzyka to nie tylko zawód – to sposób opowiadania historii, wzbudzania emocji i dzielenia się transformującą siłą opery ze światem.

fot. Olga Jasin







Verena KRONBICHLER – mezzosopran, urodzona w Południowym Tyrolu, studiowała śpiew i pedagogikę wokalną na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Wiedniu w klasie śpiewu zespołowego, gdzie kształciła się pod kierunkiem KrassimaryStoyanovej oraz KarlheinzaHansera. Kontynuowała naukę na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Monachium w klasie śpiewu zespołowego u ChristianeIven oraz w zakresie pieśni artystycznej u Christiana Gerhahera, a następnie u Ursuli Hesse von den Steinen w Hochschule Roberta Schumanna w Düsseldorfie.

Verena była członkinią Studia Operowego przy Deutsche Oper am Rhein przez dwa sezony (2022–2024). Występowała tam m.in. jako Zulma w L’Italiana in Algeri G. Rossiniego, Aninna w La Traviata G. Verdiego, Alisa w Lucia di Lammermoor G. Donizettiego, Laudines Herz w Iwein Löwenritter M. Eggerta, Sandmännchen w Hänselund Gretel E. Humperdincka, Kate Pinkerton w Madama Butterfly G. Pucciniego, młoda Babilonka w Hérodiade J. Masseneta oraz w wielu innych rolach.

Brała również udział w licznych koncertach, m.in. jako solistka gościnna w Paukenmesse Haydna z Rhein-Erft Chamber Philharmonic Orchestra w Filharmonii Kolońskiej, w Lieder lines fahrenden Gesellen Mahlera z orkiestrą Wilde Gungl w Herkulessaal w Monachium, w Stabat Mater Dvořáka w Tonhalle w Düsseldorfie oraz w różnych recitalach pieśni w ramach Liedforum Köln.

W 2023 roku uczestniczyła w Solti Accademia, a w sezonie 2024/25 bierze udział w Liedakademie podczas festiwalu Heidelberger Frühling. Mistrzowskie kursy wokalne pod kierunkiem Thomasa Hampsona, Edith Wiens, Mariusa Vlada, Barbary Frittoli, Jonathana Pappa, François Le Rouxa, Richarda Bonynge’a i Leo Nucciego stanowiły ważne źródło artystycznej inspiracji i rozwoju.

Verena była finalistką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. IVC 's-Hertogenbosch, Konkursu Belvedere im. Hansa Gabora, CLIP Portofino oraz Osaka International Music Competition.

Występowała na scenie Schlosstheater Schönbrunn jako Druga Dama w Die Zauberflöte W.A. Mozarta, Hänsel w Hänselund Gretel E. Humperdincka oraz Rosina w Il barbiere di Siviglia G. Rossiniego. Zagrała również Dorabellę w Così fan tutte W. A. Mozarta w Kultur kongresszentrum w Eisenstadt (Austria). Kolejne angaże gościnne zaprowadziły ją na sceny Theater Bonn oraz Musiktheater Mönchengladbach. fot. Lena Kern




Stanisław NAPIERAŁA – tenor. Obecnie śpiewa gościnnie w Volksoper Wien, gdzie również w sezonie 2022/2024 był członkiem międzynarodowego studia operowego. W kolejnym sezonie zadebiutuje także w Operze w Lipsku (gala operetkowa) oraz w Operze Bałtyckiej w Gdańsku (Stefan w Strasznym Dworze S. Moniuszki).

Urodził się w 1997 roku w Zabrzu. W 2014 roku dołączył do chóru młodzieżowego Resonans con Tutti, gdzie po raz pierwszy zetknął się ze śpiewem klasycznym. W 2019 roku ukończył z wyróżnieniem Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im. Stanisława Moniuszki w Zabrzu, wydział wokalny. Od października 2019 r. studiuje i kontynuuje edukację wokalną w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w klasie śpiewu Ewy Biegas i Łukasza Gaja.

Jest laureatem głównych nagród na wielu znaczących, międzynarodowych konkursach, m.in: II nagroda na 55 Międzynarodowym Konkursie Wokalnym 's-Hertogenbosch (2022), III nagroda oraz cztery nagrody specjalne na XIX Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari (2021) - I nagroda oraz 3 nagrody specjalne na IV Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej Sakralnej - Ars et Gloria (2021) - II nagroda oraz 2 nagrody specjalne na XXIV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Mikulasa Schneidera-Trnavsky'ego w Trnavie (2021) – I nagroda na XXII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha Godina „Iuventus Canti”. (2021).

Jeśli chodzi o doświadczenie sceniczne, młody tenor występował już w takich rolach jak Młody Król w operze Hagith Karola Szymanowskiego, Nemorino w L'Elisir d'Amore G.Donizettiego, Ferrando w Cosi fan Tutte i Don Ottavio w Don Giovannim W.A. Mozarta oraz Acis w Acis i Galatea G.F. Haendla. Chociaż specjalizuje się w operze, wykonuj także utwory oratoryjne takie jak Requiem Mozarta, Petite messe solennelle Rossiniego, Requiem Osipa Kozlovsky'ego i Msza F-dur Józefa Michała Poniatowskiego.

Od początku swojej działalności artystycznej był również zaangażowany w wiele projektów kameralnych, takich jak kilka recitali z cyklami pieśni oraz Konkurs Polskich Duetów Kameralnych, w którym został nagrodzony II nagrodą w 2022 roku. Brał również udział w projekcie nagraniowym dla wytwórni DUX, który zakończył się wydaniem albumu z pieśniami Ignacego Jana Paderewskiego. Młody tenor otrzymał Stypendium Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu na rok akademicki 2021/2022.

fot. Philine Hoffmann




Doğukan ÖZKAN – bas-baryton. Urodził się w 1992 roku w Izmirze. W 2011 roku został przyjęty na Uniwersytet Dokuz Eylül, gdzie rozpoczął naukę pod kierunkiem prof. Jeanette Thompson. Już od początku swojej edukacji muzycznej brał udział w licznych konkursach wokalnych. Zdobył pierwszą nagrodę w 8. Ogólnokrajowym Konkursie Młodych Solistów oraz otrzymał stypendium i zaproszenie na Aspen Music Festival na dwa kolejne lata.

Özkan brał również udział w kilku konkursach wokalnych w Europie. Był finalistą II Concorso Internazionale di Canto Lirico – Premio Città di Saluzzo, gdzie zebrał pozytywne opinie od jury. W bieżącym roku dotarł także do ćwierćfinału prestiżowego konkursu Neue Stimmen.

Swoją profesjonalną karierę solową rozpoczął, wykonując partie takie jak: Hrabia Ceprano w Rigoletto (G. Verdi), Don Basilio w Il barbiere di Siviglia (G. Rossini), Leporello w Don Giovanni (W.A. Mozart), Drugi Filistyn w Samson et Dalila (C. Saint-Saëns), Markiz di Calatrava i Ojciec Guardiano w La forza del destino (G. Verdi), Raimondo w Lucia di Lammermoor (G. Donizetti), Attila w Attila (G. Verdi) oraz Colline w La bohème (G. Puccini). Wszystkie te role zaśpiewał na scenie Państwowej Opery i Baletu w Izmirze.

Międzynarodowy debiut Özkan miał miejsce w Deutsche Oper Berlin, gdzie wcielił się w rolę Arcykapłana Baala w Nabucco (G. Verdi). Następnie został zaproszony przez Państwową Operę w Stambule do wykonania partii w Maometto II (G. Rossini) pod batutą Alessandro De Marchiego. Wkrótce później otrzymał zaproszenie z Rossini Festival w Wildbad, gdzie zaśpiewał rolę Mustafy w L’italiana in Algeri (G. Rossini).

fot. Murat Dürüm





Monika PŁACHTA – pianistka, akompaniatorka, absolwentka Akademii im. K. Pendereckiego w Krakowie. Podczas studiów rozpoczęła współpracę jako akompaniator z Chórem Polskiego Radia oraz Cappellą Cracoviensis. Uczestniczyła w kursach Helmutha Rillinga jako akompaniator przy prawykonaniu europejskim Credo Krzysztofa Pendereckiego, w kursach mistrzowskich Gabriela Chmury oraz licznych przedsięwzięciach artystycznych, w których występowała jako pianista i akompaniator. Kreowała partie w Małej mszy uroczystej G. Rossiniego, Carmina Burana C. Orffa, Die Ziegeunerlieder, Liebes- i Neueliebeslieder J. Brahmsa, Karnawale zwierząt C. Saint- Seansa i innych. Zapraszana do festiwali min: Festiwalu Jana Kiepury w Krynicy, Festiwalu Muzyki Kameralnej Muzyka w Starych Balicach, Letniego Festiwalu Wawel o Zmierzchu. Współautorka cyklu Inspiracje w ramach którego zaprezentowała cykl Tierkreis K. Stockhausena. Od 1999 roku związana z Katedrą Chóralistyki jako akompaniator (w latach 2008-2016 pełniąc funkcję Prodziekana Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej), a od 2004 roku także z Chórem Mieszanym Filharmonii Krakowskiej. Od 2019 roku współpracuje na stałe z Żeńskim Zespołem Wokalnym SEI TERRE.

fot. Sylwia Sygnator







Ireneusz BOCZEK – pianista, kompozytor i aranżer. W 2006 roku ukończył Akademię Muzyczną w Krakowie, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Stefana Wojtasa. Jest laureatem konkursów pianistycznych, m.in.: Ogólnopolskiego Konkursu na Stypendia Artystyczne Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie oraz Międzynarodowego Konkursu Palma d’Oro w Finale Ligure.

Występował jako solista m.in.: w Niemczech, Austrii, Włoszech, Hiszpanii, Francji, na Węgrzech, w Chinach i w Japonii. Współpracował z takimi orkiestrami jak Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Filharmonia Krakowska, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej, Filharmonia Rzeszowska, Filharmonia Bałtycka, Orquestra Simfònica del Vallès, Kamerphilharmonie Vlaanderen, Kamerorkest Arc-en-Ciel, Shanghai Opera House Orchestra.

Ireneusz Boczek jest autorem wielu opracowań symfonicznych utworów muzyki popularnej. Piosenki w jego orkiestrowych aranżacjachwykonywały gwiazdy polskiej sceny muzycznej takie jak: Hanna Banaszak, Andrzej Lampert, Dorota Miśkiewicz, Maciej Zakościelny, Mateusz Ziółko, Beata Kozidrak, Zbigniew Wodecki.

W czerwcu 2018 otrzymał trzecią nagrodę w konkursie kompozytorskim „Warszawski polonez dla Niepodległej”, którą przyznało jury pod przewodnictwem prof. Krzysztofa Pendereckiego, w składzie: Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Agata Zubel, Paweł Mykietyn, Tadeusz Strugała, Paweł Szymański oraz Janusz Marynowski.

W lutym 2021 otrzymał stypendium twórcze przyznane przez Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. W roku 2023 na zamówienie Instytutu Promocji Kultury Polskiej skomponował hymn Igrzysk Europejskich Kraków – Małopolska 2023.

fot. Konrad Mika




Jadwiga KOWALSKA -  jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Studiowała w klasie organów prof. Joachima Grubicha. W latach 1994-1998 doskonaliła swoje umiejętności w Konserwatorium w Lozannie (Szwajcaria) pod kierunkiem prof. Kei Koito. Studia ukończyła otrzymując najwyższą ocenę - „ premier prix” z wyróżnieniem - jednogłośnie przyznaną przez jury. W latach 1994-1998 piastowała stanowisko głównego organisty w kościele ewangelicko-reformowanym Saint Luc w Lozannie. Była również organistką w kościele ewangelicko-augsburskim Świętej Trójcy w Lublinie. Prowadzi działalność artystyczną obejmującą koncerty w kraju i za granicą (Słowacja, Chorwacja, Włochy, Szwajcaria, Francja, USA, Kanada). Dokonała nagrań dla Radio Suisse Romande i Radio Chablais. Obecnie pracuje jako adiunkt w Instytucie Nauk o Sztuce Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Prowadzi również klasę organów w Szkole Muzycznej I i II st. im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie. W roku 2016 nagrała na najstarszych polskich organach w Kazimierzu Dolnym płytę z utworami liturgicznymi z Tabulatury Jana z Lublina, a w 2017 w Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie uzyskała stopień doktora habilitowanego. W związku z przypadającą w 2011 roku 400. rocznicą wydania w Wenecji zbioru Offertoria et communiones totius anni Mikołaja Zieleńskiego brała udział w nagraniu dzieł wszystkich tego kompozytora pod dyrekcją Stanisława Gałońskiego. Płyty te otrzymały nagrodę Fryderyka przyznaną przez Akademię Fonograficzną oraz zdobyły prestiżową nagrodę Złotego Orfeusza przyznawaną przez francuską Academie du Disque Lyrique.


Partnerzy Royal Opera Festival: